Lesław Pauli
Lesław Pauli (ur. 2 lipca 1919 we Lwowie, zm. 27 września 1986) – polski historyk prawa, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego w Katedrze Powszechnej Historii Państwa i Prawa UJ, autor ponad dwustu publikacji.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Narodowość |
polska |
| Odznaczenia | |
 
| |
Życiorys edytuj
Był synem Władysława, prawnika, sędziego sądu we Lwowie; oraz Wandy z domu Gajewskiej. Miał rodzeństwo: brata Jerzego i siostrę Wandę[1][2].
W 1937 zdał maturę w X Gimnazjum im. Henryka Sienkiewicza we Lwowie[1][2]. Rozpoczął studia na Wydziale Prawa i Umiejętności Politycznych na Uniwersytecie im. Jana Kazimierza we Lwowie, gdzie kształcił się pod kierunkiem profesora Karola Korany'ego. Jego ojciec zmarł podczas II wojny światowej. Po wojnie Lesław Pauli wraz z matką i rodzeństwem osiadł w Krakowie[2].
Lesław Pauli uzyskał tytuł magistra praw na Uniwersyteie Jagiellońskim w 1945 na podstawie pracy Stanowisko kobiety w prawie karnym statutów komun włoskich, powstałej z inspiracji promotora, Michała Patkaniowskiego (w 1975 jej obszerniejsza wersja została opublikowana w postaci monografii Infirmitas sexus. Sytuacja prawna kobiet w świetle przepisów karnych ustawodawstwa statutowego miast włoskich)[2]. Pracował w Prokuratorii Generalnej oraz jako radca prawny w Wojewódzkiej Radzie Narodowej w Krakowie[3].
W 1955 wniósł podanie o otwarcie przewodu kandydackiego z zakresu nauk prawnych na podstawie rozprawy Jan Nixdorf (1625–1697) – pisarz prawa procesowego. W 1971 Rada Wydziału Prawa UJ nadała mu stopień docenta nauk prawnych w zakresie powszechnej historii państwa i prawa oraz historii prawa rzymskiego w Polsce[2]. W latach 1971–1976 Lesław Pauli był profesorem nadzwyczajnym, a w 1976 uzyskał tytuł i stanowisko profesora zwyczajnego[2].
Po śmierci Michała Patkaniowskiego pełnił funkcję kierownika Katedry Powszechnej Historii Państwa i Prawa UJ[2]. Znał języki obce: niemiecki, włoski, francuski, ukraiński. Nawiązał liczne kontakty międzynarodowe. Poza pracami nad dziejami prawa w Polsce XVI i XVII wieku opublikował prace na temat historii europejskiego prawa karnego na tle porównawczym[2].
Został pochowany na cmentarzu Rakowickim w Krakowie[1][3].
Publikacje edytuj
- Jan Nixdorf (1625–1697) – pisarz prawa procesowego (Kraków 1957)
- Austriacki kodeks karny z 1803 w Wolnym Mieście Krakowie, cz. I (Kraków 1968)
- Austriacki kodeks karny z 1803 w Wolnym Mieście Krakowiecz. II (Kraków 1970)
- Infirmitas sexus. Sytuacja prawna kobiet w świetle przepisów karnych ustawodawstwa statutowego miast włoskich (Kraków 1975)
- Poenae prioprie. Das Problem der Sonderstrafen in der Europäische Gesetzgebung aus den Jahren 1751-1903 (Kraków 1982)
Odznaczenia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1973)[1]
- Medal Komisji Edukacji Narodowej[1]
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Przemysław Marcin Żukowski: Lesław Pauli. W: Słownik biograficzny adwokatów polskich A-Ż. Tom III. Zmarli w latach 1945–2010. Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka, Redakcja Palestry, 2018, s. 379–381.
- ↑ a b c d e f g h Profesor Lesław Pauli (1919–1986). common.law.uj.edu.pl. [dostęp 2022-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
- ↑ a b Prof. Lesław Pauli. Lista pamięci. in-memoriam.uj.edu.pl. [dostęp 2022-10-26]. [zarchiwizowane z tego adresu].
Bibliografia edytuj
- Irena Malinowska-Kwiatkowska. Lesław Pauli 1919–1986. „Czasopismo Prawno-Historyczne”. Tom 39, Numer 1, s. 232–235, 1987.
- Przemysław Marcin Żukowski: Lesław Pauli. W: Słownik biograficzny adwokatów polskich A-Ż. Tom III. Zmarli w latach 1945–2010. Warszawa: Naczelna Rada Adwokacka, Redakcja Palestry, 2018, s. 379–381.