Lista zawodowych mistrzów świata wagi junior ciężkiej w boksie

Waga junior ciężka jest jedną z młodszych kategorii boksu zawodowego. Jej limit początkowo wynosił 190, następnie 195 a od 2003 wynosi 200 funtów (90,7 kg).

Pierwszym mistrzem świata został uznany przez WBC w roku 1980 Amerykanin Marvin Camel, a następnie w roku 1982 Ossie Ocasio przez WBA. Po powstaniu kolejnych organizacji boksu zawodowego, każda uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

- World Boxing Association(WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),

- World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,

- International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,

- World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie tytułu	Utrata tytułu	Mistrz		Organizacja	Obrona tytułu
31 marca 1980	25 listopada 1980	Marvin Camel	Stany Zjednoczone	WBC	0
Camel został pierwszym mistrzem świata w nowej kategorii. W walce zorganizowanej 31 marca 1980 przez WBC pokonał Mate Parlova. W pierwszym pojedynku, który odbył się 12 sierpnia 1979, padł remis^[1].
25 listopada 1980	27 czerwca 1982	Carlos De León	Portoryko	WBC	1
13 lutego 1982	1 grudnia 1984	Ossie Ocasio	Portoryko	WBA	3
Ocasio został pierwszym mistrzem WBA zwyciężając 13 lutego 1982 Robbie Williamsa^[2].
27 czerwca 1982	17 lipca 1983	S.T. Gordon	Stany Zjednoczone	WBC	1
17 lipca 1983	6 czerwca 1985	Carlos De León	Portoryko	WBC	3
13 grudnia 1983	6 października 1984	Marvin Camel	Stany Zjednoczone	IBF	0
Camel został pierwszym mistrzem federacji IBF zwyciężając 13 grudnia 1983 Roddy McDonalda^[1].
6 października 1984	25 października 1986	Lee Roy Murphy	Stany Zjednoczone	IBF	3
1 grudnia 1984	27 lipca 1985	Piet Crous	Południowa Afryka	WBA	1
6 czerwca 1985	21 września 1985	Alfonso Ratliff	Stany Zjednoczone	WBC	0
27 lipca 1985	12 lipca 1986	Dwight Muhammad Qawi	Stany Zjednoczone	WBA	1
21 września 1985	22 marca 1986	Bernard Benton	Stany Zjednoczone	WBC	0
22 marca 1986	9 kwietnia 1988	Carlos De León	Portoryko	WBC	3
12 lipca 1986	15 maja 1987	Evander Holyfield	Stany Zjednoczone	WBA	2
25 października 1986	15 maja 1987	Rickey Parkey	Stany Zjednoczone	IBF	1
15 maja 1987	9 kwietnia 1988	Evander Holyfield	Stany Zjednoczone	WBA i IBF	3
Holyfield zunifikował tytuły WBA i IBF, pokonując Rickeya Parkeya 15 maja 1987.
9 kwietnia 1988	4 grudnia 1988	Evander Holyfield	Stany Zjednoczone	Uniwersalny (WBA, WBC, IBF)	0
Holyfield pokonując Carlosa De León zunifikował wszystkie tytuły. Zwakował pasy przechodząc do kategorii ciężkiej.
25 marca 1989	25 września 1989	Taoufik Belbouli	Tunezja	WBA	0
Belbouli zdobył wakujący tytuł zwyciężając Michaela Greera, a następnie zrezygnował z jego obrony^[3].
17 maja 1989	27 lipca 1990	Carlos De León	Portoryko	WBC	1
3 czerwca 1989	22 marca 1990	Glenn McCrory	Wielka Brytania	IBF	1
27 listopada 1989	8 marca 1991	Robert Daniels	Stany Zjednoczone	WBA	2
3 grudnia 1989	17 maja 1990	Boone Pultz	Stany Zjednoczone	WBO	0
Pultz został pierwszym mistrzem WBO po pokonaniu 3 grudnia 1989 Magne Havnaa.
22 marca 1990	lipiec 1991	Jeff Lampkin	Stany Zjednoczone	IBF	1
Lampkin zrezygnował z tytułu nie zgadzając się na wyznaczony termin jego obrony.
17 maja 1990	maj 1992	Magne Havnaa	Norwegia	WBO	2
Havnaa zrezygnował z tytułu WBO.
27 lipca 1990	20 lipca 1991	Massimiliano Duran	Włochy	WBC	1
8 marca 1991	maj 1992	Bobby Czyz	Stany Zjednoczone	WBA	2
Czyz zrzekł się tytułu WBA.
20 lipca 1991	grudzień 1994	Anaclet Wamba	Francja	WBC	7
Wamba został pozbawiony tytułu WBC za odmowę walki rewanżowej z Marcelo Fabianem Dominguezem, a następnie ogłosił zakończenie kariery 30 grudnia 1994.
7 września 1991	30 lipca 1992	James Warring	Stany Zjednoczone	IBF	2
25 lipca 1992	13 lutego 1993	Tyrone Booze	Stany Zjednoczone	WBO	1
30 lipca 1992	kwiecień 1996	Alfred Cole	Stany Zjednoczone	IBF	5
Cole zrezygnował z tytułu IBF przechodząc do wagi ciężkiej.
13 lutego 1993	26 czerwca 1993	Markus Bott	Niemcy	WBO	0
26 czerwca 1993	17 grudnia 1994	Nestor Giovannini	Argentyna	WBO	1
6 listopada 1993	22 lipca 1995	Orlin Norris	Stany Zjednoczone	WBA	4
17 grudnia 1994	styczeń 1995	Dariusz Michalczewski	Polska	WBO	0
Michalczewski zrezygnował z tytułu wybierając obronę pasa WBO w wadze półciężkiej, który zdobył 10 września 1994.
10 czerwca 1995	4 października 1997	Ralf Rocchigiani	Niemcy	WBO	6
22 lipca 1995	8 listopada 1997	Nate Miller	Stany Zjednoczone	WBA	4
25 lipca 1995	21 lutego 1998	Marcelo Fabián Domínguez	Argentyna	WBC	5
31 sierpnia 1996	21 czerwca 1997	Adolpho Washington	Stany Zjednoczone	IBF	0
21 czerwca 1997	8 listopada 1997	Uriah Grant	Jamajka	IBF	0
4 października 1997	27 marca 1999	Carl Thompson	Wielka Brytania	WBO	2
8 listopada 1997	30 października 1998	Imamu Mayfield	Stany Zjednoczone	IBF	1
8 listopada 1997	9 grudnia 2000	Fabrice Tiozzo	Francja	WBA	4
21 lutego 1998	luty 2002	Juan Carlos Gómez	Kuba	WBC	10
Gomez zwakował tytuł WBC przechodząc do wagi ciężkiej.
30 października 1998	5 czerwca 1999	Arthur Williams	Stany Zjednoczone	IBF	0
27 marca 1999	wrzesień 2006	Johnny Nelson	Wielka Brytania	WBO	13
Nelson ogłosił zakończenie kariery 22 września 2006.
5 czerwca 1999	26 kwietnia 2003	Wasilij Żyrow	Kazachstan	IBF	6
9 grudnia 2000	23 lutego 2002	Virgil Hill	Stany Zjednoczone	WBA	0
23 lutego 2002	2 kwietnia 2005	Jean-Marc Mormeck	Francja	WBA	4
11 października 2002	2 kwietnia 2005	Wayne Braithwaite	Gujana	WBC	3
26 kwietnia 2003	grudzień 2003	James Toney	Stany Zjednoczone	IBF	0
Toney pozostawił wakujący tytuł IBF przechodząc do wagi ciężkiej.
1 maja 2004	kwiecień 2005	Kelvin Davis	Stany Zjednoczone	IBF	0
Davis zwakował tytuł IBF przechodząc do kategorii ciężkiej.
2 kwietnia 2005	7 stycznia 2006	Jean-Marc Mormeck	Francja	WBA i WBC	0
Mormeck zunifikował tytuły WBA i WBC zwyciężając Braithwaite'a 2 kwietnia 2005.
20 maja 2005	7 stycznia 2006	O’Neil Bell	Jamajka	IBF	2
7 stycznia 2006	marzec 2006	O’Neil Bell	Jamajka	WBA, WBC i IBF	0
O’Neil Bell zunifikował tytuły WBA, WBC i IBF zwyciężając Mormecka 7 stycznia 2006. Został pozbawiony tytułu IBF za odmowę walki z pretendentem wyznaczonym przez federację.
marzec 2006	17 marca 2007	O’Neil Bell	Jamajka	WBA, WBC	0
wrzesień 2006	8 marca 2008	Enzo Maccarinelli	Wielka Brytania	WBO	4
Maccarinelli po pokonaniu Marcelo Fabiana Domíngueza 8 lipca 2006 został mistrzem tymczasowym WBO. Po ogłoszeniu 22 września 2006 przez Nelsona zakończenia kariery został awansowany na mistrza regularnego.
26 listopada 2006	26 maja 2007	Krzysztof Włodarczyk	Polska	IBF	0
17 marca 2007	17 listopada 2007	Jean-Marc Mormeck	Francja	WBA i WBC	0
26 maja 2007	11 grudnia 2008	Steve Cunningham	Stany Zjednoczone	IBF	1
17 listopada 2007	8 marca 2008	David Haye	Wielka Brytania	WBA i WBC	1
8 marca 2008	maj 2008	David Haye	Wielka Brytania	WBA, WBC i WBO	0
Haye zrezygnował z tytułów WBA, WBC i WBO przechodząc do wagi ciężkiej.
24 czerwca 2008	27 września 2008	Firat Arslan	Niemcy	WBA	1
27 września 2008	30 października 2012	Guillermo Jones	Panama	WBA	2
Jones został pozbawiony tytułu z powodu nieaktywności.
24 października 2008	21 listopada 2009	Giacobbe Fragomeni	Włochy	WBC	1
11 grudnia 2008	październik 2009	Tomasz Adamek	Polska	IBF	2
Adamek pozostawił tytuł wakujący przechodząc do kategorii ciężkiej.
luty 2009	29 sierpnia 2009	Victor Emilio Ramírez	Argentyna	WBO	1
29 sierpnia 2009	14 sierpnia 2015	Marco Huck	Niemcy	WBO	13
21 listopada 2009	styczeń 2010	Zsolt Erdei	Węgry	WBC	0
Erdei zrezygnował z tytułu WBC ogłaszając zakończenie kariery, z którego się wycofał.
15 maja 2010	27 października 2014	Krzysztof Włodarczyk	Polska	WBC	6
Włodarczyk zdobył wakujący tytuł po pokonaniu Giacobbe Fragomeniego przez techniczny nokaut w 8. rundzie.
5 czerwca 2010	1 października 2011	Steve Cunningham	Stany Zjednoczone	IBF	1
1 października 2011	Nadal	Yoan Pablo Hernández	Kuba	IBF	4
30 października 2012	Nadal	Dienis Lebiediew	Rosja	WBA	3
Lebiediew zdobył tytuł tymczasowego mistrza świata WBA 4 listopada 2012 po pokonaniu Jamesa Toneya na punkty. Po pozbawieniu Guillermo Jonesa tytułu mistrza świata z powodu nieaktywności Lebiediew został mistrzem regularnym WBA. 17 maja 2013 został znokautowany w 11. rundzie przez Guillermo Jonesa, ale okazało się, że Jones używał środków dopingujących i Lebiediewowi przywrócono tytuł mistrza świata WBA.
27 października 2014	Nadal	Grigorij Drozd	Rosja	WBC	1
14 sierpnia 2015	17 września 2016	Krzysztof Głowacki	Polska	WBO	1
17 września 2016	Nadal	Ołeksandr Usyk	Ukraina	WBO	4
3 grudnia 2016	Nadal	Murat Gassijew	Rosja	WBO	2