Leopold Cohn
Leopold Cohn (ur. 14 stycznia 1856 w Sępólnie Krajeńskim, zm. 18 listopada 1915 we Wrocławiu) – niemiecki filolog klasyczny, bibliotekarz.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie |
filolog klasyczny, bibliotekarz |
Życiorys edytuj
W 1866 zapisał się do gimnazjum w Chełmnie, uzyskując tam maturę w 1873, po czym podjął studia na Uniwersytecie Wrocławskim, kończąc je doktoratem w 1878. W 1884 na macierzystej uczelni zrobił habilitację i został tam privatdozentem, prowadząc wykłady. Ponadto uzyskał w 1889 angaż na stanowisko bibliotekarza w tej uczelni, zostając kustoszem. W 1897 otrzymał tytuł profesora, jednocześnie dalej pracując w uniwersyteckiej bibliotece[1][2]. Wykładał także w Żydowskim Seminarium Teologicznym[3].
Pochowany został na cmentarzu żydowskim przy ul. Lotniczej[3].
Publikacje naukowe L. Cohna edytuj
- Quaestiones Eustathianae. Wrocław, 1878 (rozprawa doktorska)
- De Aristophane Byzantio et Suetonio Tranquillo Eustathi Auctoribus. Lipsk, 1881.
- Untersuchungen über die Quellen der Plato-Scholien. Lipsk, 1884.
- De Heraclide Milesio Grammatico. Berlin, 1884.
- Zu den Paroemiographen. Wrocław, 1887
- Philonis Alexandrini libellus De opificio mundi. Wrocław, 1889
- Zur Handschriftlichen Ueberlieferung, Kritik und Quellenkunde der Paroemiographen. Lipsk, 1892.
- Philonis Alexandrini Opera quae supersunt (z Paulem Wendlandem) 1896-1915.
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Schröder Wilt Aden: Biogram Leopolda Cohna w Teuchos-Zentrums [1]
- Singer Isidore, Haneman Frederick T. (red.) (1901–1906): „Cohn, Leopold” w: The Jewish Encyclopedia. New York: Funk & Wagnalls. [2]
Kontrola autorytatywna (osoba):