Loglan 82
Loglan 82 – uniwersalny obiektowy język programowania, stworzony w Instytucie Informatyki Uniwersytetu Warszawskiego w latach 1977–1982 przez zespół kierowany przez Andrzeja Salwickiego.
| Pojawienie się |
1982 |
|---|---|
| Twórca |
m.in. Andrzej Salwicki, Antoni Kreczmar |
| Strona internetowa | |
Składnia języka wzoruje się na Pascalu. Semantyka zawiera konstrukcje klasyczne oferowane przez języki z rodziny Algol oraz nowsze: klasy i dziedziczenie klas, współbieżność i obsługa wyjątków. Zawiera m.in. do dziś zapomniane rozwiązanie problemu wiszących referencji opracowane przez Antoniego Kreczmara. W 1988 Bolesław Ciesielski zaproponował i zrealizował własną koncepcję obiektów aktywnych. Narzędziem (obiektowym) komunikacji i synchronizacji obiektów – procesów jest obce wywołanie metody innego obiektu. Koncepcja ta wyróżnia się ponadto ujednoliceniem formy postaci programów współbieżnych i rozproszonych. Autorem maszyny wirtualnej Loglanu 82 był Antoni Kreczmar.
Wśród współtwórczyń Loglanu 82 znajdowały się, m.in.: Hanna Oktaba, Wiesława Bartol, Danuta Szczepańska-Wasersztrum[1].
Język Loglan 82 nie ma związku z mówionym językiem sztucznym loglan.
Przypisy edytuj
- ↑ Karolina Wasielewska, Cyfrodziewczyny. Pionierki polskiej informatyki, Warszawa: Wydawnictwo Krytyki Politycznej, 2020, s. 231–263, ISBN 978-83-66232-87-7.
Bibliografia edytuj
- Bartol W.M. i inni: Report on the Loglan 82 Programming Language. Warszawa Łódź: PWN, 1984, s. 143. ISBN 83-01-05350-X.
- Andrzej Szałas, Jolanta Warpechowska: Loglan. Warszawa: WNT, 1991, s. 172. ISBN 8220412951.
- repozytorium Loglanu. 2013. [dostęp 2021-04-25].