Maksymilian Alweil (ur. 11 lutego 1903 roku w Kołomyi, zm. 17 lutego 1979 roku w Katowicach) – polski lekarz stomatolog, działacz społeczny i polityczny związany z Galicją Wschodnią i Górnym Śląskiem.

Maksymilian Alweil
Data i miejsce urodzenia

11 lutego 1903
Kołomyja

Data i miejsce śmierci

17 lutego 1979
Katowice

Zawód, zajęcie

lekarz stomatolog

Odznaczenia
Order Sztandaru Pracy II klasy Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Złoty Krzyż Zasługi

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie Hermana i Amalii Schworz. Po ukończeniu gimnazjum w 1919 r. podjął naukę w szkole lekarskiej, uzyskując w 1929 dyplom technika dentysty. Od początku lat 20. pracował jako stomatolog w Kołomyi i Tyśmienicy, w latach 1936–1938 prowadził prywatny gabinet w Kołomyi. Od końca lat 20. zaangażowany w działalność komunistyczną w KPZU. W 1937 r. został skazany na dwa lata więzienia (wyrok odbywał od stycznia 1938 r. do września 1939 r.). Podczas okupacji radzieckiej pracował w II Poliklinice Miejskiej w Kołomyi oraz służył jako lekarz w Armii Czerwonej. W 1941 r. wyjechał na Wschód, zostając lekarzem w wojsku sowieckim, następnie pracował jako dentysta w Stalinabadzie. Był członkiem Związku Patriotów Polskich (1944–1945).

W 1946 roku powrócił do Polski i osiedlił się na Górnym Śląsku. Pracował w Ubezpieczalniani Społecznej – Szpitalu nr 4 w Katowicach. Od 1950 roku kierował Miejskim Ambulatorium Dentystycznym, następnie Wydziałem Stomatologicznym oraz Oddziałem Stomatologicznym Wydziału Zdrowia i Opieki Społecznej Wojewódzkiej Rady Narodowej w Katowicach. W 1969 r. stanął na czele Wojewódzkiej Przychodni Stomatologicznej, która wyłoniła się z Oddziału. Był członkiem PPR (1946–1948) i PZPR, działał również w Towarzystwie Przyjaźni Polsko-Radzieckiej, Towarzystwie Rozwoju Ziem Zachodnich, Związku Ateistów i Wolnomyślicieli oraz Związku Bojowników o Wolność i Demokrację. Był członkiem Polskiego Towarzystwa Stomatologicznego.

Odznaczony Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski, Złotym Krzyżem Zasługi oraz Orderem Sztandaru Pracy II klasy.

Żonaty z Jadwigą z Łysków, mieli dwóch synów i dwie córki.

Bibliografia edytuj

  • (red. Henryk Rechowicz), Ludzie 35-lecia: sylwetki zasłużonych dla województwa katowickiego: praca zbiorowa, Śląski Instytut Naukowy, Katowice 1979, s. 7–10 (biogram autorstwa Stanisława Bobowa)