Leningrad (film)

Leningrad
Ленинград
Gatunek	dramat wojenny
Rok produkcji	2009
Data premiery	15 maja 2009 (MFF Cannes)
Kraj produkcji	Rosja; Wielka Brytania
Język	rosyjski, angielski, niemiecki
Czas trwania	120 min
Reżyseria	Aleksandr Burawski
Scenariusz	Aleksandr Burawski
Główne role	Mira Sorvino, Olga Sutułowa, Gabriel Byrne
Muzyka	Jurij Potiejenko
Zdjęcia	Władimir Klimow
Scenografia	Alim Matwiejczuk, Aleksandr Boim, Paweł Nowikow
Kostiumy	Giuliumżan Biejszanowa, Julia Zalmanowa, Tatiana Pojarkowa, Natalia Zamachina
Montaż	Marina Wasiliewna, Marija Siergiejenkowa, Wadim Ostrowski
Produkcja	Siergiej Milekumow, Aleksandr Burawski, Marina Szmidt, Chris Curling, Peter Doyle, David Gamburg, Andre Gromkovski, Leo Zisman
Wytwórnia	Pierwyj kanał, Leningrad Production, Szmidt i partniory, Non-stop Production
Budżet	7 000 000 $
	Nagrody
	2007 – TEFI (wersja serialowa) za najlepszą reżyserię, scenariusz, zdjęcia i rolę żeńską (Olga Sutułowa)

Lenigrad (ros. Ленинград) – rosyjsko-brytyjski dramat wojenny z 2009 roku w reż. Aleksandra Burawskiego. Film jest kinową wersją (pozbawioną kilku wątków) 4-odcinkowego miniserialu telewizyjnego z 2007 roku pod tym samym tytułem. W wersji anglojęzycznej rozpowszechniany był jako Attack on Leningrad (Atak na Leningrad).

Opis fabuły edytuj

Koniec 1941 roku. Zamyka się pierścień niemieckiego okrążenia wokół Leningradu. Do miasta można dotrzeć jedynie drogą lotniczą lub wodną przez Ładogę. Do oblężonego miasta przybywa grupa zachodnich korespondentów wojennych z Angielką Kate Davis. Podczas wizyty w strefie przyfrontowej dziennikarze zostają nieoczekiwanie zaatakowani przez lotnictwo niemieckie, wszyscy giną, a sama Kate, oszołomiona, cudem uchodzi z życiem. Zostaje uznana za zaginioną, a następnie za martwą. Dociera jednak do miasta i trafia na posterunek milicji. Tu pomocy udziela jej milicjantka Nina Cwietkowa, która zabiera ją do swojego domu. Wie, że cudzoziemce bez dokumentów grozi ze strony władz śmiertelne niebezpieczeństwo. Postanawia jej pomóc i ukryć, załatwia "lewe" dokumenty i ukrywa u zaprzyjaźnionych sąsiadów – Krasków. W tym czasie NKWD dowiaduje się, że Kate to córka białego generała – imigranta z Rosji i wroga ludu. Wkrótce od swoich przełożonych dowiaduje się o tym i Cwietkowa, jednak za wszelką cenę chce ratować Kate. Ponieważ w przeszłości była świetną narciarką, zostaje przez dowództwo obrony Leningradu skierowana do oddziału mającego za zadanie wytyczenie szlaku zaopatrzeniowego przez zamarzniętą Ładogę. Operacja udaje się i w nagrodę Cwietkowa otrzymuje możliwość ewakuacji z pierwszym konwojem bliskich z oblężonego i głodującego miasta. Ponieważ jest samotna, postanawia zabrać Kate i rodzinę zaprzyjaźnionych sąsiadów u których przebywa dziennikarka – Sonię Krasko i jej dwoje dzieci: Jurę i Simę. W tym czasie Sonia zmarła już z wycieńczenia, a Jura nie może chodzić, ewakuuje się więc tylko Kate i Sima oraz kilkuletnia córka szefa Cwietkowej, którą ta zabiera na jego gorącą prośbę. Ewakuacja udaje się i Kate w końcu trafia w opiekuńcze ramiona ukochanego – kolegi po fachu Phillipa Parkera, który czeka na nią po drugiej stronie Ładogi. Jeszcze tego samego dnia może opuścić Leningrad i zapomnieć o koszmarze ostatnich miesięcy. Widząc jednak, że Cwietkowa wraca wraz z konwojem i żywnością do oblężonego miasta, dołącza do niej. Wie, że nie może opuścić przyjaciół, z którymi tyle przeżyła. W ostatniej scenie filmu, w 1965 roku, Jura, Sima i Parker spotykają się w Leningradzie. Sima pokazuje Parkerowi nazwiska Cwietkowej i Kate umieszczone pośród wielu innych na pamiątkowej tablicy – obydwie zginęły w 1943 roku.

Główny wątek filmu przeplatany jest dramatycznymi wydarzeniami dnia codziennego oblężonego miasta. W filmie pojawiają się również postacie historyczne, takie jak: Hitler, Żdanow, von Leeb i in.

Główne role edytuj

Mira Sorvino – Kate
Olga Sutułowa – Cwietkowa
Gabriel Byrne – Parker
Aleksander Abdułow – Czigasow
Władimir Iljin – Malinin
Armin Mueller-Stahl - feldmarszałek Wilhelm Ritter von Leeb
Mart Baszarow – Jura
Aleksandra Kulikowa – Sima
Aliona Stiebunowa – Sonia
Luiza Mosiendz – Wozdwiżenska
Jewgienij Sidichin – Korniejew (agent NKWD)
Michaił Jefremow – Omielczenko (szef Cwietkowej)
Kirił Ławrow – spiker radiowy

Krytyka edytuj

Film, po raz pierwszy pokazany w Rosji w 2007 roku w wersji serialu TV, spotkał się z chłodnym przyjęciem zarówno krytyków jak i widzów (te drugie opinie wyrażane były głównie na blogach internetowych). Historycy (Lisoczkin, Piernawski) i krytycy zarzucali mu nieścisłości z faktami historycznymi, ogólną "komiksowość" i położenie głównego akcentu w filmie na "sensacyjność"^[1]^[2].

Przypisy edytuj

↑ Grigorij Piernawski: Lieningred. [w:] Aktualnaja istorija. Nauczno-publicisticzeskij żurnał [on-line]. [dostęp 2011-04-20]. (ros.).
↑ Igor Lisoczkin: Podajtie sliepomu na kino!. [w:] Sankt-Pietierburgskije [on-line]. 2007-02-26. [dostęp 2011-04-20]. (ros.).

Bibliografia edytuj

Marija Biezryk: Tieliesieriał "Lieningrad" stał chudożestwiennym filmom. [w:] Rossijskaja gazieta [on-line]. 2010-02-18. [dostęp 2011-04-20]. (ros.).
Lienigrad (2007). [w:] Kino Rossii [on-line]. [dostęp 2011-04-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-10-27)]. (ros.).

Linki zewnętrzne edytuj

[1] Grigorij Piernawski: Lieningred. [w:] Aktualnaja istorija. Nauczno-publicisticzeskij żurnał [on-line]. [dostęp 2011-04-20]. (ros.).

[2] Igor Lisoczkin: Podajtie sliepomu na kino!. [w:] Sankt-Pietierburgskije [on-line]. 2007-02-26. [dostęp 2011-04-20]. (ros.).

[1]

[2]