Malarstwo Pahari
Malarstwo pahari – styl malarstwa miniaturowego i ilustracje książkowe. Styl ten rozwijał się od XVII do XIX w. jeszcze w niepodległych państwach radżpuckich, położonych na pogórzu Himalajów w Indiach, od Dżammu do Almory[1]. Słowo pahari dosłownie znaczy „górskie”.
Styl pahari jest reprezentowany przez dwie bardzo odmienne szkoły. Pierwsza z nich – styl Basohli – śmiały i wyrazisty, a druga – delikatna i liryczna tradycja malarstwa kangryjskiego. Typowymi dziełami są miniatury – ilustracje do książek przedstawiające boga pasterzy – Krysznę[2]. Najstarsze obrazy z tego stylu sięgają 1690 roku. Kilka obrazów przedstawia to samo, jednak na trochę inny sposób, tematyką jest życie i miłość Kryszny. Twórcy inspirowali się również mitami indyjskimi oraz portretami władców i ich rodzin.
Główne szkoły malarstwa pahari[3][4] edytuj
Zobacz też edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ Pahari. [dostęp 2009-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-12-11)].
- ↑ Pahari.
- ↑ Pahari Paintings. [dostęp 2009-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-22)].
- ↑ Pahari paintings.
Bibliografia edytuj
- Pahari Masters: Court Painters of Northern India by B. N. Goswamy and Eberhard Fischer Artibus Asiae. Supplementum, Vol. 38, Pahari Masters: Court Painters of Northern India (1992), pp. 3-391 [1]