Maciej Rembowski (ur. 7 stycznia 1920 w Wyszakowie, zm. 23 marca 2010[a] w Poznaniu) – podporucznik Armii Krajowej, kawaler Krzyża Srebrnego Orderu Wojennego Virtuti Militari.

Maciej Rembowski
Madej
podporucznik podporucznik
Data i miejsce urodzenia

7 stycznia 1920
Wyszakowo

Data i miejsce śmierci

23 marca 2010
Poznań

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Armia Krajowa

Jednostki

15 pułk ułanów
Obwód Mokotów Armii Krajowej
pułk „Baszta”

Stanowiska

dowódca plutonu
dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
(kampania wrześniowa
powstanie warszawskie)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (1920–1941)

Życiorys

edytuj

Syn Stanisława (uczestnika wojny polsko-bolszewickiej, kawalera Orderu Virtuti Militari) i Zofii z domu Dąmbskiej. Absolwent poznańskiego gimnazjum im. Adama Mickiewicza i grudziądzkiej Szkoły Podchorążych Rezerwy Kawalerii. Uczestnik kampanii wrześniowej w szeregach 15 pułku ułanów Poznańskich (wchodzącego w skład Wielkopolskiej Brygady Kawalerii). W toku walk objął dowodzenie nad 3 plutonem w I szwadronie. Bił się nad Bzurą i w Puszczy Kampinoskiej, a za wykazaną odwagę odznaczony został Krzyżem Walecznych. Podczas okupacji w konspiracji – działał w Armii Krajowej na terenie Warszawy, był więziony na Pawiaku. W powstaniu warszawskim początkowo jako oficer dyspozycyjny komendanta Obwodu Mokotów AK, a od 18 sierpnia 1944 na stanowisku dowódcy II plutonu kompanii K-2 batalionu „Karpaty” w pułku „Baszta”. Od 24 września tr. dowódca kompanii K-2, ranny w tym samym dniu na ulicy Woronicza podczas walk w obronie szkoły. Odznaczony Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari na mocy rozkazu dowódcy Armii Krajowej z 2 października 1944[b]. Po upadku powstania w niemieckiej niewoli – w stalagach XI A Altengrabow, X B Sandbostel i oflagu X C Lübeck[1].

Po wyzwoleniu z obozu organizował zajęcia dla polskich cywilów w Adelheide (Niemcy). Do ojczyzny powrócił pod koniec 1946 i podjął pracę w rolnictwie. W roku 1951 uzyskał tytuł inżyniera rolnictwa na Wyższej Szkole Rolniczej w Poznaniu. Zajmował między innymi stanowisko dyrektora gospodarstw rolnych Zakładu dla Niewidomych w Laskach pod Warszawą. Na emeryturę przeszedł w 1980. Żonaty z Marią Marciniec, z którą miał syna Tomasza i córkę Annę[1]. Mieszkał w Poznaniu, tam też zmarł i spoczął wraz z żoną na miejscowym cmentarzu Junikowo (pole: 15, kwatera: E, rząd: 4, miejsce: 4).

Odznaczenia

edytuj
  1. Informacja na podstawie http://nekrologi.wyborcza.pl/0,11,,28998,Maciej-Rembowski-nekrolog.html.
  2. Był to rozkaz dowódcy Armii Krajowej Nr 512.

Przypisy

edytuj
  1. a b Polak (red.) 1999 ↓, s. 84.

Bibliografia

edytuj