Loreczka rubinowa
Loreczka rubinowa[4] (Vini kuhlii) – gatunek małego ptaka z rodziny papug wschodnich (Psittaculidae). Opisana przez Nicholasa Aylwarda Vigorsa w 1824 roku. Występuje na wyspie Rimatara w archipelagu Tubuai (Polinezja Francuska) oraz na trzech wyspach Kiribati (Teraina, Tabuaeran i Kiritimati), gdzie prawdopodobnie została introdukowana przez Polinezyjczyków[3]. Jest zagrożona wyginięciem. W celu ochrony gatunku przeniesiono część osobników z wyspy Rimatara na Atiu – jedną z Wysp Cooka. Badania skamieniałości wskazują, że ten gatunek papugi był w przeszłości szeroko rozpowszechniony na wyspach południowego Pacyfiku, od Wysp Cooka do Polinezji Francuskiej. Nie wyróżnia się podgatunków[2][5].
| Vini kuhlii[1] | |||
| (Vigors, 1824) | |||
| |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| Rząd | |||
| Rodzina | |||
| Podrodzina | |||
| Plemię | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
loreczka rubinowa | ||
| Synonimy | |||
| |||
| Kategoria zagrożenia (CKGZ)[3] | |||
 | |||
Morfologia edytuj
Wygląd zewnętrzny: Jaskrawo ubarwiona papuga. Grzbiet i skrzydła zielone. Gardło i brzuch czerwone. Wierzch głowy zielony, przechodzący stopniowo w niebieski. Dolna część brzucha i kuper jasnozielony. Nogi niebieskie. Ogon pomarańczowo-czerwony. Dziób czerwony, oczy ciemne. Brak dymorfizmu płciowego.
Długość ciała: 19–20 cm
Masa ciała: 55 g.
Pożywienie edytuj
Loreczka rubinowa żywi się miękkimi owocami, nektarem, pyłkiem kwiatów oraz sokiem roślin.
Rozród edytuj
Gniazda zakłada w dziuplach. W zniesieniu zwykle 2 jaja[6].
Status i ochrona edytuj
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody (IUCN) uznaje loreczkę rubinową za gatunek zagrożony (EN – endangered) nieprzerwanie od 1994 roku[3]. Została wpisana do Załącznika II konwencji waszyngtońskiej[7]. Głównym zagrożeniem dla loreczki rubinowej jest potencjalne zawleczenie szczura śniadego; polowania na te ptaki w celu pozyskania ich czerwonych piór są najbardziej prawdopodobną przyczyną wymarcia loreczki rubinowej na Wyspach Cooka[3].
Obecnie całkowitą liczebność gatunku ocenia na około 2000 osobników (w tym 1500 osobników dorosłych). Liczebność na poszczególnych wyspach szacuje się następująco: Rimatara – 835 osobników, Teraina – ponad 1000, Tabuaeran – 50, Kiritimati – niewielka populacja. Dzięki przeprowadzonej w 2007 roku reintrodukcji ponad 100 osobników żyje na wyspie Atiu, jednej z Wysp Cooka[3].
Przypisy edytuj
- ↑ Vini kuhlii, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b Rimatara Lorikeet (Vini kuhlii). IBC: The Internet Bird Collection. [dostęp 2020-10-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-06)]. (ang.).
- ↑ a b c d e Vini kuhlii, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species (ang.).
- ↑ Systematyka i nazewnictwo polskie za: P. Mielczarek & M. Kuziemko: Plemię: Loriini Selby, 1836 (wersja: 2020-07-29). [w:] Kompletna lista ptaków świata [on-line]. Instytut Nauk o Środowisku Uniwersytetu Jagiellońskiego. [dostęp 2020-10-05].
- ↑ F. Gill, D. Donsker & P. Rasmussen (red.): Parrots, cockatoos. IOC World Bird List (v10.2). [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
- ↑ Kuhl’s Lorikeet (Vini kuhlii). [w:] Parrot Encyclopedia [on-line]. World Parrot Trust. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
- ↑ Vini kuhlii. [w:] Species+ [on-line]. UNEP-WCMC, CITES Secretariat. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).
Bibliografia edytuj
- Tony Juniper, Mike Parr: Parrots: A Guide to Parrots of the World. New Heven: Yale University Press, 1998. ISBN 0-300-07453-0.
- Joseph Michael Forshaw: Parrots of the World: An Identification Guide. Princeton, N. J.: Princeton University Press, 2006. ISBN 0-691-09251-6.
Linki zewnętrzne edytuj
- Zdjęcia i materiały multimedialne. [w:] eBird [on-line]. Cornell Lab of Ornithology. (ang.).
- Fotografia loreczki rubinowej
- Species factsheet: Vini kuhlii. BirdLife International, 2020. [dostęp 2020-10-05]. (ang.).