Ludwik Orleański

Ludwik I Orleański
	książę Orleanu
Okres	od 1392; do 1407
	Dane biograficzne
Dynastia	Walezjusze
Data urodzenia	13 marca 1372
Data śmierci	23 listopada 1407
Ojciec	Karol V Mądry
Matka	Joanna de Burbon
Żona	Walentyna Visconti
Dzieci	? (córka),; Ludwik,; ? (syn),; Jan Filip,; Karol Orleański,; Filip,; Jan,; Maria,; Małgorzata;; nieślubne:; Jean de Dunois
	Multimedia w Wikimedia Commons

Ludwik I Orleański (ur. 13 marca 1372, zm. 23 listopada 1407) – książę Orleanu, syn króla Francji Karola V Mądrego^[1] i Joanny de Burbon, pochodził z dynastii Walezjuszów.

Ludwik odegrał ogromną rolę podczas wojny stuletniej we Francji. W miarę jak potęgowała się choroba umysłowa (schizofrenia) jego starszego brata Karola VI Szalonego, Ludwik coraz zacieklej walczył z Janem bez Trwogi – księciem Burgundii – o regencję i opiekę nad swoimi bratankami. Miał nawet podobno romans z samą królową Izabelą Bawarską^{[potrzebny przypis]}. Był przywódcą partii Armaniaków (franc. Armagnacs). Został zamordowany na ulicach Paryża na polecenie swojego konkurenta.

Potomstwo edytuj

W 1389 Ludwik poślubił Walentynę Visconti, córkę Gian Galeazzo, księcia Mediolanu. Miał z nią:

córkę (1390)
Ludwika (1391–1395)
syna (1392)
Jana Filipa (1393, Paryż – 1393, Château de Vincennes)
Karola, księcia Orleanu (1394–1465), ojca króla Ludwika XII
Filipa, hrabia Vertus (1396–1420)
Jana, hrabiego Angoulême (1404–1467), dziadka króla Franciszka I
Marię (1401)
Małgorzatę, hrabinę Vertus (1406–1466), żonę Ryszarda Bretońskiego, hrabiego Étampes

Z Mariette d'Enghien Ludwik miał nieślubnego syna: