Lastmanfrancuska seria komiksowa, stworzona według scenariusza Bastiena Vivèsa i Balaka (właśc. Yvesa Bigerela), narysowana przez Vivèsa i Michaëla Sanlaville'a. Ukazała się w oryginale w 12 tomach w latach 2013–2019 nakładem wydawnictwa Casterman[1]. Po polsku opublikowało ją wydawnictwo Non Stop Comics[2].

Fabuła edytuj

Stylizowana na mangę i inspirowana japońskimi komiksami typu Dragon Ball, seria osadzona jest w konwencji fantasy i opowiada o wydarzeniach w Dolinie Królów, świecie, w którym magia jest codziennością. Trwają tu przygotowania do wielkiego dorocznego turnieju sztuk walki, któremu patronuje para królewska. Po miesiącach treningów w szkole walki mistrza Jansena ośmioletni Adrian Velba będzie mógł wreszcie wziąć udział w zawodach. Jednak partner Adriana nagle wycofuje się z turnieju z powodu choroby. Jako że uczestnicy występują w duetach, Adrian musi porzucić swoje marzenie o uczestnictwie. Niespodziewanie swoją pomoc oferuje mu Richard Aldana, osiłek przybyły znikąd. Obaj nieoczekiwanie wygrywają turniej, a Richard nawiązuje romans z samotną matką Adriana, Marianne. Wizję ich sielskiego życia przerywa nagłe zniknięcie Richarda. Marianne i Adrian ruszają w pełną niebezpieczeństw wędrówkę, by go odnaleźć.

Tomy edytuj

Tytuł i rok wydania polskiego Tytuł i rok wydania oryginalnego
Lastman 1 (2019) Lastman 1 (2013)
Lastman 2 (2019) Lastman 2 (2013)
Lastman 3 (2020) Lastman 3 (2013)
Lastman 4 (2020) Lastman 4 (2014)
Lastman 5 (2021) Lastman 5 (2014)
Lastman 6 (2021) Lastman 6 (2014)
Lastman 7 (2022) Lastman 7 (2015)
Lastman 8 (2022) Lastman 8 (2016)
Lastman 9 (2023) Lastman 9 (2016)
Lastman 10 (2023) Lastman 10 (2017)
Lastman 11 (2023) Lastman 11 (2018)
Lastman 12 (2024) Lastman 12 (2019)

Nagrody edytuj

Mimo mieszanych recenzji[3][4][5][6] seria w 2015 została uhonorowana nagrodą dla najlepszej serii na Międzynarodowym Festiwalu Komiksu w Angoulême[7] i na festiwalu komiksu Lucca Comics and Games w Lukce[8].

Adaptacje edytuj

Na podstawie komiksu powstał 26-odcinkowy francuski animowany serial telewizyjny Lastman, wyemitowany w 2016 przez telewizję France 4[9], oraz gra komputerowa Lastfight, także wydana 2016[10].

Przypisy edytuj

  1. Casterman – Lastman [online], Casterman [dostęp 2019-09-15] (fr.).
  2. LastMan – 1 – komiks.gildia.pl – komiks, recenzje, newsy, galerie, konkursy [online], www.komiks.gildia.pl [dostęp 2019-09-15].
  3. Lastman [online] [dostęp 2019-09-15] (fr.).
  4. Lastman: Le Dragon Ball made in France [online], Le Huffington Post, 7 stycznia 2014 [dostęp 2019-09-15] (fr.).
  5. LastMan – tom 1 – recenzja [online], KZ – MAGAZYN MIŁOŚNIKÓW KOMIKSU, 10 czerwca 2019 [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  6. „LastMan” tom 1 – recenzja [online], Paradoks [dostęp 2019-09-15] (pol.).
  7. Festival International, Lastman : Universe – 46e Festival de la Bande Dessinée d'Angoulême [online], www.bdangouleme.com [dostęp 2019-09-15] (fr.).
  8. Last Man #3: L’opera di Vivès si aggiudica il premio “Miglior serie” al Festival d’Angoulême 2015 – C4 Comic [online] [dostęp 2019-09-15] [zarchiwizowane z adresu 2020-03-21] (wł.).
  9. LASTMAN – The Animated TV Series [online], lastman.tv [dostęp 2019-09-15] (ang.).
  10. Test – Test : LASTFIGHT [online], www.gamekult.com, 20 maja 2016 [dostęp 2019-09-15] (fr.).