Luigi Galimberti
Luigi Galimberti (ur. 26 kwietnia 1836 w Rzymie, zm. 7 maja 1896 tamże) – włoski duchowny rzymskokatolicki, kardynał, dyplomata papieski, Archiwista Świętego Kościoła Rzymskiego.
| Kardynał prezbiter | |
| |
| Data i miejsce urodzenia |
26 kwietnia 1836 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
7 maja 1896 |
| Miejsce pochówku | |
| Nuncjusz apostolski w Austro-Węgrzech | |
| Okres sprawowania |
1887–1893 |
| Archiwista Świętego Kościoła Rzymskiego | |
| Okres sprawowania |
1894–1896 |
| Wyznanie | |
| Kościół | |
| Prezbiterat |
18 grudnia 1858 |
| Nominacja biskupia |
23 maja 1887 |
| Sakra biskupia |
5 czerwca 1887 |
| Kreacja kardynalska |
16 stycznia 1893 |
| Kościół tytularny | |
| Data konsekracji |
5 czerwca 1887 | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||
| Miejsce | |||||
| Konsekrator |
kard. Cölestin Josef Ganglbauer OSB | ||||
| Współkonsekratorzy | |||||
| |||||
Biografia edytuj
Pochodzenie i prezbiteriat edytuj
Był synem Angelo Galimbertiego, adwokata w Kurii Rzymskiej i Marchionssy Angeli Bourbon del Monte Quatrassi, drugiej kuzynki[a] Leona XIII. 18 grudnia 1858 otrzymał święcenia prezbiteriatu i został kapłanem diecezji rzymskiej.
28 grudnia 1854 uzyskał doktorat z filozofii, 9 września 1858 z teologii i 11 września 1861 został doktorem obojga praw. Od 1864 do 1882 wykładał w rzymskim seminarium. Współpracował z katolickimi czasopismami, w tym z francuskimi La Défense i Il Figaro. Był dyrektorem Journal de Rome i Moniteur de Rome. Na łamach pism prezentował poglądy narodowo-konserwatywne.
Kanonik bazylik Laterańskiej (od 1868) i św. Piotra (od 1883), prałat Jego Świątobliwości i protonotariusz apostolski.
31 lipca 1885 papież Leon XIII mianował go prosekretarzem Świętej Kongregacji Nadzwyczajnych Spraw Kościoła. 20 lub 28 czerwca 1886 został sekretarzem tej kongregacji. W 1887 w Berlinie wziął udział w negocjacjach kończących Kulturkampf.
Episkopat edytuj
27 kwietnia 1887 ten sam papież powołał go na urząd nuncjusza apostolskiego w Austro-Węgrzech oraz 23 maja 1887 arcybiskupa tytularnego nicaejskiego. 5 czerwca 1887 w katedrze św. Szczepana w Wiedniu przyjął sakrę biskupią z rąk arcybiskupa wiedeńskiego kard. Cölestina Josefa Ganglbauera OSB. Współkonsekratorami byli biskup pomocniczy wiedeński Eduard Angerer oraz ordynariusz polowy armii austro-węgierskiej bp Anton Josef Gruscha.
16 stycznia 1893 otrzymał od Leona XIII kapelusz kardynalski z kościołem tytularnym świętych Nereusza i Achillesa. Tego samego dnia zakończył misję nuncjusza w Wiedniu. 25 czerwca 1894 został mianowany Archiwistą Świętego Kościoła Rzymskiego, którym był do śmierci 7 maja 1896. Jako że zmarł za pontyfikatu kreującego go papieża, nigdy nie wziął udziału w konklawe. Pochowany został w kaplicy Propaganda Fide na cmentarzu Campo Verano.
Uwagi edytuj
- ↑ matka kard. Galimbertiego miała z papieżem wspólnych pradziadków
Bibliografia edytuj
- Luigi Galimberti [online], catholic-hierarchy.org [dostęp 2019-05-02] (ang.).
- Cardinal Luigi Galimberti. GCatholic. [dostęp 2019-05-03]. (ang.).
- GALIMBERTI, Luigi. Słownik biograficzny kardynałów Salvadora Mirandy. [dostęp 2019-05-03]. (wł.).