Ludwik Wolnik
Ludwik Wolnik (ur. 19 sierpnia 1889 w Ślesinie, zm. po 1941) – polski inżynier i samorządowiec, burmistrz Nowogródka i Baranowicz.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
inżynier |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Syn Kazimierza i Weroniki z Kleinów. Ukończył studia na Wydziale Mechaniki Politechniki w Köthen. W 1914 dostał się do niewoli rosyjskiej. Przebywał na Uralu, później pracował przy budowie fabryk w Moskwie, a w latach 1916–1918 pełnił obowiązki wicedyrektora fabryki Gustaw Pełka w Moskwie. Na emigracji w Rosji zakładał Stowarzyszenie Wielkopolan, którego został sekretarzem. Po powrocie do kraju zatrudniony w Ministerstwie Robót Publicznych. Walczył jako ochotnik w wojnie polsko-bolszewickiej. Po demobilizacji zatrudniony w samorządzie na Kresach Wschodnich. Pracował w Wydziale Administracyjnym Urzędu Wojewódzkiego w Nowogródku, w którym był kierownikiem odbudowy i daniny lasowej (1927). Sprawował funkcje: burmistrza Nowogródka i Baranowicz (w latach 30. do wybuchu II wojny światowej). Jako burmistrz dążył do rozwoju przemysłu na Nowogródczyźnie, za jego kadencji powstały w 1936 baranowickie zakłady „Kresexport”, których wyroby były eksportowane do Europy Zachodniej i USA (zakłady zatrudniały 250 robotników)[1].
Działał społecznie, był m.in. sekretarzem LOPP w Nowogródku (od 1927), a później jej prezesem obwodowym, wiceprezesem Nowogródzkiego Powiatowego Towarzystwa Łowieckiego.
Został aresztowany przez NKWD 29 września 1939, w następnym roku skazany na 8 lat pobytu w łagrze „Susłowskij” w obwodzie nowosybirskim. Zwolniono go we wrześniu 1941, prawdopodobnie dołączył do armii Andersa, jednak dalszy los pozostaje nieznany. Rehabilitowany przez prokuraturę obwodu brzeskiego w 1989.
Był żonaty (od 1919) z Klementyną Synoradzką.
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (13 maja 1933)[2]
- Srebrny Krzyż Zasługi (9 listopada 1931)[3]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
- Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
Przypisy edytuj
- ↑ Paweł Sygowski, Robert Kuwalek, Polskie Chicago na Wschodnie, Ziemia Lidzka, nr 13/1994
- ↑ M.P. z 1933 r. nr 110, poz. 139 „za zasługi na polu obrony powietrznej i przeciwgazowej”.
- ↑ M.P. z 1931 r. nr 260, poz. 347 „za zasługi na polu pracy społecznej i samorządowej”.
Bibliografia edytuj
- Stanisław Łoza (red.): Czy wiesz kto to jest?. Warszawa: Wydawnictwo Głównej Księgarni Wojskowej, 1938, s. 814–815. [dostęp 2020-08-27].
- Рэпрэсаваныя грамадскія і культурныя дзеячы Беларусі (biał.)