Lora zielona[4] (Chalcopsitta scintillata) – gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Zasiedla południową część Nowej Gwinei oraz wyspy Aru.

Lora zielona
Chalcopsitta scintillata[1]
(Temminck, 1835)
Ilustracja
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

strunowce

Podtyp

kręgowce

Gromada

ptaki

Podgromada

Neornithes

Infragromada

ptaki neognatyczne

Rząd

papugowe

Rodzina

papugi wschodnie

Podrodzina

damy

Plemię

Loriini

Rodzaj

Chalcopsitta

Gatunek

lora zielona

Synonimy
  • Psittacus sintillatus Temminck, 1835[2]
  • Chalcopsitta sintillata (Temminck, 1835)[1]
Podgatunki
  • C. s. rubrifrons G. R. Gray, 1858
  • C. s. scintillata (Temminck, 1835)
  • C. s. chloroptera Salvadori, 1876
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3]

Systematyka edytuj

Wyróżniono trzy podgatunki C. scintillata[5][2]:

  • C. scintillata rubrifrons – Aru.
  • C. scintillata scintillata – południowo-zachodnia Nowa Gwinea.
  • C. scintillata chloroptera – południowo-wschodnia Nowa Gwinea.

Morfologia edytuj

Charakterystyka
Nie występuje dymorfizm płciowy. Dorosły osobnik charakteryzuje się zielonymi skrzydłami, czarnym przodem głowy z czerwonym czołem i kantarkiem oraz czarnym dziobem. Jego ogon także jest zielony, ale sterówki kolejno czerwone, brązowe i żółte. Reszta ciała zielona, ale wszędzie żółto i ma nieco czerwieni pod gardłem i ciemniejszy spód piersi (i tam też paskowana). Młode nie tak intensywnie ubarwione i z brązowymi, a nie czerwonymi tęczówkami. Nogi szare.
Wymiary
  • długość ciała: 31 cm[6]
    • skrzydło: 16–18,3 cm
    • ogon: 9,6–11,4 cm
    • dziób: 1,9–2,3 cm
    • skok: 2,1–2,4 cm
  • masa ciała: 180–245 g[6]

Tryb życia edytuj

Biotop
Sawanna, brzegi lasów, zarośla roślinności wtórnej, plantacje palm oraz lasy namorzynowe.
Zachowania
Najczęściej widziana wśród kwiatów, w grupach do 30 ptaków. Zjada nektar oraz pyłki. Najbardziej lubi sagowce (Cycas spp.) oraz szeflery (Schefflera spp.). Nie zostało to jeszcze zbadane, ale mogą zjadać także owady.
Lęgi
Wykonuje tańce godowe oraz popisy w powietrzu i na gałęziach. Wykryte lęgi miały miejsce w lutym i wrześniu, w dziuplach, często wysokich lub obumarłych palm, jedno z nich było na wysokości około 24 metrów. Jaja mają wymiary 31,4×21,1 mm. W niewoli inkubacja trwa 26 dni, jaja są składane po złożeniu pierwszego jaja z dwóch. Gniazdo wyściela piórami. Młode umieją latać pomiędzy 90. a 100. dniem życia.

Ogrody zoologiczne edytuj

Rzadko spotykana w ogrodach zoologicznych. Pierwszy raz pojawiła się w Europie w roku 1872 w zoo w Londynie. Następny raz miało to miejsce w Ogrodzie Zoologicznym w Berlinie w roku 1913. Po raz pierwszy na świecie rozmnożyły się w niewoli w roku 1976 u duńskiego hodowcy. Obecnie trzymana głównie w amerykańskich placówkach, ale pojedyncze osobniki hodowane są także w Europie.

Status i ochrona edytuj

Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje lorę zieloną za gatunek najmniejszej troski (LC – least concern) nieprzerwanie od 1988 roku[3]. Została wpisana do Załącznika II konwencji waszyngtońskiej[7]. Ogólną populację szacuje się na ponad 100 000 ptaków. Trend liczebności populacji uznawany jest za stabilny[3].

Przypisy edytuj

  1. a b Chalcopsitta sintillata, [w:] Integrated Taxonomic Information System [dostęp 2013-09-27] (ang.).
  2. a b Yellow-streaked Lory (Chalcopsitta scintillata). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2013-09-27]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-23)]. (ang.).
  3. a b c Chalcopsitta scintillata, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
  4. Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Loriini Selby, 1836 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-04].
  5. F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-03]. (ang.).
  6. a b Yellow-streaked Lory (Chalcopsitta scintillata). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).
  7. Chalcopsitta sintillata. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2020-10-04]. (ang.).

Bibliografia edytuj

  • Nowa Exota, numer 6/2009

Linki zewnętrzne edytuj