Wolica (rejon mościski)
Wolica, Lacka Wola (ukr. Волиця, Wołycia; hist. Tytowa Wola) – wieś na Ukrainie, w obwodzie lwowskim, w rejonie mościskim. W 2001 roku liczyła 1040 mieszkańców[1].
.jpg) Miejscowy kościół | |
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Rejon | |
| Powierzchnia |
0,993 km² |
| Wysokość |
213 m n.p.m. |
| Populacja (2001) • liczba ludności • gęstość |
|
| Nr kierunkowy |
+380 3234 |
| Kod pocztowy |
81323 |
| Tablice rejestracyjne |
BC |
Położenie na mapie obwodu lwowskiego  | |
Położenie na mapie Ukrainy  | |
 49°48′36″N 23°05′16″E/49,810000 23,087778
| |
Według danych z 2001 roku 69,2% mieszkańców jako język ojczysty wskazało ukraiński, 30,3% – polski, 0,3% – białoruski, 0,1% – rosyjski[2].
Wieś była wzmiankowana po raz pierwszy w 1433 roku[1]. Wieś królewska Tytowa Wola położona była w 1589 roku w starostwie przemyskim w ziemi przemyskiej województwa ruskiego[3]. W czasie zaboru Galicji była w posiadaniu Jana Klemensa Branickiego[4]. Dwór w Lackiej Woli posiadał dr Andrzej Kłodzianowski[5].
W II Rzeczypospolitej do 1934 roku samodzielna gmina jednostkowa. Następnie należała do zbiorowej wiejskiej gminy Mościska w powiecie mościskim, w województwie lwowskim[6].
W 1931 r. wieś liczyła 317 zagród i 1914 mieszkańców, prawie sami Polacy. Wierni rzymskokatoliccy należeli do parafii w Mościskach, a od 1930 r. do nowo utworzonej parafii z Trzcieńcu. We wrześniu 1939 r. Niemcy chcieli rozstrzelać 53 mieszkańców, ale egzekucję wstrzymano dzięki interwencji ks. proboszcza Zygmunta Dziedziczaka. 24 czerwca 1941 r. żołnierze z ukraińskiego batalionu "Nachtigall" bez żadnego powodu rozstrzelali 49 mężczyzn. W następnych latach nacjonaliści ukraińscy zamordowali kolejnych pięciu Polaków[7].
Po wojnie wieś weszła w struktury administracyjne Związku Radzieckiego. W 1946 roku zmieniono nazwę wsi na Wolica[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c с Волиця, Львівська область, Мостиський район. Офіційний портал Верховної Ради України. [dostęp 2015-09-03]. (ukr.).
- ↑ Таблиця: 19A050501_02_046. Розподіл населення за рідною мовою, Львівська область (1,2,3,4). Офіційна сторінка Всеукраїнського перепису населення. [dostęp 2015-09-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)]. (ukr.).
- ↑ Aleksander Jabłonowski, Polska XVI wieku pod względem geograficzno-statystycznym. T. 7. Ziemie ruskie. Ruś Czerwona. Cz. 1, Warszawa 1901, s. 2.
- ↑ Lacka Wola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. V: Kutowa Wola – Malczyce, Warszawa 1884, s. 58.
- ↑ Zgon konsula perskiego. „Nowości Illustrowane”. Nr 45, s. 17, 4 listopada 1905.
- ↑ Dz.U. z 1934 r. nr 64, poz. 547
- ↑ Szczepan Siekierka, Henryk Komański, Krzysztof Bulzacki, Ludobójstwo dokonane przez nacjonalistów ukraińskich na Polakach w województwie lwowskim 1939–1947, Wrocław: Stowarzyszenie Upamiętnienia Ofiar Zbrodni Ukraińskich Nacjonalistów, 2006, s. 673-674, ISBN 83-85865-17-9, OCLC 77512897.
Linki zewnętrzne edytuj
- Lacka Wola, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 208.