Liliowiec ogrodowy (Hemerocallis ×hybrida Hort.) – gatunek byliny z rodziny złotogłowowatych. Pochodzi z Azji wschodniej i Europy Południowej. Roślina powstała w wyniku wielokrotnego krzyżowania między sobą takich gatunków jak: liliowiec rdzawy, żółty, mniejszy, cytrynowy, Dumortiera, Midendorfa i Thumberga.

Liliowiec ogrodowy
Ilustracja
Systematyka[1][2]
Domena

eukarionty

Królestwo

rośliny

Podkrólestwo

rośliny zielone

Nadgromada

rośliny telomowe

Gromada

rośliny naczyniowe

Podgromada

rośliny nasienne

Nadklasa

okrytonasienne

Klasa

Magnoliopsida

Nadrząd

liliopodobne (≡ jednoliścienne)

Rząd

szparagowce

Rodzina

złotogłowowate

Rodzaj

liliowiec

Gatunek

liliowiec ogrodowy

Nazwa systematyczna
Hemerocallis ×hybrida Hort
Vaste Pl. Rotsheesters 270 (1924)[3]
'Frans Hals'
'Lilting Lavender'

Morfologia edytuj

Łodyga
W postaci krótkiego kłącza.
Liście
Równowąskie, łukowato wygięte, o długości ok. 70 cm, rozkładające się na boki.
Kwiaty
Duże, wyrastające na bezlistnym pędzie ponad liście. Na jednym pędzie od 1 do 10 kwiatów barwy żółtej, pomarańczowej, miedzianej, różowej lub jasnoczerwonej. Poszczególne kwiaty kwitną często tylko jeden dzień. Nie nadają się na kwiat cięty, po ścięciu bowiem ich kielichy od razu się zamykają. Kwitnienie od maja do września (zależnie od odmiany).
Korzenie
Grube, mięsiste i długie sięgające do 80 cm w głąb gleby (dzięki temu roślina znosi suszę).

Uprawa edytuj

Bylina, wymagająca wilgotnej gleby i słonecznego lub lekko zacienionego stanowiska. Dobrze rosnąca na glebach próchniczych i wilgotnych. Każdy kwiat kwitnie jeden dzień, jednak szybko pojawiają się kolejne, dzięki czemu liliowce stanowią ozdobę wielu ogrodów przez kilka miesięcy. Roślina niewymagająca regularnego podlewania, należy jednak uważać, by nie przesuszyć gleby. Odmiany nieodporne na mróz należy okrywać. Może pozostać w jednym miejscu nawet 20–30 lat.

Zastosowanie edytuj

  • Roślina rabatowa, znakomicie nadaje się do obsadzania brzegów zbiorników wodnych oraz sadzenia w grupach na trawnikach.
  • Niektóre części liliowców są całkowicie jadalne. Chińczycy z powodzeniem wykorzystują w swojej kuchni młode liście, bulwy na korzeniach, suszone lub gotowane pąki kwiatowe.

Przypisy edytuj

  1. Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI10.1371/journal.pone.0119248, PMID25923521, PMCIDPMC4418965 [dostęp 2020-02-20] (ang.).
  2. Peter F. Stevens, Angiosperm Phylogeny Website, Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2009-06-14] (ang.).
  3. The International Plant Names Index. [dostęp 2012-12-18].

Bibliografia edytuj