Magnolia gwiaździsta

Magnolia gwiaździsta (Magnolia stellata) – gatunek drzew lub krzewów, należący do rodziny magnoliowatych. Pochodzi z Japonii. W Polsce nie występuje w środowisku naturalnym. Jest uprawiana, jako roślina ozdobna w parkach, ogrodach botanicznych i ogródkach przydomowych. Jest obok magnolii pośredniej jednym z częściej sadzonych gatunków magnolii.

Magnolia gwiaździsta

Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	rośliny
Podkrólestwo	rośliny zielone
Nadgromada	rośliny telomowe
Gromada	rośliny naczyniowe
Podgromada	rośliny nasienne
Nadklasa	okrytonasienne
Klasa	Magnoliopsida
Nadrząd	magnoliopodobne
Rząd	magnoliowce
Rodzina	magnoliowate
Rodzaj	magnolia
Gatunek	magnolia gwiaździsta
Nazwa systematyczna
Magnolia stellata (Siebold & Zucc.) Maxim. Bull. Acad. Imp. Sci. Saint-Pétersbourg 17:419. 1872 (Diagn. pl. nov. jap.)
Kategoria zagrożenia (CKGZ)
zagrożony

Pręciki i apokarpijne słupkowie magnolii gwiaździstej

Morfologia

Pokrój

Krzew, rzadziej drzewo. Osiąga wysokość do 3 m.

Liście

Duże, skórzaste, odwrotnie jajowate, wydłużone.

Kwiaty

Duże, o średnicy do 15 cm, pachnące. U różnych odmian mają kolor od białego do purpurowoczerwonego. Ich płatki w liczbie kilkunastu, nie są zróżnicowane na kielich i koronę. Początkowo płatki ułożone są w gwiazdę, później rozwierają się do tyłu. Wewnątrz kwiatu liczne pręciki i słupki, ułożone w apokarpijne słupkowie. Kwitnie najwcześniej ze wszystkich magnolii, bo już z początkiem kwietnia i bardzo obficie, często już w drugim roku po zasadzaniu.

Owoc

Mieszek. Z nasion można wyhodować sadzonki.

Wymagania

Magnolie najlepiej rosną w miejscach osłoniętych od wiatru, na stanowiskach słonecznych lub półcienistych. Magnolia gwiaździsta potrzebuje głębokiej i żyznej gleby, o odczynie lekko kwaśnym (pH 6-7). Młode rośliny są wrażliwe na silne mrozy, starsze drzewa są odporne na mróz. Jednak przy silnych mrozach u niektórych odmian przemarzają pąki kwiatowe.

Zastosowanie

• Roślina ozdobna:
  • Sposób uprawy: sadzimy w dole wypełnionym przygotowaną wcześniej żyzną ziemią zmieszaną z obornikiem lub torfem. Po zasadzeniu roślinę podlewamy, a glebę wokół ściółkujemy korą lub torfem. Pomoże to utrzymać właściwą wilgotność gleby oraz uchroni korzenie przed przemarznięciem. Magnolie mają kruche korzenie i bardzo źle znoszą przesadzanie. Od marca do początku lipca nawozimy kilka razy niewielką ilością nawozów mineralnych wieloskładnikowych lub jednorazowo nawozem o przedłużonym działaniu. Przed zimą wokół młodych sadzonek obsypujemy kopczyk z trocin lub kory, a całą sadzonkę okrywamy jutowym workiem lub słomą. U starszych roślin nie jest to konieczne. Magnolii nie przycina się.

Kultywary

• 'Betty' – mieszaniec magnolii gwiaździstej z magnolią purpurową. Ma duże, ciemnoamarantowe kwiaty. osiągają średnicę do 30 cm. Rozwierają się bardzo szeroko odsłaniając jaśniejszy środek. Stosunkowo odporna na mróz. Kwitnie od końca kwietnia aż do czerwca.
• 'Rosea' – kwiaty lekko różowe, o silnie wydłużonych i szeroko rozłożonych płatkach. Kwitnie bardzo wcześnie (nawet pod koniec marca)
• 'Nigra' – mieszaniec magnolii gwiaździstej z magnolią purpurową. Zakwita bardzo wcześnie, bo czasami kwitną już jednoroczne sadzonki. Ciemnobordowe kwiaty, podobne do kwiatów magnolii gwiaździstej, ale mające kilkanaście płatków zakwitają w maju i czerwcu. Kwitnie bardzo obficie i długo.
• 'Royal Star' – kwiaty białe, szeroko otwarte z licznymi, wąskimi płatkami. Rośnie wolno. Kwitnie w kwietniu.
• 'Susan' – mieszaniec magnolii gwiaździstej z magnolią purpurową. Pokrój krzaczasty, zwarty. Kielichowate, purpurowoczerwone kwiaty osiągają wielkość do 15 cm. Ma długi okres kwitnienia – od końca kwietnia do początku czerwca. Stosunkowo odporna na mróz.

Szkodniki, choroby.

Magnolie rzadko atakowane są przez choroby i szkodniki. Przy podlewaniu magnolii nie wolno zwilżać wodą liści, gdyż sprzyja to szerzeniu się chorób bakteryjnych i grzybowych.

• Przędziorki. Objawy: rozjaśnienia blaszki liściowej, na spodniej stronie bardzo drobne (0,2 mm) pajęczaki i delikatna pajęczynka. Zwalczanie: przy dużej ilości szkodnika opryskiwanie środkami przędziorkobójczymi.
• Mszyce. Atakują głównie wierzchołki pędów i młode liście. Rośliny słabo rosną, a zaatakowane miejsca pokryte są ogromną ilością mszyc i lepką wydzieliną. Zwalcza się je opryskiwaniem preparatami mszycobójczymi.
• Choroby bakteryjne. Objawy: drobne, czarne plamki na liściach, wokół których liście żółkną i deformują się. Przyczyną jest bakteria Pseudomonas syringae. Zarażone pędy czernieją i obumierają. Zarażone pędy usunąć i spalić, a całą roślinę opryskiwać kilka razy preparatem Miedzian 50WP.
• Choroby grzybowe. Rzadko atakują magnolię. Można je rozpoznać po plamach, deformacjach i przebarwieniach liści oraz skupiskach grzybni na liściach. Zwalcza się kilkukrotnym opryskiwaniem środkami grzybobójczymi. Aby zapobiec szerzeniu się chorób grzybowych należy jesienią zgrabić i spalić liście spod magnolii.
• Myszy i norniki. Mogą obgryzać korę wokół nasady pnia. Rany trzeba zamalować maścią sadowniczą lub farbą emulsyjną z dodatkiem Topsinu lub Benlate. Szkodniki zwalczać za pomocą środków chemicznych lub odstraszać.