Maciej Kurak
Maciej Kurak (ur. 15 kwietnia 1972 w Poznaniu) – polski artysta wizualny, prof. dr hab. Uniwersytetu Artystycznego im. Magdaleny Abakanowicz w Poznaniu, członek grupy artystycznej Wunderteam, mieszka w Poznaniu.
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Alma Mater | |
| Dziedzina sztuki |
Studiował na Wydziale Grafiki ASP w Poznaniu. W 2003 roku obronił doktorat w zakresie grafiki warsztatowej. Jest laureatem nagrody Fundacji Deutsche Bank w konkursie Spojrzenia na najciekawszego artystę młodego pokolenia w 2005 roku[1]. W 2006 został uhonorowany Medalem Młodej Sztuki. Laureat Paszportu „Polityki” w kategorii Sztuki wizualne w 2009 roku. Jest prorektorem ds. rozwoju kadry i promocji oraz kierownikiem II Pracowni Grafiki – Druku Płaskiego – Grafiki Cyfrowej | Serigrafii[2] UAP. W 2020 roku uzyskał tytuł profesora w dziedzinie sztuki[3].
Twórczość edytuj
Macieja Kuraka intrygują prace instalacyjne i symulacje przestrzenne. Przestrzeń fizyczna, organizowana przez architekturę; przestrzeń historyczna, nawarstwiająca się na przedmiotach; przestrzeń symboliczna, odwołująca się do tkwiących w naszej świadomości wyobrażeń i przyzwyczajeń. Artysta wizualizuje sobie wszystkie te nasze wyobrażenia, oraz przestrzenie, i przetwarza [według kogo?][styl do poprawy].
Obrazuje to katalog prac Macieja Kuraka, ten obejmujący ważne dla niego lata 2000–2010, który nosi tytuł „Sag mir wo die Blumen Sind”? Maciej Kurak tłumaczy: „Jest to tytuł piosenki śpiewanej przez Marlenę Dietrich dla żołnierzy Wermachtu”[4].
Realizując w tych latach instalacje, instalacje inspirowane architekturą, artysta proponuje nam nowe na nie spojrzenie. Uważa bowiem, że „odsłania ono ukryte, nigdy nie zwerbalizowane historie z naszej wyobraźni”. Na przykład w Poznaniu przy ulicy Żydowskiej, na ścianie, gdzie widoczne były ślady po zburzonym domu, przymocował przypadkowe meble do ścian nośnych budynku – Serenada (2001). Według Macieja Kuraka, było to wspomnienie miejsca, które przestało istnieć. Nostalgiczna, przerwana w połowie „Serenada”, doczekała się prawdopodobnie wielu zakończeń. W Zielonej Górze, również w przestrzeni miejskiej, Maciej Kurak przedstawił Symulację autentyczności (2002), ustawiając w miejscu dwóch zburzonych wcześniej budynków konstrukcje przypominające zapadnięte pod ziemię domy. W tej konstrukcji widoczne były tylko wierzchołki murów, dachy z kominami i antenami satelitarnymi. Ta atrapa, zaistniała na zasadzie, zapadającego się w przestrzeń wspomnienia. W pracy Sweet harmony (2004) z kolei, zestawił w jedno, swoje wyobrażenie idealnego mieszkania z przestrzenią tradycyjnie zamieszkanego domu, która to była już wypełniona przez mieszkańców. Mieszkanie „idealne”, znajdowało się wewnątrz tego mieszkania tradycyjnego,i wypełniało niemal całą przestrzeń. Mieszkanie zewnętrzne zmieniło się więc w korytarz otulający mieszkanie wewnętrzne, które w ten sposób, dla artysty, oraz mieszkańców, stało się intruzem zagarniającym przestrzeń. Dlatego, mieszkanie to, pomimo tego, że „idealne”, nie przystawało więc do otaczającej rzeczywistości. Na pracę To tu i to tam (2006) składała się pokazywana w domku z kartonu też „idealna”, zdaniem Macieja Kuraka, przestrzeń skonstruowana z tego właśnie materiału. Ten cały pokoik, wszystkie sprzęty, jakie się w nim znajdowały, zostały przez artystę wykonane z kartonu.
Wszystkie te prace Macieja Kuraka, poruszają zwykle problem autentyczności przestrzeni. Maciej Kurak wyjaśnia to tak:
Moja praca mówi o doszukiwaniu się czegoś, podglądaniu, o różnicy między widzeniem a wiedzeniem. Bo czy widzieć to także wiedzieć?”[5]
Wybrane wystawy i prace edytuj
| 2017 | Shortcuts, MUSE Gallery, Hong Kong |
| 2016 | „Higiena”, realizacja w przestrzeni miejskiej, Park Wilsona, Poznań |
| 2014 | Efemeryda, instalacja w Centrum Kultury Zamek, Poznań; udział w wystawie zbiorowej Instalatorzy, realizacja in situ „koronka” Art. Stations Foundation, Poznań |
| 2013 | Już!, Bunkier Sztuki, Kraków; „spółka z o.o.”, instalacja w przestrzeni publicznej Poznań Jeżyce-Sokołowsko; udział w wystawie zbiorowej Twisted Entities, realizacja in situ „1000bar”, Museum Morsbroich, Leverkusen; Concerto for Two Desks, realizacja video w ramach Galerii Niewielkiej (Maciej Kurak/Max Skorwider) Essex, Anglia |
| 2011 | Organic life, Galeria Śródka, Poznań; wystawa zbiorowa The Power of Fantasy, pokaz pracy „fifty-fifty”, Bozar Centre for fine Arts, Bruksela; działanie w przestrzeni publicznej „Migracja”, w ramach Galerii Niewielkiej (Maciej Kurak/ Max Skorwider), Malmo, Szwecja |
| 2010 | Retrospective, prace 2000-2010, High Tension Gallery, Warszawa; Re-kreacja, Wyższa Szkoła Nauk Humanistycznych i Dziennikarstwa, Poznań |
| 2009 | Skratch, lokal_30, Warszawa i Manhattan Gallery, Łódź |
| 2008 | Poznań stawia na sport, Cafe Mięsna, Poznań; In between (z Zuzanną Janin), Galeria Piekary, Poznań; Bicie rekordu, Witryna, Warszawa |
| 2006 | Biurowiec 24h, Wszędzie dobrze tam, gdzie nas nie ma, ind. akcja, ul. Ratajczaka 19, Poznań; To tu i to tam, Galeria AT, Poznań; Fifty fifty, wyst. ind. Ośrodek Propagandy Sztuki, Łódź; W samym centrum uwagi, cz. 5, CSW Warszawa; I wilk syty i owca cała, Kronika, Bytom; Architektura intymna, architektura porzucona, Kronika, Bytom |
| 2005 | Ogródek Jordanowski, Białystok; Crying Game, wyst. ind. Sligo (Irlandia); Pojedynek, Stary Browar, Poznań; Spojrzenia, Galeria Zachęta, Warszawa |
| 2004 | Granice, wyst. ind. Uniwersytet Zielonogórski, Zielona Góra; Sweet harmony wyst. ind. Wildard, ul.Wierzbięcicie 30/4 Poznań, patronat Galeria ON; Zone/strefa, Festiwal Era Nowe Horyzonty, Cieszyn; Bez tytułu, Triennale Młodych, CRP Orońsko; Poznań Art Now, Łódź |
| 2003 | Prototyp, wyst. ind. Wieża Ciśnień, Konin; Oder/Odra, Galeria 2yk, Berlin; Oder/Odra, działanie w przest. publ.- jez. Słoneczne, Szczecin |
| 2002 | Dekonstrukcja, wyst. ind. Galeria Wschodnia, Łódź; Precedens 02. Symulacja autentyczności, Zielona Góra |
| 2001 | Serenada, proj. ind. ul. Żydowska, Poznań; Precedens 01. Globalizacja, Tarnowskie Góry |
| 2000 | Przestrzeń, wyst. ind. Galeria Garbary 48, Poznań; Praktiker, Inner Spaces, Poznań |
Rzeźby plenerowe edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Druga edycja konkursu „Spojrzenia” w serwisie Culture.pl
- ↑ II Pracownia Grafiki – Druk Płaski – Grafika Cyfrowa | Serigrafia — UAP Poznań [online], uap.edu.pl [dostęp 2024-03-17].
- ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 11 maja 2020 r. nr 115.5.2020 w sprawie nadania tytułu profesora [online], isap.sejm.gov.pl [dostęp 2023-09-10].
- ↑ Biec w tej przestrzeni... | Magazyn Sztuki [online], www.magazynsztuki.eu [dostęp 2020-07-09] (pol.).
- ↑ Wyborcza.pl [online], poznan.wyborcza.pl [dostęp 2020-07-09].
Bibliografia edytuj
- Piotr Bernatowicz, Maciej Kurak na Dzień Babci, www.obieg.pl 2005.
- Piotr Kowalik, Kiedy ściana, sufit i podłoga przestają pełnić swoje funkcje. O twórczości Macieja Kuraka, www.sekcja.org, 2006.
- Marcin Krasny, „Mamy cię!”, czyli pułapki Macieja Kuraka, „Obieg” 2/2005.
Linki zewnętrzne edytuj
- Maciej Kurak, [w:] Twórcy [online], Culture.pl [dostęp 2024-03-21].