Lakówka dwubarwna (Laccaria bicolor (Maire) P.D. Orton) – gatunek grzybów z rodziny piestróweczkowatych (Hydnangiaceae)[1].

Lakówka dwubarwna
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

pieczarniaki

Rząd

pieczarkowce

Rodzina

piestróweczkowate

Rodzaj

lakówka

Gatunek

lakówka dwubarwna

Nazwa systematyczna
Laccaria bicolor (Maire) P.D. Orton
Trans. Br. mycol. Soc. 43(2): 280 (1960)
Charakterystyczne są fioletoworóżowe blaszki
Charakterystyczna fioletowa barwa podstawy trzonu

Systematyka i nazewnictwo edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum: Laccaria, Hydnangiaceae, Agaricales, Agaricomycetidae, Agaricomycetes, Agaricomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Po raz pierwszy takson ten opisany został w 1937 r. przez René Maire jako odmiana lakówki pospolitej. Do rangi odrębnego gatunku podniósł go Peter Darbishire Orton w 1960 r.[1]

Synonimy naukowe:

  • Laccaria bicolor (Maire) P.D. Orton 1960 var. bicolor
  • Laccaria bicolor var. pseudobicolor (Bon) Pázmány 1991
  • Laccaria laccata var. bicolor Maire 1937
  • Laccaria laccata var. pseudobicolor Bon 1982
  • Laccaria proxima var. bicolor (Maire) Kühner & Romagn. 1953[2].

Polską nazwę zaproponował Władysław Wojewoda w 2003 r.[3]

Morfologia edytuj

Kapelusz

Średnicy 1–6 cm, za młodu dzwonkowaty, później łukowaty, na koniec płasko rozpostarty o pofalowanych brzegach. Powierzchnia o barwie mięsnoczerwonawej lub czerwonobrązowej i pokryta drobnymi łuseczkami[4].

Blaszki

Szerokie, rzadkie i dość grube, do trzonu przyrośnięte lub nieco zbiegające. Mają fioletoworóżową barwę, podczas wysychania coraz bardziej fioletową, u starszych okazów są białawo oprószone zarodnikami[4].

Trzon

Wysokość 6–10 cm, grubość do 8 mm. Cylindryczny, podłużnie włóknisty. Powierzchnia koloru od różowego do czerwonobrązowego. U podstawy występuje fioletowa grzybnia[4]. Fioletowy kolor grzybni u podstawy jest jedną z najważniejszych cech morfologicznych umożliwiających odróżnienie tego gatunku lakówki od podobnych, jednak zanika on dość szybko i morfologiczne odróżnienie starszych okazów staje się czasami niemożliwe[5].

Miąższ

Kruchy, cienki, brązowawy o słodkawym smaku i niewyraźnym zapachu[4].

Cechy mikroskopowe

Wysyp zarodników biały. Zarodniki szeroko elipsoidalne lub niemal kuliste, o rozmiarach 7–9 × 6–8 µm, pokryte kolcami długości do 1–2 µm. Podstawki 4-zarodnikowe, Cheilocystydy o kształcie od nitkowatego do palczastego i rozmiarach do 55 × 8 µm[5].

Gatunki podobne

Występowanie i siedlisko edytuj

Jest szeroko rozprzestrzeniony w Ameryce Północnej i Europie, występuje także w Australii oraz Japonii i Korei[6].

Grzyb naziemny. Rośnie w lasach iglastych pod sosnami i świerkami, oraz liściastych pod dębami, bukami i brzozami[4]. W Polsce owocniki wytwarza od lipca do listopada[3].

Znaczenie edytuj

Przypisy edytuj

  1. a b c Index Fungorum [online] [dostęp 2013-09-15] (ang.).
  2. Species Fungorum [online] [dostęp 2013-10-25] (ang.).
  3. a b Władysław Wojewoda, Krytyczna lista wielkoowocnikowych grzybów podstawkowych Polski, Kraków: W. Szafer Institute of Botany, Polish Academy of Sciences, 2003, s. 367, ISBN 83-89648-09-1.
  4. a b c d e f g h Pavol Škubla, Wielki atlas grzybów, Poznań: Elipsa, 2007, s. 158, ISBN 978-83-245-9550-1.
  5. a b Michael Kuo, Laccaria bicolor [online], MushroomExpert [dostęp 2013-10-24] (ang.).
  6. Discover Life Maps [online] [dostęp 2014-09-01].
  7. D.L. Richter, J.N. Bruhn, Field survival of containerized red and jack pine seedlings inoculated with mycelial slurries of ectomycorrhizal fungi, „New Forest”, 3, 1989, s. 247–258.
  8. John N. Klironomos, Miranda M. Hart, Food-web dynamics. Animal nitrogen swap for plant carbon, „Nature”, 410 (6829), 2001, s. 651, DOI10.1038/35070643, PMID11287942.
  9. Francis Martin, Marc-André Selosse, The Laccaria genome: a symbiont blueprint decoded, „New Phytologist”, 180 (2), 2008, s. 296–310, DOI10.1111/j.1469-8137.2008.02613.x, PMID19138220.