Wikipedia

Machine Head

Machine Head – amerykańska grupa muzyczna założona 12 października 1991 w Oakland w Kalifornii. Wykonywana przez zespół muzyka określana jest jako groove metal, thrash metal, heavy metal, nu metal oraz metal alternatywny.

Machine Head
Ilustracja
Machine Head (2018)
Rok założenia

1991

Pochodzenie

Oakland

Gatunek

groove metal[1][2][3]
thrash metal[1][2]
heavy metal[4][3]
metal alternatywny[4]
nu metal[2]

Aktywność

od 1991

Wydawnictwo

Roadrunner, Nuclear Blast

Powiązania

Forbidden, Once Human, Testament, Sacred Reich, Soulfly, Roadrunner United

Multimedia w Wikimedia Commons
Strona internetowa

Nazwa grupy w żaden sposób nie jest powiązana z tytułem szóstego albumu studyjnego zespołu Deep Purple[5].

Historia edytuj

1991–2000 edytuj

 
Robb Flynn, założyciel i frontman grupy
 
Dave McClain (w grupie od 1995)

Grupa została założona 12 października 1991[6] w Oakland w Kalifornii. Powstała z inicjatywy Robba Flynna i Adama Duce’a. Flynn jakiś czas wcześniej opuścił zespół Vio-lence. Przyczyną odejścia była bójka, do której doszło pomiędzy członkami grupy a lokalnym gangiem. Cały czas czuł jednak potrzebę tworzenia muzyki. Skład Machine Head uzupełnili jeszcze gitarzysta Logan Mader oraz perkusista Tony Costanza. Costanza opuścił zespół jeszcze przed wydaniem debiutanckiej płyty. Na jego miejsce przyszedł Chris Kontos. Zespół podpisał kontrakt płytowy z wytwórnią płytową Roadrunner Records.

9 sierpnia 1994 odbyła się premiera pierwszego albumu studyjnego grupy. Płyta została zatytułowana Burn My Eyes[7]. Za produkcję oraz miksowanie albumu odpowiedzialny został Colin Richardson[8]. Do utworów „Davidian” oraz „Old” zostały zrealizowane wideoklipy. Płyta rozeszła się w nakładzie przekraczającym 500 tysięcy egzemplarzy[9].

Album Burn My Eyes stał się znakiem rozpoznawczym zespołu i najlepiej przyjętym debiutem, od czasu albumu Soul of a New Machine Fear Factory. Następnie grupa wyruszyła w bardzo długą, bo trwającą ponad rok, trasę koncertową z zespołem Slayer, odwiedzając 12 grudnia 1994 Zabrze. Popularność grupy na świecie wzrosła.

Po powrocie w zespole przychodzi czas na zmiany – odszedł Kontos, a jego miejsce tymczasowo przejął Will Carroll.

26 grudnia 1995 Dave McClain został oficjalnym członkiem grupy. Na rzecz Machine Head porzucił zespół Sacred Reich[10].

W 1996 grupa zaczęła pracować nad nowym materiałem.

25 marca 1997 została wydana płyta zatytułowana The More Things Change...[11]. Produkcją albumu grupy ponownie zajął się Colin Richardson. Natomiast za miksowanie materiału odpowiedzialny był Andy Sneap[12]. Płyta spotkała się z przychylnymi recenzjami krytyków muzycznych[11]. Zajęła 138. pozycję na liście Billboard 200[13]. W ramach promocji nowego materiału zrealizowane zostały teledyski do utworów „Ten Ton Hammer” oraz „Take My Scars”.

W 1998 Logan Mader spóźnił się na jedną z sesji treningowych zespołu. Pod wpływem metamfetaminy zaczął przeklinać oraz obrażać pozostałych członków Machine Head. Natychmiast został wyrzucony z zespołu, a na jego miejscu pojawił się Ahrue Luster.

10 sierpnia 1999 ukazał się trzeci album studyjny grupy zatytułowany The Burning Red[14]. Jego producentem został Ross Robinson współpracujący z takimi zespołami jak Korn, Limp Bizkit, Sepultura, Coal Chamber, Soulfly oraz Slipknot. Płyta obfitowała w elementy hip-hopowe, co wielu fanów uważało za złe posunięcie i odwróciło się od zespołu.

2001–2010 edytuj

 
Adam Duce podczas koncertu na festiwalu Sonisphere Festival w Kirjurinluoto, Pori, Finlandia (2009).

W 2001 Machine Head wydał album Supercharger, którego producentem był Jonny K. Album poniósł komercyjną klęskę, winę tego upatrywano w bliskości premiery do wydarzeń 11 września. Po wydaniu płyty zespół wyruszył w trasę koncertową i po raz kolejny trafił do Polski, tym razem na dwa koncerty: 4 listopada w Warszawie oraz 5 listopada w Krakowie. Występy Amerykanów poprzedzał występ polskiego None.

W 2002 z zespołu odszedł Ahrue Luster, w wyniku rozbieżności między nim a Robbem Flynnem. Na jego miejsce przyjęto kolegę Roberta z czasów Vio-lence: Philla Demmela.

W 2003 została wydana płyta koncertowa pt. Hellalive. Z zespołem rozwiązała umowę wytwórnia Roadrunner Records, zespół pozostał jednak w jej europejskiej filii. Jeszcze w tym samym zespół wydał (oprócz USA) nową, piątą studyjną płytę zatytułowaną Through the Ashes of Empires – ukazała się 27 października 2003. Otrzymała świetne recenzje w całej Europie.

Trasa koncertowa Through the Ashes of Europe objęła także Polskę. Koncert odbył się 16 grudnia 2003 w Warszawie.

Na początku 2004 Machine Head ponownie podpisał umowę z Roadrunnerem. 20 kwietnia 2004 Through the Ashes of Empires wzbogacony o jeden utwór wyszedł w USA.

W 2005 odbyła się premiera DVD Elegies zawierającego zapis koncertu z Brixton Academy w Londynie.

27 marca 2007 odbyła się premiera albumu The Blackening. Płyta sprzedała się w ciągu dwóch tygodni lepiej niż poprzedni album zespołu w ciągu trzech lat. 28 maja 2008 grupa zagrała na Stadionie Śląskim w Chorzowie jako support zespołu Metallica.

2011–2018 Unto the Locust, Bloodstone and Diamonds, Catharsis, rozpad zespołu edytuj

27 września 2011 wydany został siódmy album studyjny grupy, Unto the Locust[15]. Płyta znalazła się na 22. miejscu listy Billboard 200. W ciągu pierwszego tygodnia sprzedała się w liczbie 17 tysięcy egzemplarzy w Stanach Zjednoczonych[16]. Był to ostatni album studyjny formacji wydany nakładem wytwórni płytowej Roadrunner Records. 28 października odbyła się premiera teledysku do utworu „Locust”. Reżyserią wideoklipu zajął się Mike Sloat[17]. W 2012 zespół ponownie wystąpił dwukrotnie w Polsce. Pierwszy koncert miał miejsce 10 maja na Sonisphere Festival na warszawskim Bemowie. Drugi odbył się w czasie Przystanku Woodstock. Grupa wystąpiła 3 sierpnia, jako gwiazda wieczoru w zamian za Anthrax, który ze względu na zobowiązania kontraktowe nie mógł pojawić się w Polsce.

22 lutego 2013 zespół poinformował na swojej stronie internetowej o odejściu basisty Adama Duce[18]. Miesiąc później grupa ogłosiła konkurs na stanowisko tymczasowego basisty na czas koncertów[19]. 24 czerwca 2013 grupa ogłosiła, że nowym basistą MH został Jared MacEachern[20]. Od października 2013 grupa jest związana kontraktem z wytwórnią Nuclear Blast[21].

29 września 2018 frontman zespołu ogłosił na oficjalnej stronie zespołu na Facebooku odejście ze składu gitarzysty Demmela i perskusisty McClaina ze względu na „oddalenie się od siebie członków zespołu”[22]. Jednocześnie członkowie grupy zdecydowali odbyć trasę jesienią 2018 w USA[23].

Od 2019 edytuj

W 2019 ogłoszono trasę koncertową, zaplanowaną z okazji 25. rocznicy wydania albumu Burn My Eyes, podczas której utwory z tej płyty wykona zespół w składzie z R. Flynnem, pierwotnymi członkami Ch. Kontosem (perkusja) i L. Maderem (gitara) oraz basistą Jaredem MacEachernem, natomiast do wykonywania innych utworów grupy zostali zaangażowania perkusista Matt Alston (Devilment, Eastern Front) i polski gitarzysta Wacław Kiełtyka (Decapitated)[24][25].

W czerwcu 2020 zespół wydał cyfrowy singel pt. Civil Unrest, zawierający dwie piosenki, „Stop The Bleeding” i „Bulletproof”; tekst pierwszego z tych utworów został zainspirowany śmiercią George’a Floyda oraz wywołanymi zamieszkami, a w utworze gościnnie wystąpił Jesse Leach z grupy Killswitch Engage, natomiast do całości został nakręcony wideoklip[26].

17 lutego 2024 Kiełtyka ogłosił, że udział w trasie po Ameryce Południowej w październiku 2023 był jego ostatnią działalnością w MH, tym samym potwierdzając odejście z grupy[27].

Interpretacje edytuj

 
Phill Demmel podczas koncertu na festiwalu Sonisphere Festival w Kirjurinluoto, Pori, Finlandia (2009).

Machine Head uznawany jest za zespół „cover-friendly” (pol. „przyjazny coverom”). Większość z nagranych dotychczas interpretacji utworów innych wykonawców została opublikowana w 2008 na dysku bonusowym do albumu The Blackening.

Muzycy edytuj

Obecny skład zespołu
Byli członkowie zespołu
Muzycy koncertowi

Dyskografia edytuj

Albumy studyjne edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście Certyfikat
USA
[28] 		GBR
[29] 		CHE
[30] 		DEU
[31] 		AUT
[32] 		NOR
[33] 		SWE
[34] 		FIN
[35] 		FRA
[36] 		NLD
[37] 		NLZ
[38] 		AUS
[39] 		BEL
[40] 		JPN
[41] 		POL
[42]
1994 Burn My Eyes
  • Data: 9 sierpnia 1994
  • Wydawca: Roadrunner Records
 – 25 – 35 29 – 38 – – 45 – – – – –
1997 The More Things Change...
  • Data: 25 marca 1997
  • Wydawca: Roadrunner Records
 138 16 – 22 24 15 17 13 21 22 44 30 11 – –
1999 The Burning Red
  • Data: 10 sierpnia 1999
  • Wydawca: Roadrunner Records
 88 13 – 15 22 35 17 12 55 35 47 30 41 93 –
  • BPI: srebrna płyta[43]
2001 Supercharger
  • Data: 2 października 2001
  • Wydawca: Roadrunner Records
 115 34 82 25 33 – 42 25 35 88 – 24 46 59 26
2003 Through the Ashes of Empires
  • Data: 27 października 2003
  • Wydawca: Roadrunner Records
 88 – 80 24 56 – 41 – 44 65 – – – 202 –
  • BPI: srebrna płyta[43]
2007 The Blackening
  • Data: 26 marca 2007
  • Wydawca: Roadrunner Records
 54 16 29 12 19 36 19 33 36 29 – 14 52 53 –
  • BPI: srebrna płyta[43]
2011 Unto the Locust[44]
  • Data: 23 września 2011
  • Wydawca: Roadrunner Records
 22 82 10 17 6 15 14 8 18 20 19 10 19 18 –
2014 Bloodstone & Diamonds[45]
  • Data: 10 listopada 2014
  • Nuclear Blast Records
 21 – 7 6 6 31 31 18 35 38 38 10 33 67 –
2018 Catharsis[46]
  • Data: 26 stycznia 2018
  • Nuclear Blast Records
 65 12 4 3 3 – – 11 – 41 – 10 16 – 21
„–” pozycja nie była notowana.

Albumy koncertowe edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście
FRA
[36]
2003 Hellalive
  • Data: 11 marca 2003
  • Wydawca: Roadrunner Records
 78
2012 Machine Fucking Head Live
  • Data: 13 listopada 2012
  • Wydawca: Roadrunner Records
 –
„–” pozycja nie była notowana.

Single edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście Album
GBR
[29]
1994 „Davidian” – Burn My Eyes
1995 „Old” 43
1997 „Take My Scars” 73 The More Things Change...
1999 „From This Day” 74 The Burning Red
2001 „Crashing Around You” – Supercharger
2003 „Imperium” – Through the Ashes of Empires
2004 „Days Turn Blue to Gray” –
2007 „Now I Lay Thee Down” – The Blackening
„Halo” –
2011 „Locust” – Unto the Locust
„–” pozycja nie była notowana.

Minialbumy edytuj

Rok Tytuł
1997 Take My Scars
  • Data: 24 listopada 1997
  • Wydawca: Roadrunner Records
2000 Year of the Dragon
  • Data: 26 czerwca 2000
  • Wydawca: Roadrunner Records
Year of the Dragon: Japan Tour Diary
  • Data: 5 lipca 2000
  • Wydawca: Roadrunner Records
2004 The Burning Red B-Sides
  • Data: 2004
  • Wydawca: Roadrunner Records
2007 The Blackening & Beyond
  • Data: 2007
  • Wydawca: Roadrunner Records
2011 The Black Procession
  • Data: 16 kwietnia 2011
  • Wydawca: Roadrunner Records
2014 Killers & Kings
  • Data: 19 kwietnia 2014
  • Wydawca: Nuclear Blast Records Records

Pozostałe edytuj

Rok Tytuł
1993 Demo '93 (demo)
  • Data: 11 marca 1993
  • Wydawca: brak (wydanie własne)
1999 Frontline Volume 1: The Singles (split z Out)
  • Data: 5 maja 1999
  • Wydawca: Roadrunner Records
2000 Heavy Metal 2000 Soundtrack (różni wykonawcy; ścieżka dźwiękowa)
  • Data: 18 kwietnia 2000
  • Wydawca: Restless Records

Wideografia edytuj

Rok Tytuł Pozycja na liście
USA
[47] 		GBR
[48] 		SWE
[49]
2005 Elegies
  • Data: 11 października 2005
  • Wydawca: Roadrunner Records
 13 4 7

Teledyski edytuj

 
Machine Head podczas koncertu na festiwalu Sonisphere Festival w Kirjurinluoto, Pori, Finlandia (2009). Na drugim planie perkusista Dave McClain.
Rok Tytuł Reżyseria
1994 „Davidian” Chris Hafner
1995 „Old” Bill Ward[50]
1997 „Ten Ton Hammer”
1998 „Take My Scars” Chris Hafner[51]
1999 „From This Day” Michael Martin[52]
2001 „Crashing Around You” Nathan Cox
2002 „The Blood, the Sweat, the Tears” (live) Robb Flynn[53]
2003 „Imperium” Mike Sloat[54][55][56][57]
2004 „Days Turn Blue to Gray”
2007 „Aesthetics of Hate”
„Now I Lay Thee Down”
2008 „Halo”
2009 "Hallowed Be Thy Name"
(cover Iron Maiden)[58]
2011 „Locust”
2012 „Darkness Within” Milan Basel, Jorge Nunez[59]
2018 „Darkness Within” Fiaz Farrelly[60]

Nagrody i wyróżnienia edytuj

Rok Kategoria Tytułem Nagroda Nota Źródło
2004 Best Live Act Machine Head Metal Hammer Golden Gods Awards Nominacja [61]
2007 Riff Lord Robb Flynn, Phil Demmel Nominacja [62]
Album Of The Year The Blackening Laur [63]
Best Album Kerrang! Awards Laur [64]
Hard Rock Hero Machine Head Laur
2008 Best Live Band Laur [65]
Metal Hammer Golden Gods Awards Laur [66]
2009 Inspiration Kerrang! Awards Laur [67]
2010 Best Live Band Metal Hammer Golden Gods Awards Laur [68]
Best Drummer Dave McClain Nominacja [69]
2011 Best Live Band Machine Head Nominacja [70]
2012 Hall Of Fame Kerrang! Awards Laur [71]

Przypisy edytuj

  1. ↑ a b Encyclopaedia Metallum: The Metal Archives – Machine Head. metal-archives.com. [dostęp 2012-07-18]. (ang.).
  2. ↑ a b c Machine Head review. www.metalstorm.net. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  3. ↑ a b Garry Sharpe-Young: Machine Head Biography. www.musicmight.com. [dostęp 2011-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-10-25)]. (ang.).
  4. ↑ a b James Christopher Monger: Machine Head Biography. www.allmusic.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  5. ↑ Troy Neff: Dave McCain Interview by Troy Neff. theentertainmentnexus.com. [dostęp 2012-07-19]. (ang.).
  6. ↑ Robb Flynn: 20 Years Ago Today.... machinehead1.com, 2011-10-12. [dostęp 2012-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-11-05)]. (ang.).
  7. ↑ Machine Head – Burn My Eyes. machinehead1.com. [dostęp 2012-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-17)]. (ang.).
  8. ↑ Machine Head – Burn My Eyes – Credits. allmusic.com. [dostęp 2012-07-18]. (ang.).
  9. ↑ James Christopher Monger: Machine Head – Biography. allmusic.com. [dostęp 2012-07-19]. (ang.).
  10. ↑ MACHINE HEAD Drummer DAVE MCCLAIN Turns 10!. blabbermouth.net, 2005-12-26. [dostęp 2012-07-19]. (ang.).
  11. ↑ a b Machine Head – The More Things Change.... allmusic.com. [dostęp 2012-07-19]. (ang.).
  12. ↑ Machine Head – The More Things Change... – Credits. allmusic.com. [dostęp 2012-07-19]. (ang.).
  13. ↑ The More Things Change – Machine Head. billboard.com. [dostęp 2012-07-19]. (ang.).
  14. ↑ Machine Head – The Burning Red. machinehead1.com. [dostęp 2012-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-17)]. (ang.).
  15. ↑ Machine Head – Unto the Locust. machinehead1.com. [dostęp 2012-07-18]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-17)]. (ang.).
  16. ↑ „Unto The Locust” Hits #22 In The U.S.!. machinehead1.com. [dostęp 2012-07-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-10-07)]. (ang.).
  17. ↑ MACHINE HEAD: ‘Locust’ Video Released. blabbermouth.net, 2011-10-28. [dostęp 2012-07-18]. (ang.).
  18. ↑ Basista Adam Duce odszedł z Machine Head. topbass.pl. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
  19. ↑ MACHINE HEAD To Start Bassist Auditions – Mar. 27, 2013. blabbermouth.net. [dostęp 2013-03-27]. (pol.).
  20. ↑ MACHINE HEAD ANNOUNCES NEW BASSIST. machinehead1.com, 2013-06-24. [dostęp 2013-11-29]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-12-03)]. (ang.).
  21. ↑ MACHINE HEAD Signs With NUCLEAR BLAST ENTERTAINMENT. blabbermouth.net, 2013-10-02. [dostęp 2013-11-29]. (ang.).
  22. ↑ Machine Head [online], www.facebook.com [dostęp 2018-09-29] (pol.).
  23. ↑ MACHINE HEAD’s PHIL DEMMEL And DAVE MCCLAIN To Leave Band After One Final U.S. Tour. blabbermouth.net, 2018-09-28. [dostęp 2019-01-20]. (ang.).
  24. ↑ Machine Head Announces ‘Burn My Eyes’ 25th-Anniversary European Tour Dates Feat. Chris Kontos, Logan Mader. lambgoat.com, 2019-03-25. [dostęp 2019-09-30]. (ang.).
  25. ↑ Decapitated guitarist Waclaw Kieltyka joins Machine Head. lambgoat.com, 2019-09-28. [dostęp 2019-09-30]. (ang.).
  26. ↑ Machine Head Taps Killswitch Engage Frontman Jesse Leach For New Song ‘Stop The Bleeding’; ‘Civil Unrest’ Single Out Now. blabbermouth.net, 2020-06-17. [dostęp 2020-06-18]. (ang.).
  27. ↑ VOGG Confirms His Departure From MACHINE HEAD: 'It Was Bound To Happen Sooner Or Later', He Says. blabbermouth.net, 2024-02-17. [dostęp 2024-02-19]. (ang.).
  28. ↑ Machine Head Billboard Albums Chart. www.allmusic.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  29. ↑ a b Machine Head UK Chart. www.chartstats.com. [dostęp 2011-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-07-29)]. (ang.).
  30. ↑ Machine Head Swiss Albums Chat. hitparade.ch. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  31. ↑ Chartverfolgung / machine head / Longplay. www.musicline.de. [dostęp 2011-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-11-07)]. (niem.).
  32. ↑ Machine Head Austrian Albums Chart. austriancharts.at. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  33. ↑ Machine Head Norwegian Albums Chart. norwegiancharts.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  34. ↑ Machine Head Swedish Albums Chart. swedishcharts.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  35. ↑ Machine Head Finnish Albums Chart. finnishcharts.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  36. ↑ a b Machine Head French Albums Chart. lescharts.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  37. ↑ Machine Head Dutch Albums Chart. dutchcharts.nl. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  38. ↑ Machine Head New Zealand Albums Chart. charts.org.nz. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  39. ↑ Machine Head Australian Albums Chart. australian-charts.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  40. ↑ Machine Head Belgian Albums Chart. www.ultratop.be. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  41. ↑ Oricon: Machine Head. www.oricon.co.jp. [dostęp 2011-10-20]. (jap.).
  42. ↑ OLiS – sprzedaż w okresie 15.10.2001 – 21.10.2001. olis.onyx.pl. [dostęp 2011-10-20]. (pol.).
  43. ↑ a b c d Certified Awards (wyszukiwarka). BPI British Phonographic Industry. [dostęp 2015-07-12]. (ang.).
  44. ↑ MACHINE HEAD: New Album Title Announced. blabbermouth.net. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  45. ↑ MACHINE HEAD – »Bloodstone & Diamonds«-Album-Stream online! w: Nuclear Blast/News. nuclearblast.de. [dostęp 2014-11-07]. (niem.).
  46. ↑ Machine Head To Release ‘Catharsis’ Album In January; North American Tour Announced. blabbermouth.net, 2017-08-18. [dostęp 2017-09-22]. (ang.).
  47. ↑ Top Music Video. Billboard charts. [dostęp 2008-08-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-01-13)]. (ang.).
  48. ↑ Machine Head – Bio. Machinehead1.com. [dostęp 2008-02-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-26)]. (ang.).
  49. ↑ Sverigetopplistan: Veckolista DVD Album – Vecka 42. Grammofon Leverantörernas Förening, 2005-10-20. [dostęp 2009-02-24]. (szw.).
  50. ↑ Machine Head. www.hardradio.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  51. ↑ Machine Head „Take My Scars”. www.clipland.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  52. ↑ Robert Mancini: Machine Head Taps Master P Director For New Video. www.mtv.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  53. ↑ Machine Head – „The Blood, the Sweat, the Tears”. www.mtv.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  54. ↑ Machine Head – „Aesthetics of Hate”. www.mtv.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  55. ↑ Machine Head – „Now I Lay Thee Down”. www.mtv.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  56. ↑ Machine Head – „Halo”. www.mtv.com. [dostęp 2011-10-20]. (ang.).
  57. ↑ MACHINE HEAD: ‘Locust’ Video Released – Oct. 28, 2011. www.roadrunnerrecords.com. [dostęp 2011-10-28]. (ang.).
  58. ↑ Machine Head – Media. www.machinehead1.com. [dostęp 2011-10-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2011-09-03)]. (ang.).
  59. ↑ MACHINE HEAD: ‘Darkness Within’ Video Released – July 31, 2012. www.blabbermouth.net. [dostęp 2012-08-02]. (ang.).
  60. ↑ MACHINE HEAD: ‘Volatile’ Video Released. blabbermouth.net, 2018-08-03. [dostęp 2019-01-20]. (ang.).
  61. ↑ METAL HAMMER AWARDS ANNOUNCED, MADNESS ENSUES. bravewords.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  62. ↑ LAMB OF GOD, IRON MAIDEN, SLAYER, MACHINE HEAD Among ‘Golden Gods’ Nominees. www.blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  63. ↑ METAL HAMMER GOLDEN GODS AWARDS Video Diary Available. www.blabbermouth.net. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  64. ↑ Alex Fletcher: Kerrang Awards 2007: The Winners. www.digitalspy.com. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  65. ↑ Kerrang winners This year’s awards knees-up attended by Metallica, Slipknot and Carl Barat. www.bbc.co.uk. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  66. ↑ Metal Hammer Golden Gods 2008: winners list and hot gossip. www.thrashhits.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  67. ↑ Kerrang! Awards 2009: The Winners. www.digitalspy.co.uk. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).
  68. ↑ Metal Hammer Golden Gods awards 2010 gig review. www.cackblabbath.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  69. ↑ METAL HAMMER GOLDEN GODS AWARDS NOMINEES 2010. www.smnnews.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  70. ↑ Metal Hammer Golden Gods nominations announced. www.musicradar.com. [dostęp 2015-08-16]. (ang.).
  71. ↑ Chad Childers: 2012 Kerrang! Awards Winners. loudwire.com. [dostęp 2016-01-29]. (ang.).

Linki zewnętrzne edytuj

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Machine_Head&oldid=72920688”