Logika parakonsystentna
Logika parakonsystentna (logika paraniesprzeczna[1]) – logika, która dopuszcza wystąpienie sprzeczności, pod warunkiem, by nie prowadziło to do przepełnienia systemu[2][3].
W klasycznym rachunku zdań obowiązuje zasada niesprzeczności Dunsa Szkota, stwierdzająca, że ze sprzeczności może wynikać dowolne zdanie logiczne, więc przyjęcie sprzeczności spowoduje przepełnienie systemu („rozlanie się” sprzeczności na cały system). W logice parakonsystentnej to nie następuje – w parakonsystentnym rachunku zdań zasada niesprzeczności nie jest tautologią[2].
Przypisy edytuj
- ↑ Krystyna Misiuna. O obliczach sprzeczności. „Filozofia Nauki”. 3 (71), s. 57, 2010. ISSN 1230-6894.
- ↑ a b Michał Heller. Teoria kategorii, logika i filozofia. „Filozofia Nauki”. 2 (94), s. 9-10, 2016. ISSN 1230-6894.
- ↑ Anna Pietryga: O leksykologicznych aspektach „logiki komplementarności”. pts.edu.pl. [dostęp 2019-12-21].
Linki zewnętrzne edytuj
Paraconsistent logic (ang.), Routledge Encyclopedia of Philosophy, rep.routledge.com [dostęp 2023-05-10].
