Magnus von Levetzow
Magnus Otto Bridges von Levetzow (ur. 8 stycznia 1871 we Flensburgu, zm. 13 marca 1939 w Berlinie) – niemiecki oficer marynarki, kontradmirał, po zakończeniu służby wojskowej pracownik przedsiębiorstwa Junkersa, polityk NSDAP i poseł Reichstagu.
| |
 Konteradmiral
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
1889−1920 |
| Siły zbrojne | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
polityk NSDAP |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Magnus von Levetzow wstąpił do Kaiserliche Marine w 1889 roku, w 1892 roku otrzymał promocję na stopień oficerski. W okresie przed wybuchem I wojny światowej zajmował stanowiska sztabowe, między innymi w Hochseeflotte. Od lata 1914 roku był dowódcą krążownika liniowego SMS „Moltke”. W tej roli wziął udział w działaniach pierwszych lat wojny, między innymi bitwie na Dogger Bank w 1915 roku. W 1916 roku został ponownie przeniesiony do pracy sztabowej. Jesienią 1917 roku pełnił funkcję szefa sztabu admirała Erharda Schmidta podczas operacji Albion. Za udział w tej akcji został odznaczony najwyższym odznaczeniem pruskim Pour le Mérite. W 1918 roku Magnus von Levetzow został szefem sztabu dowodzącego wówczas Kaiserliche Marine admirała Reinharda Scheera. W 1920 roku awansował do stopnia kontradmirała i przez krótki czas pełnił funkcję dowódcy bazy marynarki w Kilonii. Odszedł ze służby we flocie w październiku 1920 roku.
W latach 1924−1926 piastował stanowisko kierownicze w przedsiębiorstwie Hugo Junkersa. Od lata 1928 roku zaangażował się w działalność polityczną, podejmując starania restytucji monarchii pruskiej. Od stycznia 1931 roku był członkiem NSDAP, w 1932 roku został z jej ramienia posłem do Reichstagu. W latach 1933−1935 pełnił również funkcję prezydenta berlińskiej policji. Później aż do śmierci kierował berlińskim biurem przedsiębiorstwa lotniczego Weser-Flugzeugbau. Zmarł 13 marca 1939 roku w Berlinie.
Bibliografia edytuj
- Granier, Gerhard: Levetzow, Magnus. W: Neue Deutsche Biographie. T. 14. 1985, s. 391.