Wikipedia

Leonhard Stock

austriacki narciarz alpejczyk

Leonhard Stock (ur. 14 marca 1958 w Finkenbergu) – austriacki narciarz alpejski, mistrz olimpijski, i dwukrotny medalista mistrzostw świata.

Leonhard Stock
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

14 marca 1958
Finkenberg

Klub

WSV Zell am Ziller

Pierwsze punkty w PŚ

8.01 1977, Ga-Pa
(8. - zjazd)

Pierwsze podium w PŚ

10.12 1978, Schladming (2. - kombinacja)

Pierwsze zwycięstwo w PŚ

6.01 1989, Laax
(zjazd)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Austria
Igrzyska olimpijskie
złoto Lake Placid 1980 Zjazd
Mistrzostwa świata
złoto Lake Placid 1980 Zjazd
brąz Lake Placid 1980 Kombinacja
Puchar Świata
2. miejsce
1978/1979

Kariera edytuj

Pierwszy sukces w karierze Leonhard Stock osiągnął w 1975 roku, kiedy podczas mistrzostw Europy juniorów w Mayrhofen, gdzie zdobył srebrne medale w zjeździe i gigancie. Na rozgrywanych rok później mistrzostwach Europy juniorów w Gällivare w obu tych konkurencjach zdobywał złote medale. W grudniu 1976 roku zadebiutował w zawodach Pucharu Świata, a już 8 stycznia 1977 roku w Garmisch-Partenkirchen zdobył pierwsze punkty w zawodach tego cyklu, zajmując ósme miejsce w zjeździe. W lutym 1978 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Garmisch-Partenkirchen, gdzie w biegu zjazdowym zajął 27. miejsce.

Na podium zawodów pucharowych po raz pierwszy stanął 10 grudnia 1978 roku w Schladming, gdzie był drugi w kombinacji alpejskiej. Rozdzielił wtedy na podium Petera Lüschera ze Szwajcarii i Andreasa Wenzela z Liechtensteinu. W pozostałych zawodach sezonu 1978/1979 jeszcze trzynaście razy plasował się w czołowej dziesiątce, w tym raz stanął na podium - 1 lutego 1979 roku w Villars był drugi w zjeździe. Wyniki ten pozwoliły mu zająć drugie miejsce w klasyfikacji generalnej, w której lepszy był tylko Lüscher. W kolejnym sezonie ani razu nie znalazł się w pierwszej trójce i tylko dwukrotnie zmieścił się w pierwszej dziesiątce. W klasyfikacji generalnej zajął odległe miejsce, znalazł się jednak w składzie kadry Austrii na rozgrywane w lutym 1980 roku igrzyska olimpijskie w Lake Placid. Pierwotnie był tylko rezerwowym i miał nie wystartować, jednak na treningach olimpijskich uzyskiwał czasy lepsze od kolegów z drużyny. Wystąpił więc w biegu zjazdowym i zdobył złoty medal, wyprzedzając bezpośrednio swego rodaka Petera Wirnsbergera i Kanadyjczyka Steve'a Podborskiego. Na tych samych igrzyskach był też osiemnasty w slalomie, a giganta ukończył na 26. pozycji. Igrzyska w Lake Placid były równocześnie rozgrywane jako mistrzostwa świata, jednak kombinację rozegrano tylko w ramach drugiej z tych imprez. Stock zdobył w tej konkurencji brązowy medal, przegrywając tylko z Philem Mahre z USA i Andreasem Wenzelem.

W latach 1981-1985 sporadycznie stawał na podium zawodów pucharowych, nie odnosząc żadnego zwycięstwa. W klasyfikacji generalnej plasował się poza pierwszą dziesiątką, w konsekwencji nie wystąpił na rozgrywanych w 1984 roku igrzyskach olimpijskich w Sarajewie oraz mistrzostwach świata w Bormio w 1985 roku. Wystąpił za to na odbywających się w 1982 roku mistrzostwach świata w Schladming, gdzie w swoim jedynym starcie, biegu zjazdowym, zajął piętnaste miejsce. Do wysokiej formy powrócił w sezonie 1985/1986, w którym większość zawodów kończył w czołowej dziesiątce. Siedmiokrotnie stawał na podium, dwa razy na drugim i pięć razy na trzecim stopniu. W klasyfikacji generalnej pozwoliło mu to zająć szóste miejsce, był też czwarty w klasyfikacji kombinacji i supergiganta, a w klasyfikacji zjazdu był szósty. W klasyfikacji generalnej sezonu 1986/1987 uplasował się tylko jedną pozycję niżej, chociaż na podium stanął tylko trzykrotnie: 16 sierpnia 1986 roku w Las Leñas był drugi, a 1 marca w Furano i 15 marca 1987 roku w Calgary był trzeci w supergigancie. Brał udział w mistrzostwach świata w Crans-Montana w 1987 roku, gdzie jego najlepszym wynikiem było czwarte miejsce w supergigancie. W walce o medal lepszy o 0,20 sekundy okazał się tam Markus Wasmeier z RFN.

Najważniejszym punktem sezonu 1987/1988 były igrzyska olimpijskie w Calgary. Stock zajął tam między innymi czwarte miejsce w zjeździe, przegrywając walkę o medal z Francuzem Franckiem Piccardem o 0,32 sekundy. Na tych samych igrzyskach był też ósmy w supergigancie. W zawodach pucharowych kilkukrotnie kończył zawody w czołowej dziesiątce, jednak na podium nie stanął ani razu. W klasyfikacji generalnej był czternasty, a w klasyfikacji supergiganta zajął szóstą pozycję. W następnym sezonie w klasyfikacji końcowej wypadł nieco słabiej, zajmując ostatecznie osiemnaste miejsce. Trzykrotnie jednak stawał na podium: 27 listopada w Schladming był trzeci w supergigancie, 22 grudnia 1988 roku był trzeci w zjeździe, a 6 stycznia 1989 roku odniósł swoje pierwsze pucharowe zwycięstwo, wygrywając zjazd. Z mistrzostw świata w Vail w lutym 1989 roku powrócił jednak bez medalu, zajmując dziewiąte miejsce w supergigancie i 22. miejsce w zjeździe.

Sezon 1989/1990 był jednym z najsłabszych w jego karierze. Austriak punktował tylko trzykrotnie i zajął 73. miejsce w klasyfikacji generalnej. W sezonie 1990/1991 raz stanął na podium, za to na najwyższym stopniu: 8 grudnia 1990 roku w Val d’Isère wygrał zjazd. W 1991 roku wystąpił na mistrzostwach świata w Saalbach-Hinterglemm, zajmując czwarte miejsce w zjeździe. Tym razem w walce o podium lepszy był Szwajcar Daniel Mahrer, który wyprzedził Stocka o 0,33 sekundy. Na podium zawodów PŚ Austriak wrócił 7 grudnia 1991 roku w Val d’Isère, gdzie był drugi w zjeździe. Wynik ten powtórzył tydzień później w Val Gardena, jednak w kolejnych zawodach nie mieścił się na podium. Ostatecznie był piąty w klasyfikacji zjazdu i piętnasty w klasyfikacji generalnej. W 1992 roku wystąpił w zjeździe na igrzyskach w Albertville, jednak nie ukończył rywalizacji. Był to jego ostatni występ olimpijski. Ostatnie zwycięstwo w zawodach Pucharu Świata odniósł 12 grudnia 1992 roku w Val Gardena, gdzie ponownie był najlepszy w zjeździe. Ostatnie podium wywalczył dziesięć dni później w Bad Kleinkirchheim, gdzie zajął drugie miejsce w supergigancie. Sezon 1992/1993 ukończył na 25. pozycji w klasyfikacji generalnej. W marcu 1993 roku zakończył karierę

Kilkakrotnie zdobywał medale mistrzostw Austrii, w tym złote w zjeździe i supergigancie w 1987 roku[1]. Był chorążym ekipy Austrii podczas igrzysk w Calgary. W 1996 roku otrzymał Odznakę Honorową za Zasługi dla Republiki Austrii[2]. Po zakończeniu kariery założył wraz z bratem sklep ze sprzętem narciarskim oraz prowadził należący do rodziny hotel.

Osiągnięcia edytuj

Igrzyska olimpijskie edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
1.  14 lutego 1980   Lake Placid Zjazd 1:45,50 - -
26. 19 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:40,74 +6,66   Ingemar Stenmark
18. 22 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:44,26 +6,15   Ingemar Stenmark
4. 15 lutego 1988   Calgary Zjazd 1:59,63 +1,92   Pirmin Zurbriggen
8. 21 lutego 1988   Calgary Supergigant 1:39,66 +2,70   Franck Piccard
DNF 9 lutego 1992   Albertville Zjazd 1:50,37 -   Patrick Ortlieb

Mistrzostwa świata edytuj

Miejsce Dzień Rok Miejscowość Konkurencja Czas biegu Strata Zwycięzca
27.[3] 2 lutego 1978   Garmisch-Partenkirchen Gigant 3:02,52 +4,48   Ingemar Stenmark
1.  14 lutego 1980   Lake Placid Zjazd 1:45,50 - -
26. 19 lutego 1980   Lake Placid Gigant 2:40,74 +6,66   Ingemar Stenmark
18. 22 lutego 1980   Lake Placid Slalom 1:44,26 +6,15   Ingemar Stenmark
3.  22 lutego 1980   Lake Placid Kombinacja 45,53 pkt +30,80 pkt   Phil Mahre
15. 6 lutego 1982   Schladming Zjazd 1:55,10 +2,39   Harti Weirather
8. 31 stycznia 1987   Crans-Montana Zjazd 2:07,80 +1,38   Peter Müller
8. 1 lutego 1987   Crans-Montana Kombinacja 28,27 pkt +57,65 pkt   Marc Girardelli
4. 2 lutego 1987   Crans-Montana Supergigant 1:19,93 +1,35   Pirmin Zurbriggen
22.[4] 6 lutego 1989   Vail Zjazd 2:10,39 +2,45   Hans-Jörg Tauscher
9. 8 lutego 1989   Vail Supergigant 1:38,81 +1,26   Martin Hangl
4. 27 stycznia 1991   Saalbach Zjazd 1:54,91 +0,99   Franz Heinzer

Puchar Świata edytuj

Miejsca w klasyfikacji generalnej edytuj

Zwycięstwa w zawodach edytuj

  1.   Laax – 6 stycznia 1989 (zjazd)
  2.   Val d’Isère – 8 grudnia 1990 (zjazd)
  3.   Val Gardena – 12 grudnia 1992 (zjazd)
  • 3 zwycięstwa (3 zjazdy)

Pozostałe miejsca na podium edytuj

  1.   Schladming – 10 grudnia 1978 (kombinacja) – 2. miejsce
  2.   Villars – 1 lutego 1979 (zjazd) – 2. miejsce
  3.   Madonna di Campiglio – 14 grudnia 1980 (kombinacja) – 2. miejsce
  4.   Aprica – 8 grudnia 1981 (kombinacja) – 3. miejsce
  5.   Val Gardena – 13 grudnia 1981 (zjazd) – 3. miejsce
  6.   Val d’Isère – 10 grudnia 1983 (kombinacja) – 3. miejsce
  7.   Madonna di Campiglio – 19 grudnia 1983 (supergigant) – 3. miejsce
  8.   Sankt Anton – 7 lutego 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
  9.   Morzine – 8 lutego 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  10.   Morzine – 9 lutego 1986 (kombinacja) – 2. miejsce
  11.   Åre – 23 lutego 1986 (kombinacja) – 3. miejsce
  12.   Hemsedal – 23 lutego 1986 (supergigant) – 3. miejsce
  13.   Aspen – 8 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  14.   Whistler – 15 marca 1986 (zjazd) – 3. miejsce
  15.   Las Leñas – 16 sierpnia 1986 (zjazd) – 2. miejsce
  16.   Furano – 1 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
  17.   Calgary – 15 marca 1987 (supergigant) – 3. miejsce
  18.   Schladming – 27 listopada 1988 (supergigant) – 3. miejsce
  19.   Val d’Isère – 8 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
  20.   Val d’Isère – 7 grudnia 1991 (zjazd) – 2. miejsce
  21.   Val Gardena – 12 grudnia 1992 (zjazd) – 2. miejsce
  22.   Bad Kleinkirchheim – 22 grudnia 1992 (supergigant) – 2. miejsce

Przypisy edytuj

  1. ↑ ÖSV-Siegertafel. oesv.at. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-07)]. (niem.)
  2. ↑ Staatliche Auszeichnungen bis 2008 (niem.)
  3. ↑ alpineskiworld.net: 02.02.1978. Garmisch Giant Slalom, men (ang.)
  4. ↑ alpineskiworld.net: 06.02.1989. Vail Downhill, men (ang.)

Bibliografia edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Leonhard_Stock&oldid=70323556”