Latarnia Cape Leeuwin
Latarnia morska na przylądku Leeuwin – latarnia położona w najbardziej na południowy zachód wysuniętym punkcie Australii – Cape Leeuwin. Najwyższa latarnia morska w kontynentalnej części Australii.
 Latarnia w 2005 roku | |
| Państwo | |
|---|---|
| Wysokość wieży |
39 m |
| Data uruchomienia |
1896 |
Położenie na mapie Australii  | |
 34°22′30″S 115°08′11″E/-34,375000 115,136389
| |
Przylądek Leeuwin to także punkt, w którym Ocean Indyjski spotyka się z Oceanem Południowym. Latarnia to jeden z najlepszych lądowych punktów do obserwowania wielorybów od maja do września[1].
Historia edytuj
Potrzebę budowy latarni na południowo-zachodnim przylądku Australii poruszono już w 1873 roku podczas międzykolonialnej konferencji w sprawie opieki i zarządzania nadmorskimi latarniami[2], jednak wtedy brakowało na nią funduszy. Dopiero odkrycie w 1890 roku złota w Australii Zachodniej i dopływ środków pozwolił na rozwój tego regionu[2]. Budowa latarni na przylądku Leeuwin była szczególnie ważna dla lokalnego przemysłu drzewnego, który wykorzystywał transport morski do przewożenia drewna[2]. Za budowę latarni był odpowiedzialny George Temple-Poole, główny architekt rządowy. W momencie ukończenia budowy była to największa latarnia w Australii. Otwarcia latarni 10 grudnia 1896 roku dokonał premier Australii Zachodniej John Forrest[3]. Powiedział wtedy, że jest ona ważna nie tylko dla Australijczyków, ale dla wszystkich żeglarzy świata[3]. Jej światło chroniło jedną z najbardziej ruchliwych dróg morskich wokół wybrzeża australijskiego[3]. W czasach, gdy większość statków płynęła wokół Przylądka Dobrej Nadziei, przylądek Leeuwin był często pierwszym punktem, do którego dopływały w Australii[3].
Latarnia edytuj
Wieża została zbudowana z lokalnego kamienia wydobywanego z pobliskiej Zatoki Quarry. Ma wysokość 39 metrów, a wznosi się 56 m nad poziomem morza[4]. W 1982 roku latarnia została zelektryfikowana[2]. Przy dobrej pogodzie światło latarni jest widoczne z odległości 25 mil morskich[4]. W czerwcu 1996 roku została wpisana do rejestru dziedzictwa hrabstwa Augusta-Margaret River[2], a w 2005 do ogólnokrajowego[5]. Latarnią zarządza Australian Maritime Safety Authority (Australijski Urząd ds. Bezpieczeństwa na Morzu)[5]. Latarnia prowadzi obserwacje meteorologiczne nieprzerwanie od 1 stycznia 1897 roku i posiada najdłuższy nieprzerwany rejestr danych pogodowych w Australii Zachodniej[6].
Przypisy edytuj
- ↑ Cape Leeuwin Lighthouse - Your Margaret River Region, „Your Margaret River Region” [dostęp 2018-06-12] (ang.).
- ↑ a b c d e Register of Heritage Places - assessment documentation Heritage Council 2005 [Dostęp 2018-06-15]
- ↑ a b c d History - Cape Leeuwin Lighthouse - Margaret River Attractions, „Margaret River Attractions” [dostęp 2018-06-17] (ang.).
- ↑ a b Rose A. i S Man Overboard! The HMAS Nizam Tragedy Red Rose Books 2006 s. 52 [Dostęp 2018-06-19]
- ↑ a b Heritage Council of WA - Places Database [online], inherit.stateheritage.wa.gov.au [dostęp 2018-06-17].
- ↑ Culture and Heritage of the Southwest [online], www.megafauna.com.au [dostęp 2018-06-19].