Wikipedia

Ludwik Alfred zu Windisch-Grätz

Ludwig Alfred Viktorin Aurel Markus Felizian zu Windisch-Graetz (ur. 10 października 1882 w Krakowie[1]; zm. 3 lutego 1968 w Budapeszcie) – austriacki i węgierski szlachcic, członek rodziny arystokratycznej zu Windisch-Graetz.

Ludwig Alfred Viktorin Aurel Markus Felizian zu Windisch-Graetz
ilustracja
Herb
Rodzina

Windisch-Grätz

Data i miejsce urodzenia

10 października 1882
Kraków

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1968
Budapeszt

Ojciec

Ludwik Józef zu Windisch-Grätz

Matka

Waleria Dessewffy de Csernek et Tárkö

Żona

Marie Elisabeth Natalie Széchényi de Sárvár-Felsövidék

Odznaczenia
Order Gwiaździstego Krzyża

Życiorys edytuj

Ludwik Windisch-Graetz urodził się 10 października 1882 roku w Krakowie. Był synem Ludwika Józefa, generała kawalerii i generalnego inspektora armii austriackiej i Walerii z Dezsewffych. Wczesne dzieciństwo spędził w domu rodzinnym pod okiem prywatnych nauczycieli. Jak pisała siostra Matylda: Ludwik był dzieckiem nerwowym, o różnych komplikacjach w usposobieniu, zdolny, niezwykle wcześnie rozwinięty, o temperamencie węgierskim[2]. 1 września 1902, po ukończeniu Technicznej Akademii Wojskowej w Wiedniu, został mianowany na stopień podporucznika i wcielony do 1. Pułku Artylerii Korpuśnej w Krakowie[3]. Studiował prawo i zdał egzaminy z prawa rzymskiego i państwowego[4].

 
Herb rodziny książęcej Windisch-Graetz

Podczas wojny rosyjsko-japońskiej w 1905 roku był przy armii rosyjskiej austriackim obserwatorem jako attaché wojskowy. Brał czynny udział w wojnie 1914 roku. Odznaczył się bohaterstwem w czasie walk w Karpatach na froncie bałkańskim jako dowódca Tiger Batalion.

W 1918 roku wszedł do węgierskiego rządu. Pełnił funkcję ministra aprowizacji. W 1921 roku brał udział w nieudanej próbie przywrócenia księcia Karola Habsburga na tron węgierski[4]. Zdaniem siostry Matyldy: Ludwik był bardzo dobrym i dzielnym oficerem, wielkich zdolności i osobistej odwagi w czasie wojny. Ale, jak dodaje, niewielkiej wytrwałości w czasie pokoju[5].

Linki zewnętrzne edytuj

Przypisy edytuj

  1. ↑ Windischgrätz Lajos. Magyar életrajzi lexikon. [dostęp 2021-02-08]. (węg.).
  2. ↑ Matylda Sapieżyna, My i nasze Siedliska, Kraków 2003, s. 107
  3. ↑ Schematismus 1904 ↓, s. 789, 811.
  4. ↑ a b Matylda Sapieżyna, op. cit., s. 88
  5. ↑ Matylda Sapieżyna, op. cit., s. 108

Bibliografia edytuj

  • Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1904. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, grudzień 1903. (niem.).
  • Matylda Sapieżyna, My i nasze Siedliska, Kraków 2003.
  • Ludwig Windisch-Graetz, Helden und Halunken., Wien-München-Zürich 1965.
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Ludwik_Alfred_zu_Windisch-Grätz&oldid=69753836”