Latrodectus hasselti

*Latrodectus hasselti*
	Thorell, 1870
	; Dorosła samica pająka
	; Samiec
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Podtyp	szczękoczułkowce
Gromada	pajęczaki
Rząd	pająki
Rodzina	omatnikowate
Rodzaj	Latrodectus
Gatunek	Latrodectus hasselti
Synonimy
	Latrodectus hasseltii Thorell, 1870; Latrodectus scelio Thorell, 1870; Latrodectus scelio indicus Simon, 1897; Latrodectus indicus — Pocock, 1900; Latrodectus ancorifer Dahl, 1902; Latrodectus cinctus Gerschman & Schiapelli, 1942; Latrodectus mactans hasselti — Chrysanthus, 1975;
	Latrodectus hasseltii Thorell, 1870; Latrodectus scelio Thorell, 1870; Latrodectus scelio indicus Simon, 1897; Latrodectus indicus — Pocock, 1900; Latrodectus ancorifer Dahl, 1902; Latrodectus cinctus Gerschman & Schiapelli, 1942; Latrodectus mactans hasselti — Chrysanthus, 1975;
	Systematyka w Wikispecies
	Multimedia w Wikimedia Commons

Latrodectus hasselti – gatunek pająka z rodziny omatnikowatych (Theridiidae). Zamieszkuje Australię, Azję Południową i Południowo-Wschodnią. Nieliczne kolonie spotykane są również na terenie Nowej Zelandii. Bliski kuzyn czarnej wdowy (Latrodectus mactans). Osiąga niewielkie rozmiary, długość ciała samicy wynosi zazwyczaj nie więcej niż jeden centymetr, natomiast samca nie więcej niż 4 milimetry. Jego jad zawiera neurotoksyny. Ukąszenia (zwykle przez samice) są często bardzo bolesne^[2] i mogą stanowić zagrożenie dla zdrowia i życia człowieka. Od czasu opracowania antidotum w 1956 roku^[3] nie zarejestrowano żadnego przypadku śmiertelnego z powodu ukąszenia przez Latrodectus hasselti^[4]. Z niektórych badań wynika, że antidotum stosowane domięśniowo może być nieskuteczne (po podaniu taką drogą jest ono niewykrywalne we krwi)^[5] i należy podawać je we wlewie dożylnym^[2]^[6]^[5], może to jednak wynikać ze stosowania zbyt małych dawek (w wielu przypadkach jedna porcja antidotum jest niewystarczająca)^[4]^[3].

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Latrodectus hasselti Thorell, 1870, [w:] World Spider Catalog. Version 25.0 [online], Natural History Museum Bern [dostęp 2024-04-09] (ang.).
↑ ^a ^b GK. Isbister, MR. Gray. Latrodectism: a prospective cohort study of bites by formally identified redback spiders. „Med J Aust”. 179 (2), s. 88–91, 2003. PMID: 12864719.
↑ ^a ^b RM. Ellis, PC. Sprivulis, GA. Jelinek, ND. Banham i inni. A double-blind, randomized trial of intravenous versus intramuscular antivenom for red-back spider envenoming. „Emerg Med Australas”. 17 (2), s. 152–156, 2005. DOI: 10.1111/j.1742-6723.2005.00720.x. PMID: 15796730.
↑ ^a ^b S. Wiener. Letter to the Editor: Latrodectism: a prospective cohort study of bites by formally identified redback spiders. „Med J Aust”. 179 (8), s. 455, 2003. PMID: 14558881.
↑ ^a ^b GK. Isbister, M. O'Leary, M. Miller, SG. Brown i inni. A comparison of serum antivenom concentrations after intravenous and intramuscular administration of redback (widow) spider antivenom. „Br J Clin Pharmacol”. 65 (1), s. 139–143, 2008. DOI: 10.1111/j.1365-2125.2007.03004.x. PMID: 18171334.
↑ GK. Isbister. In reply (Letter to the Editor: Latrodectism: a prospective cohort study of bites by formally identified redback spiders). „Med J Aust”. 179 (8), s. 455–456, 2003. PMID: 14558881.

Linki zewnętrzne edytuj

Redback Spider. Australian Museum. (ang.).

[wsc-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Latrodectus hasselti Thorell, 1870, [w:] World Spider Catalog. Version 25.0 [online], Natural History Museum Bern [dostęp 2024-04-09] (ang.).

[Isbister-2003-2] GK. Isbister, MR. Gray. Latrodectism: a prospective cohort study of bites by formally identified redback spiders. „Med J Aust”. 179 (2), s. 88–91, 2003. PMID: 12864719.

[Ellis-2005-3] RM. Ellis, PC. Sprivulis, GA. Jelinek, ND. Banham i inni. A double-blind, randomized trial of intravenous versus intramuscular antivenom for red-back spider envenoming. „Emerg Med Australas”. 17 (2), s. 152–156, 2005. DOI: 10.1111/j.1742-6723.2005.00720.x. PMID: 15796730.

[Wiener-2003-4] S. Wiener. Letter to the Editor: Latrodectism: a prospective cohort study of bites by formally identified redback spiders. „Med J Aust”. 179 (8), s. 455, 2003. PMID: 14558881.

[Isbister-2008-5] GK. Isbister, M. O'Leary, M. Miller, SG. Brown i inni. A comparison of serum antivenom concentrations after intravenous and intramuscular administration of redback (widow) spider antivenom. „Br J Clin Pharmacol”. 65 (1), s. 139–143, 2008. DOI: 10.1111/j.1365-2125.2007.03004.x. PMID: 18171334.

[Isbister-2003a-6] GK. Isbister. In reply (Letter to the Editor: Latrodectism: a prospective cohort study of bites by formally identified redback spiders). „Med J Aust”. 179 (8), s. 455–456, 2003. PMID: 14558881.

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[1]