Latécoère 298
Latécoère 298 (Laté 298) – francuski wodnosamolot torpedowo-bombowy z okresu II wojny światowej.
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
wodnosamolot torpedowo-bombowy |
| Konstrukcja |
średniopłat o konstrukcji metalowej, podwozie – pływakowe |
| Załoga |
2 – 3 |
| Historia | |
| Data oblotu |
8 maja 1936 |
| Lata produkcji |
1938 – 1943 |
| Wycofanie ze służby |
1951 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
1 silnik tłokowy, rzędowy, 12-cylindrowy Hispano-Suiza 12 Ycrs |
| Moc |
880 KM (650 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
15,50 m |
| Długość |
12,56 m |
| Wysokość |
5,25 m |
| Powierzchnia nośna |
31,60 m² |
| Masa | |
| Własna |
3 060 kg |
| Startowa |
4 610 kg (normalna) |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
290 km/h |
| Prędkość przelotowa |
245 km/h |
| Prędkość wznoszenia |
4,5 m/s |
| Pułap |
6 500 m |
| Zasięg |
800 km (normalny) |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 3 karabiny maszynowe Darne Mle 1933 kal. 7,5 mm 1 torpeda Type 1926 DA o wadze 670 kg lub bomby o masie do 500 kg lub 3 bomby głębinowe lub 9 bomb oświetlających | |
| Użytkownicy | |
| Francja, Francja Vichy, Wolna Francja | |
| Rzuty | |
| |
Historia edytuj
Na początku lat trzydziestych dowództwo francuskiej Marynarki Wojennej zwróciło się do wytwórni La Société Industrielle d'Aviation Latécoère o zaprojektowanie wodnosamolotu torpedowego. W oparciu o konstrukcję Latécoère 28, który wsławił się pierwszym przelotem przez południowy Atlantyk, w 1934 roku zaprojektowano samolot, który otrzymał oznaczenie Laté 298.
Oblot pierwszego prototypu odbył się 8 maja 1935 roku. Po przeprowadzeniu prób w marcu 1937 roku dowództwo złożyło zamówienie na budowę 24 samolotów wersji Laté 298A i 12 wersji Laté 298B. W 1938 złożono kolejne zamówienie na 15 samolotów wersji Laté 298B oraz 5 samolotów ulepszonej wersji Laté 298D. Do momentu zajęcia Francji przez Niemców zbudowano ok. 175 samolotów Laté 298 wszystkich wersji.
Po upadku Francji rząd Vichy wznowił produkcję samolotów w nieco zmienionej wersji; oznaczonej jako Laté 298F. Nieukończone samoloty zostały przejęte przez Niemców po zajęciu południowej Francji.
- Wersje samolotu
- Laté 298-01 – prototyp
- Laté 298A – wersja seryjna ze stałymi skrzydłami
- Laté 298B – wersja seryjna ze składanymi skrzydłami do hangarowania
- Laté 298D – wersja ulepszona o pogłębionych komorach bombowych
- Laté 298F – wersja produkowana na zlecenie rządu Vichy, wzorowana na wersji Laté 298D
- Laté 299 – wersja zbudowana w 1939 roku z podwoziem kołowym wciąganym w locie, przeznaczona do startów z pokładu lotniskowców, zbudowano tylko prototyp.
Użycie w lotnictwie edytuj
Wodnosamoloty Laté 298' w momencie wybuchu wojny rozpoczęły loty patrolowe nad morzem. W maju 1940 roku zaczęto ich używać do bombardowania z lotu nurkowego niemieckich kolumn pancernych, a w dniu 23 maja 1940 roku uczestniczyły w bombardowaniu mostów między Boulogne i rzeką Sommą. W późniejszym okresie używano ich do nocnych ataków bombowych. Bombardowały one także włoskie porty.
Po zajęciu Francji samoloty te zostały w lotnictwie rządu Vichy. Po wyzwoleniu południa Francji część z tych samolotów odzyskano i wzięły one udział w walkach przeciwko Niemcom w ramach lotnictwa Wolnych Francuzów w rejonie basenu Morza Śródziemnego.
W lotnictwie francuskim były używane do lat pięćdziesiątych, kiedy ostatnie z nich wycofano ze służby.
Opis konstrukcji edytuj
Wodnosamolot Laté 298 był średniopłatem o konstrukcji całkowicie metalowej z wyjątkiem usterzenia pionowego, które wykonane było z drewnianych żeber i kryte płótnem. Kadłub mieścił zakryta kabinę dwu- lub trójosobową. Zewnętrzne skrzydła w wersji B, D i F mogły być składane do tyłu do hangarowania. Podwozie stanowiły dwa pływaki od dużej pojemności, wewnątrz nich znajdowały się zbiorniki paliwa.
Napęd samolotu stanowiły w 1 silnik tłokowy, rzędowy, chłodzony cieczą. Napędzał on trójłopatowe metalowe śmigło Ratier.
Samolot był uzbrojony w 2 stałe karabiny maszynowe kal. 7,5 mm zabudowane w skrzydłach i jeden ruchomy umieszczony w tylnej kabinie. Mógł unieść torpedę o masie 670 kg pod kadłubem lub ładunek bomb w komorze bombowej, o masie łącznej 500 kg, lub 3 bomby głębinowe lub 9 bomb oświetlających.
Linki zewnętrzne edytuj
Bibliografia edytuj
- C.G. Grey, Leonard Bridgman: Jane's all the world's aircraft, 1938. London: Sampson Low, Marston & Company, 1938, s. 127c.
- Chris Bishop: The encyclopedia od weapons of World War II. London: Barnes & Noble Books, 1998, s. 373. ISBN 0-7607-1022-8.