Lew Gumilow

Lew Gumilow
Лев Николаевич Гумилёв
	; 1934
Data i miejsce urodzenia	1 października 1912 ; Petersburg, Imperium Rosyjskie
Data i miejsce śmierci	15 czerwca 1992 ; Petersburg, Federacja Rosyjska
Zawód, zajęcie	historyk, geograf, etnolog, orientalista
Narodowość	rosyjska
Tytuł naukowy	doktor
Alma Mater	Uniwersytet Leningradzki
	Odznaczenia
	Multimedia w Wikimedia Commons
	Cytaty w Wikicytatach

Lew Nikołajewicz Gumilow (ros. Лев Николаевич Гумилёв, ur. 18 września^?/1 października 1912 w Petersburgu, zm. 15 czerwca 1992 w Sankt Petersburgu)^[1] – rosyjski historyk, geograf, etnolog i orientalista. Teoretyk eurazjatyzmu.

Życiorys edytuj

Syn Nikołaja Gumilowa i Anny Achmatowej^[1].

W 1933 r. aresztowany po raz pierwszy i po kilku dniach zwolniony^[2]. W 1934 r. wstąpił na Uniwersytet Leningradzki^[1]. W 1935 r. został wydalony i aresztowany „za związek z grupą przestępczą N.N. Punina(inne języki)”^[1], zwolniono go jednak m.in. na skutek prośby Achmatowej u Stalina^[1]. W 1937 r. został przywrócony na uczelnię^[1], a w 1938 po raz trzeci aresztowany i skazany na 10 lat pobytu w obozie koncentracyjnym (łagrze)^[1] (w 1939 r. wyrok skrócono do 5 lat)^[1]. W 1944 r. zgłosił się na ochotnika do służby w Armii Czerwonej, z którą dotarł do Berlina^[1]. W 1946 r. ukończył Wydział Historyczny jako eksternista^[1], po czym rozpoczął aspiranturę^[1]. W 1947 został skreślony z listy studentów^[1]. W 1948 udało mu się obronić pracę doktorską (w ZSRR określaną jako dysertacja kandydacka)^[1]. W 1949 r. został ponownie aresztowany i osadzony w łagrze na 10 lat^[1]. Zwolniony w 1956^[1]. W 1961 r. napisał swoją pierwszą Pracę habilitacyjną^[1], po czym wykładał etnologię na Wydziale Geografii Uniwersytetu Leningradzkiego^[3]. W 1974 obronił drugą pracę habilitacyjną^[1].

Wybrane publikacje edytuj

Lew Gumilow: Od Rusi do Rosji. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2004, s. 318. ISBN 83-89700-04-2. (tekst rosyjski)
Lew Gumilow: Dzieje dawnych Turków. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1972, s. 524.
Lew Gumilow: Śladami cywilizacji Wielkiego Stepu. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 2004, s. 370. ISBN 83-89700-14-X.
Lew Gumilow: Dzieje etnosów Wielkiego Stepu. Kraków: Oficyna Literacka, 1997, s. 103. ISBN 83-7124-074-0.

Przypisy edytuj

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q О. Г. Новикова, И. С. Шишкин: ГУМИЛЁВ. Большая российская энциклопедия. Электронная версия, 2016. [dostęp 2022-07-28]. (ros.).
↑ Bartosz Gołąbek: Lew Gumilow i Aleksander Dugin. O dwóch obliczach eurazjatyzmu w Rosji po 1991 roku. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2012, s. 28, seria: Barwy Rusi. ISBN 978-83-233-3315-9. [dostęp 2022-07-28]. (pol.).
↑ Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat. Rozmowy z uczonymi radzieckimi. Warszawa: Czytelnik, 1982, s. 311. ISBN 83-07-00684-8.

Bibliografia, linki edytuj

[bigenc-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g ^h ⁱ ^j ^k ^l ^m ⁿ ^o ^p ^q О. Г. Новикова, И. С. Шишкин: ГУМИЛЁВ. Большая российская энциклопедия. Электронная версия, 2016. [dostęp 2022-07-28]. (ros.).

[gołąbek28-2] Bartosz Gołąbek: Lew Gumilow i Aleksander Dugin. O dwóch obliczach eurazjatyzmu w Rosji po 1991 roku. Kraków: Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellońskiego, 2012, s. 28, seria: Barwy Rusi. ISBN 978-83-233-3315-9. [dostęp 2022-07-28]. (pol.).

[3] Wiktor Osiatyński: Zrozumieć świat. Rozmowy z uczonymi radzieckimi. Warszawa: Czytelnik, 1982, s. 311. ISBN 83-07-00684-8.

[1]

[2]

[3]