Malassezia Baill. – rodzaj grzybów należący do monotypowego rzędu Malasseziales w typie podstawczaków[1]. Wchodzą w skład normalnej mykobioty skóry niektórych ssaków (w tym ludzi), w pewnych okolicznościach jednak stają się grzybami chorobotwórczymi[2].

Malassezia
Ilustracja
Malassezia furfur
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

grzyby

Typ

podstawczaki

Klasa

Malasseziomycetes

Rząd

Malasseziales

Rodzina

Malasseziaceae

Rodzaj

Malassezia

Nazwa systematyczna
Malassezia Baill.
Traité Bot. Méd. Crypt.: 234 (1889)
Typ nomenklatoryczny

Malassezia furfur

Malassezia globosa
Choroba skóry wywołana przez Malassezia furfur
Choroba skóry wywołana przez Malassezia sp. i zarodniki Malassezia sp.

Charakterystyka edytuj

Grzyby z rodzaju Malassezia to organizmy dymorficzne mogące w warunkach naturalnych występujące w formie drożdżowej lub strzępkowej. W warunkach in vitro dominującą formą jest postać drożdżowa. Hodowla w laboratorium wymaga spełnienia specyficznych warunków. Udaje się tylko na określonych podłożach stymulujących tworzenie grzybni przez. Najczęściej wymienianymi suplementami podłoży są glicyny, cholesterol i estry cholesterolu. Znane są tylko postacie bezpłciowe (anamorfy). Rozmnażanie bezpłciowe zachodzi przez pączkowanie drożdżowej komórki macierzystej. Zidentyfikowano na chromosomach region odpowiadający locus typu kojarzenia, co sugeruje, że u niektórych gatunków może występować rozmnażanie płciowe, jak dotąd jednak nie udało się go zaobserwować[3].

Inną charakterystyczną cechą grzybów z rodzaju Malassezia jest unikalna w królestwie grzybów budowa ściany komórkowej. Jest ona znacznie grubsza (ma około 0,12 μm) niż w przypadku innych drożdży i zawiera znacząco więcej substancji tłuszczowych. Składa się z dwóch warstw tworzących zewnętrzną powłokę o budowie lamelarnej, oraz właściwej ściany komórkowej. Błona cytoplazmatyczna tych grzybów tworzy charakterystyczną, pofałdowaną teksturę, wyraźnie widoczną pod mikroskopem elektronowym. Głównymi składnikami ściany komórkowej Malasseziawielocukry (około 70% zawartości), tłuszcze (15–20%) i białka (10%). Duża zawartość substancji tłuszczowych prawdopodobnie powoduje dużą odporność tych grzybów na warunki zewnętrzne i jest istotnym czynnikiem ich wirulencji. Tłuszcze te ułatwiają adhezję grzyba do komórek gospodarza, utrudniają fagocytozę patogenu i hamuje odpowiedź zapalną[3].

Genomy grzybów Malassezia liczą zaledwie od 6,4 do 14 Mpz, co jest najmniejszą spotykaną liczbą u grzybów wolno żyjących. Analizy genetyczne wskazują, że genomy drożdży Malassezia mają pewne wspólne cechy wyjątkowe:

  • niską zdolność do degradacji węglowodanów dzięki redukcji genów kodujących hydrolazę glikozylową,
  • zależność wzrostu od lipidów spowodowaną brakiem genu syntazy kwasów tłuszczowych
  • jednoczesną ekspansję enzymów hydrolizujących lipidy, które umożliwiają im pobieranie i wykorzystywanie kwasów tłuszczowych ze skóry lub powierzchni śluzówki żywicieli[3].

W genomach Malassazia występują unikalne geny o nieznanej funkcji. Dość dobrze poznano metabolizm lipidów przez gatunki Malassazia, metabolizm pozostałych substancji jest jeszcze słabo zbadany. Wiemy, że nie mają zdolności syntezy kwasu mirystynowego, wskutek czego muszą lipidy pobierać ze środowiska zewnętrznego. Między poszczególnymi gatunkami występują różnice w tej zależności od lipidów i wykorzystano to do specyficznych testów identyfikacji gatunków.

Większości gatunkom Malassezia brak zdolności do rozkładu węglowodanów, opierają się bowiem głównie na rozkładzie lipidów. W laboratoryjnych hodowlach M. pachydermatis stwierdzono jednak, że ma on zdolność wykorzystywania jako źródeł węgla mannitolu, sorbitolu i glicerolu. Jako źródło siarki grzyby Malassezia. wykorzystują najczęściej metioninę, rzadziej cystynę i cysteinę, natomiast źródłem azotu mogą być związki organiczne (aminokwasy), jak i nieorganiczne – z wyjątkiem azotanu potasu. Charakterystyczną cechą metabolizmu Malassezia jest wytwarzanie licznych zewnątrzkomórkowych enzymów hydrolitycznych[3].

Chorobotwórczość edytuj

Niektóre gatunki z rodzaju Malassazia jako komensale naturalnie występują na powierzchni skóry ludzi i niektórych innych ssaków w postaci drożdżowej. Zazwyczaj stanowią naturalną część mikroflory ludzkiej skóry. W pewnych warunkach jednak mogą wywoływać schorzenia, głównie skóry, przez co zalicza się je do oportunistycznych mykopatogenów powodujących dermatozy[2].

Wskutek niezbadanych dotąd zmian molekularnych niektóre gatunki Malassezia mogą przejść z nieszkodliwej postaci drożdżowej do strzępkowej. Może to prowadzić do ich niekontrolowanego rozmnażania się i zaburzenia równowagi flory bakteryjnej skóry[4]. Wywołuje to różnego rodzaju schorzenia dermatologiczne, zwłaszcza łojotokowe zapalenie skóry i łupież pstry, ponadto łupież, zapalenie mieszków włosowych, zapalenie płuc związane z cewnikowaniem u pacjentów otrzymujących przeszczepy układu krwiotwórczego[5] oraz atopowe zapalenie skóry[6].

Systematyka edytuj

Pozycja w klasyfikacji według Index Fungorum

Malasseziaceae, Malasseziales, Incertae sedis, Malasseziomycetes, Ustilaginomycotina, Basidiomycota, Fungi[1].

Uwagi taksonomiczne

Rodzaj Malassezia został wyodrębniony przez Henri Baillona w 1889 r., gdzie zawarł w nim wcześniej opisany gatunek Microsporum furfur. Nazwa rodzajowa została nadana na cześć francuskiego anatoma i histologa Louisa-Charles’a Malassez’a(inne języki)[7]. W 1904 r. Raymond Sabouraud utworzył nowy rodzaj Pityrosporum, ale obecnie jest on synonimem rodzaju Malassezia[8].

Gatunki

W 2003 roku do rodzaju Malassezia zaliczono 22 gatunki::

Wykaz gatunków i nazwy naukowe na podstawie Index Fungorum.

Przypisy edytuj

  1. a b P.M. Kirk, Index Fungorum [online] [dostęp 2016-04-05].
  2. a b M. Woźniak, R. Nowicki, Rola grzybów Malassezia sp. w etiopatogenezie chorób skóry, „Mikologia Lekarska” (14), 2007, s. 265–269, ISSN 1232-986X.
  3. a b c d Sebastian Gnat, Dominik Łagowsk, Charakterystyka mikrobiologiczna i kliniczna grzybów z rodzaju Malassezia, [w:] Życie Weterynaryjne nr 96(3) [online], 2021 [dostęp 2021-06-22].
  4. Letizia Angiolella i inni, Biofilm, adherence, and hydrophobicity as virulence factors in Malassezia furfur, „Medical Mycology”, 56 (1), 2018, s. 110–116, DOI10.1093/mmy/myx014, PMID28340187 [dostęp 2021-08-02] (ang.).
  5. Camila K. Janniger, Robert A. Schwartz, Intertrigo and Common Secondary Skin Infections [online], Fam Physician, wrzesień 2005 [dostęp 2021-06-22].
  6. Takashi Sugita i inni, New yeast species, Malassezia dermatis, isolated from patients with atopic dermatitis, „Journal of Clinical Microbiology”, 40 (4), 2002, s. 1363–1367, DOI10.1128/JCM.40.4.1363-1367.2002, PMID11923357, PMCIDPMC140359 [dostęp 2021-08-02] (ang.).
  7. H.E. Baillon, Traité de botanique médicale cryptogamique, 1889, s. 234–235.
  8. P.M. Kirk, Species Fungorum [online] [dostęp 2016-04-05].