Lew Sznirelman
 |
Ten artykuł od 2024-04 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. |
Lew Gienrichowicz Sznirelman, ros. Лев Генрихович Шнирельман (ur. 20 grudnia 1904?/2 stycznia 1905 w Homlu, zm. 24 września 1938 w Moskwie) – rosyjski matematyk pochodzenia żydowskiego, członek korespondent Akademii Nauk ZSRR. Rozwijał teorię liczb, geometrię różniczkową, analizę globalną i topologię.
| |
| Data i miejsce urodzenia |
2 stycznia 1905 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Zawód, zajęcie | |
| Alma Mater | |
Życiorys edytuj
Był absolwentem Uniwersytetu Moskiewskiego (1925; jego promotorem był Nikołaj Łuzin), w latach 1934–1938 pracował w Instytucie Stiekłowa w Moskwie oraz wykładał na Uniwersytecie Moskiewskim. Badał hipotezę Goldbacha, m.in. dowiódł, że każda liczba naturalna (większa od jedności) może być zapisana w postaci sumy skończenie wielu liczb pierwszych, najmniejsza niezbędna liczba składników w tej hipotezie nazywana jest stałą Sznirelmana. Wprowadził gęstość Sznirelmana, wspólnie z Lusternikiem dowiódł hipotezę Poincarégo. W 1954 roku w Polsce ukazała się książka, której autorem jest Lew Sznirelman. Książka pod tytułem Liczby Pierwsze ukazała się za pośrednictwem wydawnictwa PWN. Autor w przedmowie pisze: Niniejsza książeczka może służyć za wstęp do działu matematyki, który zajmuje się badaniem własności liczb całkowitych i nosi nazwę teorii liczb.