Lechosław Tomasz Putowski

polski lekarz, ginekolog-położnik

Lechosław Tomasz Putowski (ur. 27 grudnia 1959 w Lublinie) lekarz, profesor nauk medycznych, specjalista w zakresie położnictwa i ginekologii oraz endokrynologii ginekologicznej i rozrodczości. Kierownik Kliniki Ginekologii i Endokrynologii Ginekologicznej Uniwersytetu Medycznego zlokalizowanej w 1. Wojskowym Szpitalu Klinicznym z Polikliniką SPZOZ w Lublinie[1].

Lechosław Tomasz Putowski
Data i miejsce urodzenia

27 grudnia 1959
Lublin

profesor nauk nauk medycznych
Specjalność: położnictwo i ginekologia endokrynologia i rozrodczość
Alma Mater

Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Doktorat

1991 – nauki medyczne
Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Habilitacja

1999 – nauki medyczne i nauki o zdrowiu
Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Profesura

18 kwietnia 2005

Kierownik Kliniki Ginekologii i Endokrynologii Ginekologicznej
Szpital

1. Wojskowy Szpital Kliniczny z Polikliniką SPZOZ w Lublinie

Uczelnia

Uniwersytet Medyczny w Lublinie

Odznaczenia
Złoty Krzyż Zasługi Odznaka honorowa „Za zasługi dla ochrony zdrowia”

Życiorys[2] edytuj

Urodził się w Lublinie (województwo lubelskie). Ukończył studia medyczne na Wydziale Lekarskim Akademii Medycznej w Lublinie (1978-1984). Po uzyskaniu dyplomu, rozpoczął pracę na Akademii w Katedrze i Zakładzie Anatomii Prawidłowej Człowieka, a następnie w Klinice Ginekologii Operacyjnej II Katedry Położnictwa i Chorób Kobiecych oraz II Katedrze i Klinice Ginekologii. Od 2009 r. kierował Katedrą i Kliniką Ginekologii i Endokrynologii Ginekologicznej zlokalizowanej w szpitalu wojskowym, od 2021 r. przemianowanej na Klinikę Ginekologii i Endokrynologii Ginekologicznej.

Specjalizował się w zakresie położnictwa i ginekologii (I st. – 1989 r., II st. – 1993 r.), a także w zakresie endokrynologii ogólnej (2007 r.) oraz endokrynologii ginekologicznej i rozrodczości (2015 r.). W 1991 r. uzyskał stopień doktora nauk medycznych na podstawie dysertacji: „Wpływ cytokin na wytwarzanie in vitro 17-β estradiolu przez komórki pęcherzyka jajnika kobiety w odniesieniu do stężenia gonadotropin w płynie pęcherzykowym” pod kierunkiem prof. dr. hab. Jerzego Jakowickiego. Następnie w 1999 r. po przedstawieniu rozprawy: „Regulacja aktywności promotora genu dla receptora FSH przez wybrane czynniki transkrypcyjne” zdobywa stopień doktora habilitowanego. W 2005 r. Prezydent nadał mu tytuł profesora nauk medycznych[3].

W pracy badawczej na początku zajmował się problemami zdrowia kobiet w kontekście anatomii prawidłowej. Później skupił się na zagadnieniach ginekologii w obszarach immunologii i endokrynologii ze szczególnym uwzględnieniem interleukiny 6. Odbył stypendia i staże badawcze w USA (Uniwersytet Marylandu w Baltimore, Temple University oraz Oak Brook Fertility Center (ILI)) oraz w Niemczech (Uniwersytet w Münsterze). Jest autorem blisko 70 prac i promotorem 5 przewodów doktorskich.

W zakresie dydaktyki przeddyplomowej zaangażowany w prowadzanie zajęć dla studentów kierunku lekarskiego, ratownictwa, pielęgniarstwa, położnictwa, fizjoterapii i dietetyki. Opiekował się studenckim kołem naukowym. Brał aktywny udział w tworzenie programów i standardów kształcenia podyplomowego, komisjach egzaminacyjnych oraz prowadzeniu kursów w zakresie endokrynologii ginekologicznej i rozrodczości oraz ginekologii i położnictwa.

Członek Polskiego Towarzystwa Ginekologów i Położników (zarząd sekcji płodności i niepłodności), Polskiego Towarzystwa Endokrynologicznego, Polskiego Stowarzyszenia Stypendystów Fulbrighta, Lubelskiego Towarzystwo Naukowego, Klastra Medycyna Lubelska, rady naukowej czasopisma „Położnictwo, ginekologa, medycyna rozwoju” oraz komitetu naukowego czasopisma „Ginekologia Polska”.

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Wyróżniany Nagrodą Rektora za twórcze wyniki w pracy naukowej (1988, 1989), Nagrodą Rektora za osiągnięcia naukowe (1993, 1995, 2005, 2007, 2008), Nagrodą Rektora za osiągnięcia organizacyjne (2015, 2017). W 2004 r. wyróżniany przez Ministra Zdrowia odznaką honorową „Za zasługi dla ochrony zdrowia”. W 2011 r. został odznaczony przez Prezydenta RP Złotym Krzyżem Zasługi[4].

Przypisy edytuj

  1. Klinika Ginekologii i Endokrynologii Ginekologicznej – 1 Wojskowy Szpital Kliniczny w Lublinie [online], 1wszk.pl [dostęp 2024-01-05].
  2. Kędzierski Z., Witczak W. 71 lat 1 Wojskowego Szpitala Klinicznego w Lublinie 1944-2015, Wydawnictwo POLIHYMNIA, Lublin 2015, ISBN 978-83-7847-282-7.
  3. M.P. z 2005 r. nr 30, poz. 412
  4. M.P. z 2011 r. nr 98, poz. 991

Linki zewnętrzne edytuj