Lotopałankowce
nadrodzina ssaków
Lotopałankowce[1] (Petauroidea) – nadrodzina ssaków niższych z podrzędu kangurokształtnych (Macropodiformes) w obrębie rzędu dwuprzodozębowców (Diprotodontia).
| Petauroidea | |||
| Bonaparte, 1831 | |||
 Przedstawiciel nadrodziny – nibypałanka zielonkawa (Pseudochirops archeri) | |||
| Systematyka | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Typ | |||
| Podtyp | |||
| Gromada | |||
| Podgromada | |||
| Infragromada | |||
| (bez rangi) | torbacze | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Nadrodzina |
lotopałankowce | ||
| Rodziny | |||
| |||
Zasięg występowania edytuj
Lotopałankowce występują w Australazji[2].
Podział systematyczny edytuj
Do nadrodziny należą następujące rodziny[3][2][1]:
- Pseudocheiridae Winge, 1893 – pseudopałankowate
- Petauridae Bonaparte, 1838 – lotopałankowate
- Tarsipedidae P. Gervais & Verreaux, 1842 – ostronogowate – jedynym przedstawicielem jest Tarsipes rostratus Gervais & Verreaux, 1842 – ostronóg kwiatowy
- Acrobatidae K.P. Aplin, 1987 – akrobatkowate
Opisano również wymarły rodzaj o niepewnej pozycji systematycznej i nie sklasyfikowany w żadnej z powyższych rodzin[4]:
- Djaludjangi Brammall, 1998
Przypisy edytuj
- ↑ a b Nazwy zwyczajowe za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 12–15. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 1: Monotremata to Rodentia. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 26, 78–90. ISBN 978-84-16728-34-3. (ang.).
- ↑ N. Upham, C. Burgin, J. Widness, M. Becker, C. Parker, S. Liphardt, I. Rochon & D. Huckaby: Treeview of Mammalian Taxonomy Hierarchy. [w:] ASM Mammal Diversity Database (Version 1.11) [on-line]. American Society of Mammalogists. [dostęp 2023-08-04]. (ang.).
- ↑ J.R. Brammall. A new petauroid possum from the Oligo-Miocene of Riversleigh, northwestern Queensland. „Alhceringa”. 23 (1), s. 32, 1999. DOI: 10.1080/03115519908619337. (ang.).