Loricariinae
Loricariinae – podrodzina ryb sumokształtnych z rodziny zbrojnikowatych (Loricariidae), wyróżniających się długim i spłaszczonym trzonem ogonowym oraz brakiem płetwy tłuszczowej[2]. Obejmuje około 240 opisanych gatunków[3]. Przedstawiciele tej podrodziny wykazują dużą różnorodność kształtu ciała oraz morfologii otworu gębowego i uzębienia[2].
| Loricariinae[1] | |
| Bonaparte, 1831 | |
 Loricaria cataphracta | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Rząd | |
| Rodzina | |
| Podrodzina |
Loricariinae |
| Typ nomenklatoryczny | |
|
Loricaria Linnaeus, 1758 | |
Występowanie edytuj
Większość gatunków jest szeroko rozprzestrzeniona w Ameryce Południowej, zwłaszcza w jej północnej i centralnej części. Mniej licznie występują w Środkowej (Panama i Kostaryka).
Cechy charakterystyczne edytuj
Przedstawiciele tej podrodziny diagnozowani są na podstawie długiego i spłaszczonego trzonu ogonowego oraz braku płetwy tłuszczowej. Żyją przytwierdzeni do podłoża (mineralnego lub organicznego) i wykazują dużą różnorodność kształtu ciała oraz morfologii otworu gębowego i uzębienia, w zależności od zajmowanych siedlisk. Dymorfizm płciowy jest często wyraźnie zaznaczony i jest wyrażany poprzez przerost zębów skórnych na promieniach płetw piersiowych, na krawędziach pyska, a czasami na przedgrzbietowej części ciała dojrzałych samców. Niektóre rodzaje wykazują również różnice płciowe w strukturach warg i zębów[2][4].
Klasyfikacja edytuj
_(14584238349).jpg)
Pozycja podrodziny Loricariinae w obrębie zbrojnikowatych:
| Loricariidae |
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Loricariinae jest uznawana za takson monofiletyczny[5][4][6]. Na podstawie analizy cech morfologicznych oraz badań molekularnych rodzaje zaliczane do tej grupy ryb sklasyfikowano w dwóch plemionach: Harttiini i Loricariini[2][4].
Harttiini charakteryzują się licznymi zębami, płetwą ogonową z bardziej rozgałęzionymi promieniami, zaokrąglonymi ustami, wargami z brodawkami w kształcie frędzli (lub bez) i krótkimi wąsikami szczękowymi. Loricariini charakteryzują się większym zróżnicowaniem w kształcie warg i zębów, dłuższymi wąsikami szczękowymi, mniej licznymi zębami oraz rozgałęzionymi promieniami w płetwie ogonowej[2].
Znacznie liczniejsze w gatunki Loricariini podzielono na dwa klady: Farlowellina i Loricariina. Po rewizji taksonomicznej przeprowadzonej przez Covaina i in. w 2016 klasyfikacja rodzajowa Loricariinae wygląda następująco[4][7]:
| Loricariinae |
| ||||||
Rodzajem typowym jest Loricaria[8].
Galeria edytuj
.jpg){kind=small}
Przypisy edytuj
- ↑ Loricariinae, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
- ↑ a b c d e Raphael Covain, Sonia Fisch-Muller. The genera of the Neotropical armored catfish subfamily Loricariinae (Siluriformes: Loricariidae): a practical key and synopsis. „Zootaxa”. 1462, s. 1–40, 2007. (ang.).
- ↑ J. S. Nelson, T. C. Grande, M. V. H. Wilson: Fishes of the World. Wyd. 5. John Wiley & Sons, 2016. ISBN 978-1-118-34233-6. (ang.).
- ↑ a b c d Raphael Covain i inni, Molecular phylogeny of the highly diversified catfish subfamily Loricariinae (Siluriformes, Loricariidae) reveals incongruences with morphological classification, „Molecular Phylogenetics and Evolution”, 94, 2016, s. 492–517, DOI: 10.1016/j.ympev.2015.10.018, PMID: 26516029 (ang.).
- ↑ L.H. Rapp Py-Daniel, Phylogeny of the Neotropical armored catfishes of the subfamilly Loricariinae (Siluriformes: Loricariidae). Unpublished Ph.D. Thesis, Tucson: University of Arizona, 1997, s. 280.
- ↑ Lujan et al. Multilocus molecular phylogeny of the suckermouth armored catfishes (Siluriformes: Loricariidae) with a focus on subfamily Hypostominae. „Molecular Phylogenetics and Evolution”. 82 (A), s. 269-288, 2015. DOI: 10.1016/j.ympev.2014.08.020. (ang.).
- ↑ R. Fricke, W. N. Eschmeyer, R. van der Laan (eds): Catalog of Fishes: genera, species, references (electronic version). California Academy of Sciences. [dostęp 2018-10-22]. (ang.).
- ↑ Carl J., Jr. Ferraris. Checklist of catfishes, recent and fossil (Osteichthyes, Siluriformes), and catalogue of siluriform primary types. „Zootaxa”. 1418, s. 1-628, 2007. ISSN 1175-5334. (ang.). (pdf)