Lucio Gullo
Lucio Gullo (ur. 23 sierpnia 1936 w Spezzano Albanese, zm. 29 października 2009 w Bolonii) – włoski lekarz, gastroenterolog, profesor medycyny.
Państwo działania | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | |
Data i miejsce śmierci | |
profesor nauk medycznych | |
Specjalność: choroby wewnętrzne | |
Alma Mater | |
Nauczyciel akademicki | |
Uniwersytet |
Kariera naukowa edytuj
Lucio Gullo ukończył studia na Uniwersytecie Bolońskim, z którym był związany przez cały okres pracy zawodowej uzyskując najwyższy stopień naukowy profesora zwyczajnego (Professore Ordinario) Uniwersytetu Bolońskiego oraz kierownika Instytutu Medycyny Wewnętrznej w szpitalu Sant'Orsola[1][2]. Był autorem ponad 500 publikacji i jednym z fundatorów i współzałożycieli czasopisma medycznego Pancreas[1]
Lucio Gullo jako pierwszy opisał w 1996 roku zespół łagodnej hiperenzynemii trzustkowej, noszący również jego nazwisko (zespół Gullo)[1][3][4]. Opracował również test przedłużonej stymulacji maksymalnymi dawkami sekretyny i ceruleiny stosowany w diagnostyce niewydolności trzustki[1].
Życie prywatne edytuj
Lucio Gullo miał żona Luisę i jedną córkę Annalisę[1].
Przypisy edytuj
- ↑ a b c d e Paola Tomassetti, Raffaele Pezzilli, Marina Migliori, Roberto De Giorgio. A Tribute to Lucio Gullo, MD (1938-2009). „Pancreas”. 39 (4), s. 423-424, 2010. DOI: 10.1097/MPA.0b013e3181d7871b. (ang.).
- ↑ Martin E. Fernandez-Zapico. ‘Do Research with Seriousness and Perseverance’: An Interview with Prof. Lucio Gullo. „Pancreatology”. 7 (4), s. 311-313, 2007. DOI: 10.1097/MPA.0b013e3181d7871b. (ang.).
- ↑ Lucio Gullo. Chronic nonpathological hyperamylasemia of pancreatic origin. „Gastroenterology”. 110 (6), s. 1905–8, June 1996. DOI: 10.1053/gast.1996.v110.pm8964417. PMID: 8964417. (ang.).
- ↑ Gullo L, Lucrezio L, Migliori M, Bassi M, Nesticò V, Costa PL. Benign pancreatic hyperenzymemia or Gullo's syndrome. „Adv Med Sci”. 53 (1), s. 1–5, 2008. DOI: 10.2478/v10039-008-0027-7. PMID: 18650145. (ang.).
Linki zewnętrzne edytuj
- Biuletyn regionalny Mediolanu ze zdjęciem prof. Lucio Gullo. s. 2. [dostęp 2020-12-07]. (wł.).