Lennox Lewis
Lennox Claudius Lewis (ur. 2 września 1965 w Londynie) – brytyjski bokser. Jako amator reprezentował Kanadę, w boksie zawodowym występował pod flagą brytyjską. Mistrz olimpijski w wadze superciężkiej (1988) oraz ostatni niekwestionowany zawodowy mistrz świata w wadze ciężkiej. W swojej karierze pokonał 15 zawodników o tytuł mistrza świata wagi ciężkiej[1].
| ||||||||||
| Pseudonim |
The Lion | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
2 września 1965 | |||||||||
| Obywatelstwo | ||||||||||
| Wzrost |
196 cm | |||||||||
| Masa ciała |
100–117 kg | |||||||||
| Styl walki |
praworęczny | |||||||||
| Kategoria wagowa | ||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | ||||||||||
| Liczba walk |
44 | |||||||||
| Zwycięstwa |
41 | |||||||||
| Przez nokauty |
32 | |||||||||
| Porażki |
2 | |||||||||
| Remisy |
1 | |||||||||
| Nieodbyte |
0 | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
11
| ||||||||||
| ||||||||||
| Strona internetowa | ||||||||||
Kariera amatorska edytuj
Jego rodzice byli z pochodzenia Jamajczykami. Gdy miał 12 lat jego rodzina przeniosła się z Wielkiej Brytanii do Kanady. W liceum był wyróżniającym się sportowcem, jednak nie przyjął oferty stypendium uniwersyteckiego połączonego z grą w drużynach koszykówki lub futbolu amerykańskiego. Zamiast tego skoncentrował się na boksie amatorskim. Po dwóch latach od rozpoczęcia treningów, w wieku 17 lat, został mistrzem świata juniorów.
W następnym roku reprezentował Kanadę na Igrzyskach Olimpijskich w Los Angeles, gdzie dotarł do ćwierćfinałów – przegrał z przyszłym zdobywcą złotego medalu, Amerykaninem Tyrellem Biggsem. Lewis został ostatecznie sklasyfikowany na 5. miejscu.
W 1987 otrzymał srebrny medal igrzysk panamerykańskich[2].
Rok później na igrzyskach w Seulu wywalczył złoty medal – w finałowej walce wygrał przed czasem z Riddickiem Bowe.
Kariera zawodowa edytuj
W 1988 powrócił do Wielkiej Brytanii, przeszedł na zawodowstwo. Zdobył kolejno tytuły zawodowego mistrza Wielkiej Brytanii, Wspólnoty Narodów i Europy w wadze ciężkiej.
W październiku 1992 odniósł zwycięstwo nad Donovanem Ruddockiem w drugiej rundzie przez nokaut. Walka ta wyłoniła pretendenta nr 1 do tytułu mistrza świata wagi ciężkiej WBC, będącego w posiadaniu Riddicka Bowe. Bowe odmówił jednak walki z Lewisem, za co został pozbawiony pasa. WBC przyznała 14 grudnia 1992 tytuł Lewisowi, który został tym samym pierwszym brytyjskim czempionem wagi ciężkiej w dwudziestym wieku.
Lewis obronił tytuł przeciwko Amerykaninowi Tony’emu Tuckerowi i Brytyjczykowi Frankowi Bruno. Następnie pokonał Amerykanina Philipa Jacksona, nokautując go w ósmej rundzie. 24 września 1994 stracił tytuł WBC, gdy przegrał przez techniczny nokaut z Amerykaninem Oliverem McCallem, doznając pierwszej porażki w zawodowej karierze. 7 lutego 1997 Lewis odzyskał mistrzostwo WBC, gdy pokonał McCalla przez TKO w 5. rundzie. Następnie obronił tytuł przeciwko Henry’emu Akinwande (lipiec 1997), Andrzejowi Gołocie (październik 1997), Shannonowi Briggsowi (marzec 1998) oraz mistrzowi Europy EBU, Željko Mavroviciowi (wrzesień 1998).
W 1999 roku stoczył dwie walki z Evanderem Holyfieldem, mistrzem organizacji IBF i WBA. W pierwszej, która odbyła się 13 marca, ogłoszono niejednogłośny remis (113-116, 115-113, 115-115). W drugiej (13 listopada) Lewis pokonał Holyfielda przez jednogłośną decyzję (116-112, 117-111, 115-113). Brytyjczyk zunifikował tym samym mistrzostwo świata w wadze ciężkiej, zdobywając tytuły WBC, WBA, IBF i mniej znaczącej organizacji IBO.
W kwietniu 2000 WBA pozbawiła jednak go tytułu za odmowę walki z Johnem Ruizem. Lewis wolał wybrać pojedynek z ówcześnie wyżej notowanym Michaelem Grantem, którego znokautował w 2. rundzie broniąc 29 kwietnia 2000 tytuły WBC, IBF i IBO. W kolejnych dwóch obronach znokautował Fransa Bothę (lipiec 2000) i pokonał na punkty Davida Tuę (listopad 2000).
Swoją drugą i ostatnią porażkę w zawodowej karierze poniósł niespodziewanie 22 kwietnia 2001 roku w starciu z Hasimem Rahmanem. Został znokautowany prawym sierpowym w piątej rundzie i utracił swoje trzy mistrzowskie pasy. Zaraz po ogłoszeniu wyniku zażądał rewanżu, który był zagwarantowany w kontrakcie. Obaj zawodnicy spotkali się ponownie w ringu siedem miesięcy później w Las Vegas. Tym razem Lewis znokautował Amerykanina w czwartej rundzie, odzyskując tytuły.
8 czerwca 2002 roku w Pyramid Arena w Memphis bronił mistrzostwa przeciwko Mike’owi Tysonowi. Wydarzenie było szeroko komentowane w mediach. Rozgłosu dodała bójka między oboma zawodnikami podczas konferencji prasowej w Hudson Theatre w Nowym Jorku, która odbyła się 22 stycznia 2002 roku. Pojedynek zorganizowała grupa promotorska Main Events, przy współpracy z amerykańskimi stacjami telewizyjnymi HBO i Showtime oraz Sky Box Office z Wielkiej Brytanii.
Tyson od pierwszego gongu atakował rywala, jednak z upływem czasu słabł nie mogąc przebić się przez skuteczną defensywę przeciwnika. Lewis, wykorzystując swoje warunki fizyczne, a w szczególności zasięg ramion, umiejętnie utrzymywał dystans, kontrolując walkę, by w końcowej fazie pojedynku zdominować rywala. Ostatecznie znokautował Amerykanina w 8. rundzie. Walka była dostępna dla telewidzów w systemie pay-per-view i wygenerowała na terenie USA rekordowy dochód 106,9 mln dolarów (rekord pobity dopiero w 2007 przez walkę Mayweather–De La Hoya).
21 czerwca 2003 walczył z Witalijem Kłyczko w obronie pasów WBC i IBO (z tytułu IBF zrezygnował na podstawie ugody z Donem Kingiem, z którym się procesował). Lewis wygrał przez TKO w 6. rundzie z powodu rozcięcia nad okiem Kłyczki. Wynik budził wiele kontrowersji, gdyż według punktacji w momencie przerwania walki Ukrainiec prowadził 58-56. Po tym pojedynku Lewis zakończył bokserską karierę.
|
|
W 2009 roku został wprowadzony do Międzynarodowej Galerii Sław Boksu.
Lennox Lewis mierzy 196 cm wzrostu, zasięg ramion 213 cm.
Szachy edytuj
Po zakończeniu zawodowej kariery bokserskiej Lennox Lewis zaczął rozwijać swoje zainteresowania sportowe w kierunku szachów, które dotychczas stanowiły tylko element treningu psychologicznego[3][4].
Od roku 2008 w różnych mediach zapowiadany był mecz szachowy Lewisa z Witalijem Kliczko[5][6][6][7][8]. Ostatecznie mecz miał zostać rozegrany w Kijowie w dniach 30 września - 5 października 2018 [9][10].
W styczniu roku 2021 Lewis opowiedział w wywiadzie, że codziennie gra w szachy. Jego ranking w szachach błyskawicznych to podstawowe 1000, a w szachach szybkich 1132[11]. Ranking w szachach klasycznych nie został podany. W lipcu roku 2021 zadeklarował osiągnięcie poziomu arcymistrzowskiego[12][13].
Życie prywatne edytuj
Po zakończeniu kariery przeprowadził się wraz z żoną do Miami Beach. Jest żonaty z Violet Chang – byłą Wicemiss Jamajki, którą poślubił w 2005 roku. Ma z nią dwójkę dzieci: córkę Ling i syna o imieniu Landon.
W 1995 ufundował budowę Lennox Lewis College, znajdującego się w Hackney, w Anglii. Uczelnia rozpoczęła działalność inauguracją trzyletniego, pionierskiego programu, który ma zadanie niesienie pomocy młodym, utalentowanym zawodnikom. Za działalność charytatywną bokser otrzymał w 1999 nagrodę Freedom of The Borough Award. W tym samym roku, w uznaniu nadzwyczajnych osiągnięć na polu edukacji i sportu, Lewis otrzymał doktorat honoris causa University of North London.
Lewis widnieje na serii specjalnych znaczków pocztowych, wydanych przez pocztę Jamajki w 2000.
Przypisy edytuj
- ↑ Most Opponents Beaten for World Heavyweight Title. [dostęp 2021-02-13]. (ang.).
- ↑ Lennox Lewis. olympedia.org. [dostęp 2023-03-01]. (ang.).
- ↑ My fight to the death with Lennox Lewis... across a chessboard, where, says Dominic Lawson, all human strengths, and weaknesses, are laid bare. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ The Five Most Unexpected Chess Players. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ Lennox Lewis vs Vitali Klitschko Chessboxing Heavyweight Worldchampionship. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ a b Będzie rewanż Lewisa z Kliczką. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ Będzie "rewanż" Lewisa z Kliczką ale nie w boksie. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ It's been 15 years in the making but when Vitali Klitschko and Lennox Lewis climb through the ropes in Kiev it will be a battle of brains not brawn. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ Klitschko, Lewis to play chess in Kyiv. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ Lennox Lewis to face Vitali Klitschko in chess match 15 years after they clashed in the ringe. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ Former world heavyweight boxing champ Lennox Lewis plays chess every day, and tells Joe Rogan his chess.com username (1181 rating in rapid). [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ Lennox Lewis Planning to Dominate Chess, Wants to Achieve Grandmaster Level. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
- ↑ THE PAWN STAR Boxing legend Lennox Lewis has got hooked on online chess in lockdown – playing up to FOUR times a day. [dostęp 2022-04-10]. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Oficjalna strona Lennoxa Lewisa. lennoxlewis.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-17)].
- Lista walk zawodowych Lennoxa Lewisa – BoxRec