Latarnia morska Sept-Îles
Latarnia morska Sept-Îles (fr. Phare des Sept-Îles) – latarnia morska znajdująca się u północnych wybrzeży francuskiej Bretanii, na jednej z wysp archipelagu Sept Îles.
 Latarnia morska Sept-Îles | |
| Państwo | |
|---|---|
| Miejscowość |
Perros-Guirec, wyspa Île aux Moines |
| Wysokość wieży |
20 m |
| Wysokość światła |
65 m n.p.m. |
| Zasięg światła |
24 Mm |
| Charakterystyka światła |
błyskowe: |
| Data budowy |
1835 |
| Administrator |
L’administration des phares et balises |
Położenie na mapie Francji  | |
 48°52′43,88″N 3°29′25,30″W/48,878856 -3,490361
| |
Położenie edytuj
Latarnia znajduje się na wyspie Île aux Moines, drugiej co do wielkości w archipelagu, który położony jest ok. 10 km. od wybrzeży francuskich, u zachodniego wylotu Kanału La Manche. Latarnię wybudowano we wschodniej części wyspy, w jej najwyższym punkcie (45 m n.p.m.). W zachodniej części wyspy, na nieco niższym wzniesieniu (ok. 40 m n.p.m.), znajdują się ruiny dawnego fortu[1] – tzw. Fortu Vauban, zbudowanego w XVIII w. Wyspa administracyjnie należy do gminy Perros-Guirec, w departamencie Côtes-d’Armor.
Historia edytuj
Pierwsza latarnia, w formie okrągłej wieży, powstała w tym miejscu w 1835 roku. W 1854 roku latarnia została przebudowana poprzez podniesienie o 5 metrów i „doklejenie” do pierwotnej konstrukcji budynku na planie kwadratu. W 1938 r. została częściowo zniszczona przez uderzenie pioruna[2]. 4 sierpnia 1944 roku, na kilka dni przed wejściem wojsk alianckich, latarnia została wysadzona w powietrze przez wycofujące się wojska niemieckie. Jej rekonstrukcja rozpoczęła się w 1949 roku[3]. Światło latarni zabłysnęło ponownie w lipcu 1952 r.
W 1957 roku latarnia została zelektryfikowana, a do produkcji energii elektrycznej zasilającej latarnię wykorzystano siłę wiatru. Generator prądotwórczy ma największą moc spośród wszystkich generatorów wykorzystywanych w latarniach we Francji. W roku 2001 została zautomatyzowana, a.do listopada 2007 roku latarnia była obsługiwana przez latarnika. Od tego czasu działa w pełni automatycznie, nadzorowana drogą radiową przez L’administration des Phares et Balises. Latarnia Sept-Îles była ostatnią morską latarnią obsługiwaną przez latarnika na całym wybrzeżu Côtes-d’Armor[2].
Charakterystyka edytuj
Latarnia ma kształt wieży o nieregularnej podstawie (prostokąt o dwóch mocno zaokrąglonych narożnikach), wysokiej na 20 m, murowanej z miejscowego kamienia. Na szczycie okrągła, oszklona nadbudówka reflektora z lampą o mocy 650 W[3]. Do latarni przylega parterowy, podpiwniczony, również murowany budynek techniczny.
Latarnia działa nadając światło białe w cyklu trzy błyski z przerwami co 15 sekund. Światło latarni widoczne jest w odległości do 24 mil morskich (44 km)[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Géolocalisation des phares français [online], phares.du.monde.free.fr [dostęp 2023-07-16]..
- ↑ a b l'Île aux Moines « désarmée », „Le Télégramme”, 27 listopada 2007.
- ↑ a b c Phare des Sept-Iles [online], phares.du.monde.free.fr [dostęp 2023-07-16]..