Leptodactylus
rodzaj płazów bezogonowych
Leptodactylus – rodzaj płazów bezogonowych z podrodziny Leptodactylinae w rodzinie świstkowatych (Leptodactylidae).
| Leptodactylus[1] | |||
| Fitzinger, 1826[2] | |||
 Przedstawiciel rodzaju – L. albilabris | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Rodzaj |
Leptodactylus | ||
| Typ nomenklatoryczny | |||
|
Rana typhonia Latreille, 1801 (= Rana fusca Schneider, 1799) | |||
| Synonimy | |||
|
| |||
| Gatunki | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Rodzaj obejmuje gatunki występujące w południowej Ameryce Północnej, Ameryce Południowej i Indiach Zachodnich[9].
Systematyka edytuj
Etymologia edytuj
- Leptodactylus: gr. λεπτος leptos „delikatny, drobny”[10]; δακτυλος daktulos „palec”[11].
- Cystignathus: gr. κυστις kustis „pęcherz”[12]; γναθος gnathos „żuchwa”[13]. Gatunek typowy: Cystignathus pachypus Wagler, 1830 (= Rana pachypus Spix, 1824 (= Rana latrans Steffen, 1815)).
- Gnathophysa: gr. γναθος gnathos „żuchwa”[13]; φυσα phusa „mieszek, pęcherz”[14]. Gatunek typowy: Rana labyrinthica Spix, 1824.
- Sibilatrix: łac. sibilatrix, sibilatricis „gwiżdżąca kobieta”, od sibilator, sibilatoris „gwiżdżący, od sibilare „gwizdać”, od sibilus „gwizdanie, sykanie”[15]. Gatunek typowy: Cystignathus gracilis A.M.C. Duméril & Bibron, 1841.
- Plectromantis: gr. πληκτρον plēktron „ostroga”; μαντις mantis, μαντεως manteōs „wieszcz, prorok” (tj. żaba drzewna)[5]. Gatunek typowy: Plectromantis wagneri Peters, 1862.
- Entomoglossus: gr. εντομος entomos „pocięty, poćwiartowany”; γλωσσα glōssa „język”[6]. Gatunek typowy: Entomoglossus pustulatus Peters, 1870.
- Pachypus: gr. παχυς pakhus „wielki, gruby”[16]; πους pous, ποδος podos „stopa”[17]. Gatunek typowy: nie podano (homonim Pachypus d’Alton, 1840 (Mammalia) i Pachypus Cambridge, 1873 (Arachnida)).
- Cavicola: łac. cavum, cavi „otwór, dziura”, od cavus „wydrążony”[18]; -cola „mieszkaniec”, od colere „mieszkać”[19]. Gatunek typowy: nie podany (homonim Cavicola Ancey, 1887 (Mollusca)).
- Vanzolinius: Paulo Emílio Vanzolini (1924–2013), brazylijski herpetolog[20]. Gatunek typowy: Leptodactylus discodactylus Boulenger, 1883.
Podział systematyczny edytuj
Do rodzaju należą następujące gatunki[9]:
- Leptodactylus albilabris (Günther, 1859)
- Leptodactylus apepyta[21] Schneider, Cardozo, Brusquetti, Kolenc, Borteiro, Haddad, Basso & Baldo, 2019
- Leptodactylus barrioi Alves da Silva, Magalhães, Thomassen, Leite, Garda, Brandão, Haddad, Giaretta & Carvalho, 2020[22]
- Leptodactylus bolivianus Boulenger, 1898
- Leptodactylus brevipes Cope, 1887
- Leptodactylus bufonius Boulenger, 1894 – świstek ropuchowaty[23]
- Leptodactylus caatingae Heyer & Juncá, 2003
- Leptodactylus camaquara Sazima & Bokermann, 1978
- Leptodactylus colombiensis Heyer, 1994
- Leptodactylus cunicularius Sazima & Bokermann, 1978
- Leptodactylus cupreus Caramaschi, Feio & São Pedro, 2008
- Leptodactylus didymus Heyer, García-Lopez & Cardoso, 1996
- Leptodactylus diedrus Heyer, 1994
- Leptodactylus discodactylus Boulenger, 1884
- Leptodactylus elenae Heyer, 1978
- Leptodactylus fallax Müller, 1926
- Leptodactylus flavopictus Lutz, 1926
- Leptodactylus fragilis (Brocchi, 1877)
- Leptodactylus fremitus Carvalho, Fouquet, Lyra, Giaretta, Costa-Campos, Rodrigues, Haddad & Ron, 2022
- Leptodactylus furnarius Sazima & Bokermann, 1978
- Leptodactylus fuscus (Schneider, 1799)
- Leptodactylus gracilis (A.M.C. Duméril & Bibron, 1840) – świstek żółtosmugi[23]
- Leptodactylus griseigularis (Henle, 1981)
- Leptodactylus guianensis Heyer & de Sá, 2011
- Leptodactylus hylodes (Reinhardt and Lütken, 1862)
- Leptodactylus insularum Barbour, 1906
- Leptodactylus intermedius Lutz, 1930
- Leptodactylus jolyi Sazima & Bokermann, 1978
- Leptodactylus kilombo Alves da Silva, Magalhães, Thomassen, Leite, Garda, Brandão, Haddad, Giaretta & Carvalho, 2020[22]
- Leptodactylus knudseni Heyer, 1972 – świstek zielonawy[24]
- Leptodactylus labrosus Jiménez de la Espada, 1875
- Leptodactylus labyrinthicus (Spix, 1824)
- Leptodactylus laticeps Boulenger, 1918
- Leptodactylus latinasus Jiménez de la Espada, 1875
- Leptodactylus latrans (Steffen, 1815)
- Leptodactylus lauramiriamae Heyer & Crombie, 2005
- Leptodactylus leptodactyloides (Andersson, 1945)
- Leptodactylus lithonaetes Heyer, 1995
- Leptodactylus longirostris Boulenger, 1882
- Leptodactylus luctator (Hudson, 1892)
- Leptodactylus macrosternum Miranda-Ribeiro, 1926
- Leptodactylus magistris Mijares-Urrutia, 1997
- Leptodactylus marambaiae Izecksohn, 1976
- Leptodactylus melanonotus (Hallowell, 1861)
- Leptodactylus myersi Heyer, 1995
- Leptodactylus mystaceus (Spix, 1824)
- Leptodactylus mystacinus (Burmeister, 1861) – świstek białowargi[24]
- Leptodactylus natalensis Lutz, 1930
- Leptodactylus nesiotus Heyer, 1994
- Leptodactylus notoaktites Heyer, 1978
- Leptodactylus oreomantis Carvalho, Leite & Pezzuti, 2013
- Leptodactylus paraensis Heyer, 2005
- Leptodactylus paranaru Magalhães, Lyra, Carvalho, Baldo, Brusquetti, Burella, Colli, Gehara, Giaretta, Haddad, Langone, López, Napoli, Santana, de Sá & Garda, 2020
- Leptodactylus pascoensis Heyer, 1994
- Leptodactylus payaya Magalhães, Lyra, Carvalho, Baldo, Brusquetti, Burella, Colli, Gehara, Giaretta, Haddad, Langone, López, Napoli, Santana, de Sá & Garda, 2020
- Leptodactylus pentadactylus (Laurenti, 1768) – świstek pięciopalcy[23]
- Leptodactylus peritoaktites Heyer, 2005
- Leptodactylus petersii (Steindachner, 1864)
- Leptodactylus plaumanni Ahl, 1936
- Leptodactylus podicipinus (Cope, 1862)
- Leptodactylus poecilochilus (Cope, 1862)
- Leptodactylus pustulatus (Peters, 1870)
- Leptodactylus rhodomerus Heyer, 2005
- Leptodactylus rhodomystax Boulenger, 1884
- Leptodactylus rhodonotus (Günther, 1869)
- Leptodactylus riveroi Heyer & Pyburn, 1983
- Leptodactylus rugosus Noble, 1923
- Leptodactylus sabanensis Heyer, 1994
- Leptodactylus savagei Heyer, 2005
- Leptodactylus sertanejo Giaretta & Costa, 2007
- Leptodactylus silvanimbus McCranie, Wilson & Porras, 1980
- Leptodactylus spixi Heyer, 1983
- Leptodactylus stenodema Jiménez de la Espada, 1875
- Leptodactylus syphax Bokermann, 1969
- Leptodactylus tapiti Sazima & Bokermann, 1978
- Leptodactylus troglodytes Lutz, 1926
- Leptodactylus turimiquensis Heyer, 2005
- Leptodactylus validus Garman, 1888
- Leptodactylus vastus Lutz, 1930
- Leptodactylus ventrimaculatus Boulenger, 1902
- Leptodactylus viridis Jim & Spirandeli Cruz, 1973
- Leptodactylus wagneri (Peters, 1862)
- Leptodactylus watu Alves da Silva, Magalhães, Thomassen, Leite, Garda, Brandão, Haddad, Giaretta & Carvalho, 2020[22]
Przypisy edytuj
- ↑ Leptodactylus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ L.J.F.J. Fitzinger: Neue classification der reptilien nach ihren natürlichen verwandtschaften: nebst einer verwandtschafts-tafel und einem verzeichnisse der reptilien-sammlung des K. K. zoologischen museum’s zu Wien. Wien: J. G. Heubner, 1826, s. 38. (niem.).
- ↑ J.G. Wagler: Natürliches System der Amphibien, mit vorangehender Classification der Säugethiere und Vögel. Ein Beitrag zur vergleichenden Zoologie. München, Stuttgart und Tübingen: In der J.G. Cotta’scchen Buchhandlung, 1830, s. 202. (niem.).
- ↑ a b L.J.F.J. Fitzinger: Systema reptilium. Fasciculus primus, Amblyglossae. Vindobonae: Braumüller et Seidel, 1843, s. 31. (łac.).
- ↑ a b W.C.H. Peters. Eine neue Gattung von Laubfröschen Plectromantis, aus Ecuador. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. Aus dem Jahre 1862, s. 232, 1863. (niem.).
- ↑ a b W.C.H. Peters. Über neue Amphien (Hemidactylus, Urosaura, Tropdolepisma, Geophis, Uriechis, Scaphiophis, Hoplocephalus, Rana, Entomoglossus, Cystignathus, Hylodes, Arthroleptis, Phyllobates, Cophomantis) des Königlich Zoologisch Museum. „Monatsberichte der Königlichen Preussische Akademie des Wissenschaften zu Berlin”. Aus dem Jahre 1870, s. 647, 1871. (niem.).
- ↑ a b A. Lutz. Segunda memoria sobre especies brasileiras do genero Leptodactylus, incluind outras alliadas. „Memórias do Instituto Oswaldo Cruz”. 23, s. 22, 1930. (port.).
- ↑ Heyer 1974 ↓, s. 88.
- ↑ a b D. Frost: Leptodactylus Fitzinger, 1826. [w:] Amphibian Species of the World 6.2, an Online Reference [on-line]. American Museum of Natural History. [dostęp 2023-12-17]. (ang.).
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 122.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 67.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 66.
- ↑ a b Jaeger 1944 ↓, s. 98.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 174.
- ↑ Brown 1954 ↓, s. 709.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 159.
- ↑ Brown 1954 ↓, s. 620.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 43.
- ↑ Jaeger 1944 ↓, s. 55.
- ↑ Heyer 1974 ↓, s. 89.
- ↑ R.G. Schneider, D.E. Cardozo, F. Brusquetti, F. Kolenc, C. Borteiro, C. Haddad, N.G. Basso & D. Baldo. A new frog of the Leptodactylus fuscus species group (Anura: Leptodactylidae), endemic from the South American Gran Chaco. „PeerJ”. 7:e7869, 2019. DOI: 10.7717/peerj.7869. (ang.).
- ↑ a b c Leandro Alves da Silva, Felipe M. Magalhães, Hans Thomassen, Felipe S.F. Leite, Adrian A. Garda, Reuber A. Brandão, Célio F.B. Haddad, Ariovaldo A. Giaretta i Thiago R. de Carvalho. Unraveling the species diversity and relationships in the Leptodactylus mystaceus complex (Anura: Leptodactylidae), with the description of three new Brazilian species. „Zootaxa”. 4779 (2), s. 151–189, 2020. DOI: 10.11646/zootaxa.4779.2.1. (ang.).
- ↑ a b c Praca zbiorowa: Zwierzęta: encyklopedia ilustrowana. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2005, s. 433. ISBN 83-01-14344-4.
- ↑ a b E. Keller (red.), J.H. Reinchholf, G. Steinbach, G. Diesener, U. Gruber, K. Janke, B. Kremer, B. Markl, J. Markl, A. Shlüter, A. Sigl & R. Witt: Gady i płazy. Warszawa: Świat Książki, 2003, s. 30,, seria: Leksykon Zwierząt. ISBN 83-7311-873-X. (pol.).
Bibliografia edytuj
- W.R. Heyer. Vanzolinius, a new genus proposed for Leptodactylus discodactylus (Amphibia, Leptodactylidae). „Proceedings of the Biological Society of Washington”. 87, s. 81–90, 1974. (ang.).
- Edmund C. Jaeger, Source-book of biological names and terms, wyd. 1, Springfield: Charles C. Thomas, 1944, s. 1–256, OCLC 637083062 (ang.).
- R.W. Brown: Composition of scientific words; a manual of methods and a lexicon of materials for the practice of logotechnics. Washington: Published by the author, 1954, s. 1–882. (ang.).