Maksymilian Raszeja
Maksymilian Józef Raszeja (ur. 10 marca 1889 w Chełmnie nad Wisłą, zm. 20 października 1939 w Tczewie) – ksiądz, teolog i profesor seminarium duchownego.
| Data i miejsce urodzenia |
10 marca 1889 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
20 października 1939 |
| Profesor Seminarium Duchownego w Pelplinie | |
| Okres sprawowania |
1926–1939 |
| Wyznanie |
rzymsko-katolickie |
| Prezbiterat |
24 marca 1912 |
| Odznaczenia | |
| |
Życiorys edytuj
Maksymian Raszeja urodził się w rodzinie urzędnika pocztowego Ignacego i Julii z Cichoniów, brat Franciszka i Leona. Będąc stypendystą Towarzystwa Pomocy Naukowej, uczęszczał do Królewskiego Katolickiego Liceum Ogólnokształcącego w Culm (Chełmnie), które ukończył w 1907. Ukończył w 1912 studia teologiczne i filozoficzne w Seminarium Duchownym w Pelplinie. 24 marca 1912 w katedrze pelplińskiej otrzymał święcenia kapłańskie[1]. W latach 1912–1913 i 1916–1919 był wikariuszem Parafii św. Brygidy w Gdańsku. W 1915 uzyskał tytuł doktora teologii na Uniwersytecie we Fryburgu Bryzgowijskim. Podczas I wojny światowej pełnił funkcję kapelana w armii niemieckiej oraz posługiwał m.in. wśród więźniów polskich w Gdańsku. Po wojnie od marca 1919 do grudnia 1926 był proboszczem Parafii św. Katarzyny Aleksandryjskiej w Śliwicach k. Tucholi. 6 grudnia 1926 został powołany przez biskupa Stanisława Okoniewskiego do Seminarium Duchownego w Pelplinie, w którym był wicerektorem, profesorem apologetyki, teologii moralnej i socjologii oraz w latach 1926–1929 egzaminatorem prosynodalnym. Od 1928 pełnił także funkcje penitencjarza i skarbnika kapituły katedralnej pelplińskiej. Otrzymał honorowy tytuł kanonika gremialnego. Pisał artykuły do czasopism kościelnych, a w latach 1928–1939 był członkiem Towarzystwa Naukowego w Toruniu.
Po napaści Niemiec na Polskę, 12 września 1939 został uwięziony w celi na terenie seminarium i przesłuchiwany, w celu wskazania miejsca ukrycia pelplińskiej Biblii Gutenberga. 20 października 1939 został przewieziony do Tczewa i rozstrzelany wraz z 15 pelplińskimi kanonikami na terenie koszar wojskowych[2]. Szczątki pomordowanych odkryto 29 października 1945. Po ekshumacji pochowano ich 15 listopada 1945 we wspólnej mogile na cmentarzu w Pelplinie[3].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Złoty Krzyż Zasługi (10 marca 1939)[4]
Publikacje edytuj
- Walka z onanizmem w konfesjonale, nakładem Drukarni i Księgarni Sp. z O. P., Pelplin 1933
Przypisy edytuj
- ↑ Wiadomości kościelne. Diecezja Chełmińska, s. 11 „Dziennik Bydgoski”, (R.31), 1937, Nr 50.
- ↑ MAKSYMILIAN RASZEJA — MARTYROLOGIUM [online], www.swzygmunt.knc.pl [dostęp 2020-04-06].
- ↑ Andreas Prause, Maksymilian Raszeja (1889–1939) - Chełmno nad Wisłą [online] [dostęp 2020-04-06] (niem.).
- ↑ M.P. z 1939 r. nr 59, poz. 110 „za zasługi na polu pracy społecznej”.
Bibliografia edytuj
- Adam Bloch, Śliwicki proboszcz. Maksymilian Raszeja (1889–1939), [w:] Kociewski Magazyn Regionalny nr 4 (31), Tczew 2000, s. 16.
- Maksymilian Raszeja – publikacje w bibliotece Polona