Leon IV (papież)
Leon IV OSB (ur. w Rzymie, zm. 17 lipca 855[1]) – święty Kościoła katolickiego, papież w okresie od 10 kwietnia 847 do 17 lipca 855[2].
| Papież Biskup Rzymu | |
.jpg)
| |
| Kraj działania | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
790 |
| Data śmierci |
17 lipca 855 |
| Miejsce pochówku | |
| Papież | |
| Okres sprawowania |
847–855 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Pontyfikat |
10 kwietnia 847 |
| |
| Czczony przez | |
|---|---|
| Wspomnienie | |
Życiorys edytuj
Urodzony w Rzymie, syn Radoalda, był z pochodzenia Longobardem[1]. Był pierwszym papieżem który położył datę na dokumentach oficjalnych. Przed wyborem na Stolicę Piotrową był benedyktynem[2].
W momencie wyboru, był kardynałem bazyliki Czterech Koronowanych Świętych. Był subdiakonem Grzegorza IV i archiprezbiterem jego poprzednika. Pomimo że Lotar I zażądał by wybór papieża odbywał się w obecności i za pozwoleniem cesarskich posłów, to podczas wyboru Leona od tego odstąpiono[2]. Został on wybrany w dniu śmierci Sergiusza II, a konsekrowany 6 tygodni później[1].
Podczas jego pontyfikatu starał się naprawić szkody wyrządzone przez Saracenów, którzy w czasie panowania jego poprzednika dokonali wielu zniszczeń w mieście, zwłaszcza kościołów świętych Piotra i Pawła[1]. Umocnił mury oddzielające Watykan od reszty Rzymu, zbudował mury na prawym brzegu Tybru osłaniające bazylikę św. Piotra, a następnie poświęcił je uroczyście 27 czerwca 852 roku (umocnienia zostały nazwane „Miastem Leona”)[1]. W 849 roku zebrał flotę morską i pokonał Saracenów w bitwie pod Ostią, a uciekinierom z Korsyki udzielił schronienia w Porto, z którego uczynił garnizon[1].
Na Wielkanoc 850 roku namaścił nowego cesarza Franków, Ludwika II, który przebywał w Rzymie ze względu na odbywający się synod[1]. Na synodach Leon wykazywał się niezależnością od cesarza, co objawiało się m.in. odwołaniem ówczesnego kardynała Anastazego (późniejszego antypapieża), a także potępieniem arcybiskupów Hinkmara (z Reims) i Jana (z Rawenny)[1]. Papież odmówił także cesarzowi mianowania Hinkmara wikariuszem apostolskim oraz anulował uchwały synodu z Soissons z 853 roku (o nieważności święceń udzielonych przez Ebbona)[1].
Popierał muzykę kościelną i wprowadził zwyczaj obchodzenia oktawy Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny[1]. Leon IV zmarł 17 lipca 855 i został pochowany w bazylice Świętego Piotra. Kościół czci go 17 lipca[3].
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Pope St. Leo IV. Catholic Encyclopedia. [dostęp 2012-10-18]. (ang.).