SK Lokomotīve Dyneburg

(Przekierowano z Lokomotiv Daugavpils)

Lokomotīve Dyneburg (łot. Spīdveja klubs „Lokomotīve”) – łotewski klub żużlowy z Dyneburga. Na arenie międzynarodowej znany jest pod nazwą Lokomotiv Daugavpils.

SK Lokomotīve Dyneburg
SK Lokomotīve Daugavpils
Barwy

karminowo-białe

Data założenia

1963

Liga

Polska KLŻ

Państwo

 Łotwa

Siedziba

Dyneburg

Adres

Jelgavas iela 54
Daugavpils, LV-5404, Latvija

Stadion

Stadions Lokomotīve

Prezes

Valērijs Šidlovskis

Trener

Nikolajs Kokins

Strona internetowa

Klub od sezonu 2005 startuje w polskiej lidze żużlowej. W roku 2020 zdobył brązowy medal drużynowych mistrzostw Polski juniorów.

Historia edytuj

Klub pierwsze wielkie sukcesy śwęcił w pierwszej połowie lat 70. XX wieku, startując w radzieckiej lidze żużlowej – pod nazwą rosyjską Lokomotiw. Wywalczył wówczas dwukrotnie tytuł wicemistrza Związku Radzieckiego (1970 i 1971), zdobył Puchar Par ZSRR (1973; w roku następnym zajął natomiast trzecie miejsce), a jego zawodnicy stawali na najniższym stopniu podium Indywidualnych Mistrzostw ZSRR: Anatolij Pietrowskij w 1970 i Anatolij Kuźmin w 1972. W następnych latach aż do upadku Związku Radzieckiego Lokomotiw zdobywał medale już wyłącznie w Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostwach ZSRR, zdobywając w sumie w tej konkurencji 6 krążków. Na przełomie lat 70. i 80. worek z medalami otworzyli w 1979 Władimir Tkaczuk (wicemistrz) i Walierij Charitonow (II wicemistrz). W roku następnym Tkaczuk zdobył pierwszy tytuł mistrzowski dla łotewskiego zespołu, a jego sukces powtórzył w 1982 Siergiej Danu. Pod koniec lat 80. wyniki Tkaczuka skopiował Andrejs Koroļevs, zdobywając najpierw tytuł wicemistrzowski w 1988, a rok później tytuł mistrza.
Po transformacji ustrojowej i rozpadzie Związku Radzieckiego Lokomotīve został jedynym klubem żużlowym na Łotwie, z powodu upadku speedwaya w stołecznej Rydze, odtąd startuje zatem wyłącznie w ligach zagranicznych, a jego żużlowcy stanowią jednocześnie łotewską reprezentację narodową. W latach 1998-2002 łotewscy zawodnicy zasilali rosyjski klub Newa Sankt Petersburg startujący w lidze fińskiej, przez 5 ostatnich lat nie schodząc z podium. Trzykrotnie zdobył tytuł II wicemistrza (1998, 1999, 2001), raz tytuł wicemistrza (2002), a w 2000 wywalczył tytuł mistrza Finlandii. W tym samym czasie Lokomotiv odnosił również sukcesy w lidze rosyjskiej, w której już w swym debiucie w 1995 zdobył medal brązowy. Wynik ten powtórzył jeszcze trzykrotnie, w latach 1996, 2001 i 2002. W 2001 Lokomotīve odniósł również pierwszy sukces w Klubowym Pucharze Europy, zajmując w finale trzecie miejsce (klub dotąd 5-krotnie był finalistą tych rozgrywek). Od 2003 drużyna startowała już tylko w lidze rosyjskiej, i to pod nową nazwą – Spīdveja centrs Daugavpils – ale bez powodzenia. W 2005 klub podjął decyzję o przystąpieniu do rozgrywek ligowych w Polsce. Sezon 2005 był jednocześnie ostatnim sezonem startów w lidze rosyjskiej oraz sezonem największych sukcesów międzynarodowych – klub zajął drugie miejsce w finale Klubowego Pucharu Europy, a jego wychowanek Ķasts Puodžuks zdobył tytuł wicemistrza Europy U-19. Od sezonu 2006 klub startuje wyłącznie w rozgrywkach ligowych w Polsce – powróciwszy do swojej starej nazwy Lokomotīve. W sezonach 2005-2007 Lokomotīve startował w II lidze (najniższy poziom rozgrywkowy), i w 2007 w barażach z TŻ-em Lublin wywalczył awans do I ligi. W 2008 jako beniaminek I ligi zajął w niej wysokie 5. miejsce. Jeszcze lepiej było w kolejnym sezonie – 2009. Pomimo początkowych problemów finansowych, Łotysze ostatecznie uplasowali się na 2. miejscu, przegrywając jedynie z Unią Tarnów. Lokomotīve wyprzedził wówczas w tabeli m.in. Stal Rzeszów i Start Gniezno. Miejsce to premiowało zespół z Dyneburga do walki o ekstraligę z Atlasem Wrocław. Władze Lokomotīvu, w porozumieniu z drużyną z Wrocławia, postanowiły, że ze względów finansowych nie przystąpią do spotkań barażowych. Wpływ na tę decyzję miały mieć m.in. inwestycje, których dokonać musiałby klub z Łotwy, aby dostosować swój stadion do wymogów ewentualnych startów w ekstralidze. W związku z tym Główna Komisja Sportu Żużlowego orzekła dwukrotny walkower na korzyść Atlasu.

Poszczególne sezony edytuj

Starty w radzieckiej lidze edytuj

Sezon Liga Miejsce Uwagi
1964 Liga ZSRR 12 (w tym sezonie jako Iskra Daugavpils)
1965 w tym roku nie było rozgrywek ligowych w ZSRR
1966 I Grupa 7 (ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy; od tego sezonu jako Lokomotiv Daugavpils)
1967 Klasa A 7
1968 Klasa A 5
1969 Klasa A 7
1970 Klasa A 2
1971 Klasa A 2
1972 Klasa A 4
1973 Klasa A 7 (ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1974 Klasa A 8 spadek
1975 I Liga –
Klasa A
1 awans do ekstraklasy
1976 Wyższa Liga 6 (ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1977 Wyższa Liga 7
1978 Wyższa Liga 7 spadek
1979 I Liga 2 awans do ekstraklasy (wobec wycofania się przed rozgrywkami następnego sezonu zwycięzcy I Ligi 1979, drużyny Gidropriwod Szachty)
1980 Wyższa Liga 6
1981 Wyższa Liga 6
1982 zespół nie przystąpił do rozgrywek
1983 Wyższa Liga 3 w „Strefie Zachód”
1984 Wyższa Liga 6 w „Strefie Zachód”
1985 Wyższa Liga 3 w „Strefie Zachód”
1986 Wyższa Liga 6 w „Strefie Zachód” – spadek (ostatnie miejsce)
1987 I Liga –
Grupa A
4
1988 I Liga –
Grupa A
2 awans do ekstraklasy
1989 Wyższa Liga 4
1990 Wyższa Liga 7 (ostatnie miejsce, utrzymał się ze względu na rozszerzenie ekstraklasy)
1991 Wyższa Liga 5

Starty w rosyjskiej lidze edytuj

Sezon Liga Miejsce Uwagi
1995 DM Rosji 3 (od tego sezonu jako Lokomotiv Daugavpils)
1996 DM Rosji 3
1997 DM Rosji 4
1998 DM Rosji 4
1999 DM Rosji 4
2000 DM Rosji 4
2001 DM Rosji 3
2002 DM Rosji 3
2003 DM Rosji 4 (od tego sezonu jako Speedway-Centr Daugavpils)
2004 DM Rosji 4
2005 DM Rosji 8 (ostatnie miejsce)

Starty w polskiej lidze edytuj

Sezon Rozgrywki ligowe Uwagi
Liga Miejsce
2005 III II liga 3/6
2006 II liga 3/9
2007 II liga 2/7   Wygrane baraże o awans
2008 II I liga 5/8
2009 I liga 2/8 Przegrane baraże o awans[a]
2010 I liga 4/8
2011 I liga 5/8
2012 I liga 4/6
2013 I liga 3/7
2014 I liga 6/8
2015 I liga 1/7 Brak awansu – klub nie był w stanie spełnić wymogów licencyjnych
2016 I liga 1/11 Brak awansu – zgodnie z regulaminem klub nie miał prawa awansu
2017 I liga 3/8
2018 I liga 4/8
2019 I liga 6/7
2020 I liga   8/8
2021 III II liga 4/7
2022 II liga 4/7
2023 II liga 5/7
Poziom ligowy Liczba sezonów Sezony
II 13 2008–2020
III 6 2005–2007, 2021–2023

Starty w klubowym Pucharze Europy edytuj

Sezon Liga Miejsce Uwagi
1998 Grupa A 4 półfinał (ostatnie miejsce)
1999 Grupa A 3 półfinał
2000 Grupa A 3 półfinał
2001 Finał 3
2002 Finał 5 (ostatnie miejsce)
2003 Grupa A 2 półfinał
2004 Grupa A 2 półfinał
2005 Finał 2
2006 Finał 4 (ostatnie miejsce)
2007 Półfinał 2
2008 Finał 4 (ostatnie miejsce)

Zawodnicy edytuj

Kadra drużyny edytuj

Stan na 24 kwietnia 2022r.[1]

Stat. Żużlowiec Kat.
S   René Bach
S   Adam Ellis
S   Nick Morris
S   Jevgeņijs Kostigovs
S   Ķasts Puodžuks
S   Daniils Kolodinskis U-23
J   Ričards Ansviesulis U-21
J   Ernests Matjušonoks U-21
J   Artjoms Juhno U-19
J   Nikita Kaulins U-19
J   Markus Maximus Lill U-19

Uwagi edytuj

  1. SK Lokomotīve Dyneburg zrezygnował z udziału w meczach barażowych o miejsce w Ekstralidze. GKSŻ orzekł walkower na korzyść WTS-u Wrocław w każdym meczu barażowym.

Przypisy edytuj

  1. Spīdveja klubs LOKOMOTIV Daugavpils [online], www.lokomotive.lv [dostęp 2022-04-24].

Bibliografia edytuj