Manjū (jap. 饅頭) – rodzaj gotowanej na parze, słodkawej bułki wypełnionej nadzieniem z fasoli[1].

Degustacja onsen-manjū
Chram Rin-jinja w Nara (na terenie chramu Kangō-jinja)

Istnieje wiele odmian manjū (także regionalnych), wykonywanych z mąki pszennej, ryżowej lub gryczanej oraz różnorodnego nadzienia m.in. z pasty z czerwonej fasoli azuki, słodkich ziemniaków lub kasztanów. Istnieje kilka odmian pasty (anko), w tym: koshi-an, tsubu-an i tsubushi-an.

Historia edytuj

Na terenie chramu Kangō-jinja w mieście Nara znajduje się niewielki chram o nazwie Rin-jinja, postawiony ku czci wytwórcy ciastek Rinjōin-no-mikoto (Rinjōin / Jōin Rin, był prawdopodobnie mnichem). Chram przyciąga cukierników jako jedyne sanktuarium dedykowane bułkom gotowanym na parze. Co roku w dniu 19 kwietnia na terenie chramu odbywa się festiwal Manjū-matsuri[2].

Rinjōin pochodził z terenu obecnej prowincji Zheijiang w Chinach. Gdy przybył do Japonii w 1349 roku, mieszkał przed budynkami świątyni Kangō-jinja i po raz pierwszy w Japonii zaczął sporządzać bułeczki na parze. Były to chińskie mántou (te same kanji, trad. 饅頭, uproszcz. 馒头) gotowane na parze[3]. Mnich rozpowszechnił je w okolicach miasta Nara i stąd ich pierwotna nazwa brzmiała nara-manjū. Od tamtego czasu manjū jest jednym ze stałych elementów japońskiej diety[4].

Odmiany edytuj

Istnieje wiele odmian manjū. Niektóre są bardziej znane niż inne:

  • Matcha-manjū – jedna z najczęstszych odmian. Mają nie tylko smak zielonej herbaty, ale także zielony kolor;
  • Mizu-manjū – tradycyjnie spożywane latem. Zawierają aromatyzowane fasolowe nadzienie. Z zewnątrz mizu-manjū jest zrobione ze skrobi kuzu, dzięki czemu ciasto jest przezroczyste i ma galaretowaty wygląd.

W niektórych regionach Japonii wytwarzane są manjū o charakterze specjalności lokalnych, jak np. momiji-manjū czyli manjū w kształcie liści klonu japońskiego, z ciasta gryczano-ryżowego, w Hiroszimie i Miyajimie.

Galeria edytuj

Zobacz też edytuj

Przypisy edytuj

  1. Kenkyusha's New Japanese-English Dictionary. Tokyo: Kenkyusha Limited, 1991, s. 1052. ISBN 4-7674-2015-6.
  2. 年間行事. 漢國神社 林神社. [dostęp 2023-01-06]. (jap.).
  3. Collins Chinese Dictionary. HarperCollinsPublishers, 2005, s. 220. ISBN 0-06-082200-7.
  4. まんじゅうの社. 漢國神社 林神社. [dostęp 2023-01-06]. (jap.).