Lista zawodowych mistrzów świata wagi junior piórkowej w boksie

Waga junior piórkowa jest jedną z młodszych kategorii boksu zawodowego. Została wprowadzona w roku 1920 ale nigdy nie była w pełni uznawana. Usankcjonowana została w roku 1976 przez WBC a następnie przyjęta przez WBA (1977), IBF (1983) i WBO (1989). Jej limit wynosi 55,3 kg (122 funtów).

Każda z federacji boksu zawodowego uznaje swoich mistrzów świata i prowadzi własne listy bokserów ubiegających się o tytuł. Poniżej zestawiono mistrzów świata czterech podstawowych organizacji boksu zawodowego:

- World Boxing Association (WBA) powstała w roku 1962 na bazie istniejącej od 1921 roku National Boxing Association (NBA),

- World Boxing Council (WBC) założona w roku 1963,

- International Boxing Federation (IBF) założona w 1983,

- World Boxing Organization (WBO) założona w roku 1988.

Zdobycie tytułu	Utrata tytułu	Mistrz		Organizacja	Obrona tytułu
3 kwietnia 1976	9 października 1976	Rigoberto Riasco	Panama	WBC	2
Riasco został inauguracyjnym mistrzem WBC po zwycięstwie przez TKO w 9r nad Kenijczykiem Waruinge Nakayamą^[1].
9 października 1976	24 listopada 1976	Royal Kobayashi	Japonia	WBC	0
24 listopada 1976	21 maja 1977	Yum Dong-kyun	Korea Południowa	WBC	1
21 maja 1977	kwiecień 1983	Wilfredo Gómez	Portoryko	WBC	17
Gómez pozostawił wakujący tytuł przechodząc do kategorii piórkowej.
26 listopada 1977	7 maja 1978	Hong Soo-hwan	Korea Południowa	WBA	1
Hong został inauguracyjnym mistrzem WBA po zwycięstwie przez KO w 3r nad Hectorem Carrasquillą z Panamy^[2].
7 maja 1978	4 maja 1980	Ricardo Cardona	Kolumbia	WBA	5
4 maja 1980	9 sierpnia 1980	Leo Randolph	Stany Zjednoczone	WBA	0
9 sierpnia 1980	12 czerwca 1982	Sergio Victor Palma	Argentyna	WBA	5
12 czerwca 1982	22 lutego 1984	Leonardo Cruz	Dominikana	WBA	3
15 czerwca 1983	3 listopada 1984	Jaime Garza	Stany Zjednoczone	WBC	1
4 grudnia 1983	15 kwietnia 1984	Bobby Berna	Filipiny	IBF	0
Berna został inauguracyjnym mistrzem IBF po zwycięstwie przez TKO w 9r nad Południowokoreańczykiem Suh Sung-inem^[3].
22 lutego 1984	26 maja 1984	Loris Stecca	Włochy	WBA	0
15 kwietnia 1984	3 stycznia 1985	Suh Sung-in	Korea Południowa	IBF	1
26 maja 1984	listopad 1986	Victor Callejas	Portoryko	WBA	2
Callejas zrezygnował z tytułu z powodu przerwy w występach.
3 listopada 1984	18 sierpnia 1985	Juan Meza	Meksyk	WBC	1
3 stycznia 1985	1986	Kim Ji-won	Korea Południowa	IBF	4
Kim pozostawił wakujący tytuł kończąc karierę^[4].
18 sierpnia 1985	18 stycznia 1986	Lupe Pintor	Meksyk	WBC	0
18 stycznia 1986	8 maja 1987	Samart Payakaroon	Tajlandia	WBC	1
16 stycznia 1987	28 listopada 1987	Louie Espinoza	Stany Zjednoczone	WBA	2
18 stycznia 1987	1988	Lee Seung-hoon	Korea Południowa	IBF	3
Lee zdobył wakujący tytuł pokonując Taja Prayurasaka Muangsurina przez TKO w 9r. Pozostawił wakujący tytuł IBF starając się o pas organizacji WBC^[5].
8 maja 1987	1988	Jeff Fenech	Australia	WBC	2
Fenech pozostawił wakujący tytuł przystępując do walki o tytuł WBC w wadze piórkowej 7 marca 1988 przeciwko Victorowi Callejasowi^[6].
28 listopada 1987	22 lutego 1988	Julio Gervacio	Dominikana	WBA	0
22 lutego 1988	28 maja 1988	Bernardo Piñango	Wenezuela	WBA	0
29 lutego 1988	23 kwietnia 1990	Daniel Zaragoza	Meksyk	WBC	5
21 maja 1988	10 marca 1989	Jose Sanabria	Wenezuela	IBF	3
28 maja 1988	11 grudnia 1989	Juan José Estrada	Meksyk	WBA	3
10 marca 1989	10 marca 1990	Fabrice Bénichou	Francja	IBF	2
29 kwietnia 1989	9 grudnia 1989	Kenny Mitchell	Stany Zjednoczone	WBO	1
Mitchell został inauguracyjnym mistrzem WBO po zwycięstwie nad Julio Gervacio z Dominikany.
9 grudnia 1989	12 maja 1990	Valerio Nati	Włochy	WBO	0
11 grudnia 1989	1990	Jesus Salud	Stany Zjednoczone	WBA	0
Salud pozbawiony został tytułu WBA za odmowę walki z oficjalnym pretendentem.
10 marca 1990	2 grudnia 1992	Welcome Ncita	Południowa Afryka	IBF	6
23 kwietnia 1990	5 listopada 1990	Paul Banke	Stany Zjednoczone	WBC	1
12 maja 1990	24 maja 1991	Orlando Fernandez	Portoryko	WBO	0
11 września 1990	7 października 1991	Luis Enrique Mendoza	Kolumbia	WBA	4
5 listopada 1990	3 lutego 1991	Pedro Décima	Argentyna	WBC	0
3 lutego 1991	14 czerwca 1991	Kiyoshi Hatanaka	Japonia	WBC	0
24 maja 1991	15 października 1992	Jesse Benavides	Stany Zjednoczone	WBO	1
14 czerwca 1991	20 marca 1992	Daniel Zaragoza	Meksyk	WBC	2
7 października 1991	27 marca 1992	Raúl Pérez	Meksyk	WBA	0
20 marca 1992	23 czerwca 1992	Thierry Jacob	Francja	WBC	0
27 marca 1992	13 maja 1995	Wilfredo Vázquez	Portoryko	WBA	9
23 czerwca 1992	26 sierpnia 1994	Tracy Harris Patterson	Stany Zjednoczone	WBC	4
15 października 1992	9 czerwca 1993	Duke McKenzie	Wielka Brytania	WBO	0
2 grudnia 1992	20 sierpnia 1994	Kennedy McKinney	Stany Zjednoczone	IBF	5
9 czerwca 1993	31 marca 1995	Daniel Jiménez	Portoryko	WBO	4
20 sierpnia 1994	1999	Vuyani Bungu	Południowa Afryka	IBF	13
Bungu pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej^[7].
26 sierpnia 1994	6 listopada 1995	Hector Acero Sanchez	Dominikana	WBC	2
31 marca 1995	22 listopada 1996	Marco Antonio Barrera	Meksyk	WBO	8
13 maja 1995	1998	Antonio Cermeño	Wenezuela	WBA	7
Cermeño pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej^[8].
6 listopada 1995	6 września 1997	Daniel Zaragoza	Meksyk	WBC	4
22 listopada 1996	19 grudnia 1997	Junior Jones	Stany Zjednoczone	WBO	1
6 września 1997	19 lutego 2000	Érik Morales	Meksyk	WBC	9
19 grudnia 1997	1998	Kennedy McKinney	Stany Zjednoczone	WBO	0
McKinney pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej^[9].
8 lutego 1998	12 grudnia 1998	Enrique Sánchez	Meksyk	WBA	0
31 października 1998	19 lutego 2000	Marco Antonio Barrera	Meksyk	WBO	2
12 grudnia 1998	4 marca 2000	Nestor Garza	Meksyk	WBA	2
29 maja 1999	23 czerwca 2001	Lehlohonolo Ledwaba	Południowa Afryka	IBF	5
19 lutego 2000	luty 2000	Érik Morales	Meksyk	WBC i WBO	0
Morales natychmiast po zwycięstwie nad Barrerą i unifikacji tytułów WBC i WBO zrezygnował z nich przechodząc się do kategorii piórkowej^[10].
luty 2000	2001	Marco Antonio Barrera	Meksyk	WBO	3
Barrerze przywrócono tytuł WBO po rezygnacji z niego przez Erika Moralesa. Zrezygnował z tytułu zostając 7 kwietnia 2001 mistrzem organizacji IBO w wadze piórkowej^[11].
4 marca 2000	2001	Clarence Adams	Stany Zjednoczone	WBA	2
Adams zrezygnował z tytułu WBA stając do pojedynku z Paulie Ayalą o tytuł organizacji IBO^[12].
9 września 2000	1 listopada 2002	Willie Jorrin	Meksyk	WBC	2
23 czerwca 2001	2002	Agapito Sánchez	Dominikana	WBO	1
Sanchez zdobył wakujący tytuł po zwycięstwie nad Kolumbijczykiem Jorge Monsalvo przez KO w 7r. Pozbawiony został tytułu z powodu braku aktywności po remisie z Manny Pacquiao 10 listopada 2001^[13].
23 czerwca 2001	2003	Manny Pacquiao	Filipiny	IBF	4
Pacquiao pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wagi piórkowej.
17 listopada 2001	21 lutego 2002	Yober Ortega	Wenezuela	WBA	0
21 lutego 2002	18 maja 2002	Yoddamrong Sithyodthong	Tajlandia	WBA	0
18 maja 2002	9 października 2002	Osamu Sato	Japonia	WBA	0
17 sierpnia 2002	lipiec 2005	Joan Guzmán	Dominikana	WBO	2
Guzman pozostawił wakujący tytuł przenosząc się do wyższych kategorii^[14].
9 października 2002	4 lipca 2003	Salim Medjkoune	Francja	WBA	1
1 listopada 2002	3 grudnia 2005	Óscar Larios	Meksyk	WBC	7
4 lipca 2003	18 marca 2006	Mahyar Monshipour	Francja	WBA	5
25 marca 2004	2005	Israel Vázquez	Meksyk	IBF	2
Vázquez zdobył wakujący tytuł pokonując Jose Luisa Valbuenę przez TKO w 12r. Pozbawiony został tytułu za brak zainteresowania dalszą jego obroną^[15].
29 października 2005	7 czerwca 2008	Daniel Ponce de León	Meksyk	WBO	6
3 grudnia 2005	3 marca 2007	Israel Vázquez	Meksyk	WBC	2
18 marca 2006	4 października 2006	Somsak Sithchatchawal	Tajlandia	WBA	0
4 października 2006	21 listopada 2008	Celestino Caballero	Panama	WBA	6
10 listopada 2006	21 listopada 2008	Steve Molitor	Kanada	IBF	5
3 marca 2007	4 sierpnia 2007	Rafael Márquez	Meksyk	WBC	0
4 sierpnia 2007	grudzień 2008	Israel Vázquez	Meksyk	WBC	1
Vázquez stracił tytuł nie mogąc przystąpić do jego obrony ze względu na problemy zdrowotne.
7 czerwca 2008	styczeń 2010	Juan Manuel López	Portoryko	WBO	5
López pozostawił wakujący tytuł przechodząc do wagi piórkowej.
21 listopada 2008	5 lutego 2010	Celestino Caballero	Panama	WBA Super i IBF	2
Caballero pozbawiony został tytułu IBF za odmowę walki z oficjalnym pretendentem Takalani Ndlovu.
21 listopada 2008	21 marca 2009	Ricardo Córdoba	Panama	WBA	0
Cordoba od 18 września 2008 po pokonaniu Luisa Alberto Pereza był mistrzem tymczasowym. 21 listopada po tym jak Celestino Caballero zdobył tytuł supermistrza został mistrzem regularnym.
3 stycznia 2009	marzec 2012	Toshiaki Nishioka	Japonia	WBC	7
21 marca 2009	26 września 2009	Bernard Dunne	Irlandia	WBA	0
26 września 2009	2 października 2010	Poonsawat Kratingdaenggym	Tajlandia	WBA	2
5 lutego 2010	10 grudnia 2010	Celestino Caballero	Panama	WBA Super	0
Caballero zrezygnował z tytułu przechodząc do wagi piórkowej.
27 lutego 2010	7 maja 2011	Wilfredo Vázquez Jr.	Portoryko	WBO	2
Vázquez zdobył wakujący tytuł pokonując Filipińczyka Marvina Sonsonę przez KO w 4r.
27 marca 2010	26 marca 2011	Steve Molitor	Kanada	IBF	1
2 października 2010	30 stycznia 2011	Lee Ryol-li	Japonia	WBA	0
30 stycznia 2011	9 lipca 2011	Akifumi Shimoda	Japonia	WBA	0
26 marca 2011	24 marca 2012	Takalani Ndlovu	Południowa Afryka	IBF	1
7 maja 2011	listopad 2011	Jorge Arce	Meksyk	WBO	1
Arce zrezygnował z tytułu zamierzając walczyć o pas WBO w kategorii koguciej^[16].
9 lipca 2011	20 stycznia 2012	Rico Ramos	Stany Zjednoczone	WBA	0
20 stycznia 2012	13 kwietnia 2013	Guillermo Rigondeaux	Kuba	WBA	5
Rigondeaux po pokonaniu Nonito Donaire został promowany do pozycji supermistrza WBA.
4 lutego 2012	7 lipca 2012	Nonito Donaire	Filipiny	WBO	0
Donaire zdobył wakujący tytuł zwyciężając niejednogłośnie na punkty Wilfredo Vázqueza Jr.
24 marca 2012	7 lipca 2012	Jeffrey Mathebula	Południowa Afryka	IBF	0
21 kwietnia 2012	luty 2013	Abner Mares	Meksyk	WBC	1
Mares zdobył wakujący tytuł zwyciężając jednogłośnie na punkty Portorykańczyka Erica Morela^[17]. Zwakował tytuł przchodząc do wyższej kategorii.
7 lipca 2012	październik 2012	Nonito Donaire	Filipiny	WBO i IBF	0
październik 2012	13 kwietnia 2013	Nonito Donaire	Filipiny	WBO	2
Donaire zwakował tytuł mistrza IBF.
16 lutego 2013	17 sierpnia 2013	Jonathan Romero	Kolumbia	IBF	0
Romero zdobył wakujący tytuł mistrza IBF w wadze junior piórkowej zwyciężając niejednogłośnie na punkty Alejandro Lopeza (Meksyk).
13 kwietnia 2013	Nadal	Guillermo Rigondeaux	Kuba	WBA Super i WBO	3
20 kwietnia 2013	24 sierpnia 2013	Victor Terrazas	Meksyk	WBC	0
Terrazas zdobył wakujący tytuł mistrza WBC zwyciężając niejednogłośnie na punkty Cristiana Mijaresa (Meksyk)^[18].
17 sierpnia 2013	6 września 2014	Kiko Martínez	Hiszpania	IBF	2
24 sierpnia 2013	Nadal	Leo Santa Cruz	Meksyk	WBC	4
5 września 2013	Nadal	Scott Quigg	Wielka Brytania	WBA	6
Quigg od 16 czerwca 2012 po pokonaniu Rendalla Munroe był mistrzem tymczasowym. 5 września 2013 po tym, jak Guillermo Rigondeaux zdobył tytuł supermistrza, został mistrzem regularnym.
6 września 2014	Nadal	Carl Frampton	Wielka Brytania	IBF	2