Lasówka rudogardła

Lasówka rudogardła[4] (Setophaga fusca) – gatunek małego ptaka z rodziny lasówek (Parulidae).

Lasówka rudogardła
Setophaga fusca[1]
(Statius Müller, 1776)
Ilustracja
Samiec
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

wróblowe

Podrząd

śpiewające

Rodzina

lasówki

Rodzaj

Setophaga

Gatunek

lasówka rudogardła

Synonimy
  • Motacilla fusca Statius Müller, 1776[2]
  • Dendroica fusca (Statius Müller, 1776)[2]
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Zasięg występowania
Mapa występowania

     w sezonie lęgowym

     zimowiska

Systematyka edytuj

Gatunek monotypowy – nie wyróżnia się podgatunków[2][5].

Zasięg występowania edytuj

W sezonie lęgowym występuje we wschodniej i środkowej części Ameryki Północnej (południowo-środkowa i południowo-wschodnia Kanada, północno-środkowe, północno-wschodnie i wschodnie USA)[5]. Zimuje w Ameryce Centralnej, północno-zachodniej części Ameryki Południowej i w Andach na południe po środkowe Peru, rzadziej po środkową Boliwię[2].

Morfologia edytuj

Wygląd
Samica ubarwiona mniej intensywnie niż samiec, który ma rude czoło, gardło i pasek nad okiem przechodzący w żółty. U samiczek czoło w małe, wąskie, czarne kropki. Reszta głowy, z wyjątkiem obszaru pod okiem, czarna. Gardło bardziej czerwone, pierś pomarańczowa. Brzuch żółty, od obszaru między nogami zaczyna przechodzić w biały, aż po koniec ogona. Po bokach końca ogona czarny pas, po jednym z każdej strony. Boki ciała żółte w czarne kropki. Skrzydła czarne z białymi brzegami lotek i białą plamą z czarnym środkiem na dole. Ogon z wierzchu czarny z rozmytymi, białymi lamówkami. Z góry u nasady skrzydeł widać białe pasy, po jednym z każdej strony. Nogi i dziób czarne, lecz nogi bardziej brązowawe. Młode ptaki są bardziej wyblakłe od samicy.
Wymiary
  • długość ciała: 13 cm
  • masa ciała: 10 g

Ekologia i zachowanie edytuj

Biotop
Bory szpilkowe i mieszane, zimą w koronach drzew, obrzeża lasów i zadrzewienia wtórne.
Głos
Wysoki i wznoszący się trel, składający się z dwóch lub trzech części. Jest zakończony tonami brzmiącymi jak siip siip siip titi ziii.
Pożywienie
Zjada owady, głównie gąsienice, łowi je na liściach i gałęziach drzew. Czasami poluje w powietrzu. Poza tym zjada pająki, sporadycznie także owoce jagodowe[6].
Zachowanie
Zimą spotykana pojedynczo. Poza okresem lęgowym spotykana w mieszanych stadach, razem żerujących.
Lęgi
Wyprowadza jeden lęg. Jest terytorialna. Budulec gniazda to małe gałązki, puch roślinny i porosty, jest wyściełane strzępami kory i drobnymi korzonkami. Buduje je samica, na końcu poziomej gałęzi. Składa 4–5 jaj, sama je wysiaduje. Pisklęta karmią oboje rodzice.

Status edytuj

IUCN uznaje lasówkę rudogardłą za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 (stan w 2020)[3]. Organizacja Partners in Flight szacuje liczebność populacji na 14 milionów dorosłych osobników[6]. Trend liczebności populacji jest wzrostowy[3][6].

Przypisy edytuj

  1. Setophaga fusca, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b c d Blackburnian Warbler (Dendroica fusca). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-04-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-09)]. (ang.).
  3. a b c Setophaga fusca, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Rodzina: Parulidae Wetmore, Friedmann, Lincoln, Miller,AH, Peters,JL, van Rossem, Van Tyne & Zimmer,JT, 1947 (1831) - lasówki - New World wood warblers (wersja: 2020-01-11). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2021-01-22].
  5. a b F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): New World warblers, mitrospingid tanagers. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2021-01-22]. (ang.).
  6. a b c Blackburnian Warbler Life History. [w:] All About Birds [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. [dostęp 2021-01-23]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • David Burni, Ben Hoare, Joseph DiCostanzo, BirdLife International (mapy wyst.), Phil Benstead i inni: Encyklopedia Ptaki. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2009. ISBN 978-83-01-15733-3.

Linki zewnętrzne edytuj