Manlaibaatar Damdinsüren

mongolski dyplomata i wojskowy

Manlaibaatar Damdinsüren (mong. Манлайбаатар Дамдинсүрэн, ur. 1871 w dystrykcie Barga[1], zm. 27 stycznia 1921[2] w Ułan Batorze[1]) – mongolski dyplomata, dowódca wojskowy, bojownik o niepodległość Mongolii, ofiara chińskich represji politycznych.

Manlaibaatar Damdinsüren
Манлайбаатар Дамдинсүрэн
Forografia czarno-biała, przedstawia siedzącego mongolskiego dygnitarza w średnim wieku w regionalnym ubiorze i mongolskiej czapce na głowie, na ubraniu na piersiach ma tradycyjny okrągły mongolski symbol
Manlaibaatar Damdinsüren
Data i miejsce urodzenia

1871
dystrykt Barga

Data i miejsce śmierci

27 stycznia 1921
Ułan Bator

Zawód, zajęcie

dyplomata, wojskowy

Narodowość

mongolska

Stanowisko

minister spraw wewnętrznych, generał

Życiorys edytuj

 
Manlaibaatar Damdinsüren na mongolskim znaczku pocztowym

Pracował od 14. roku życia w mongolskim ministerstwie[2]. W wieku 16 lat został skrybą[1]. Brał czynny udział w mongolskiej rewolucji w 1911 roku[2]. Bogda Chan w uznaniu dla jego zasług nadał mu tytuł księcia oraz stanowisko wiceministra spraw zagranicznych[2]. Poprowadził bitwę o Kobdo w 1912 roku, za co otrzymał tytuł generała[2]. 16 marca 1913 został ministrem spraw zagranicznych[2], a od 1 lipca 1913 roku jako generał był odpowiedzialny za mobilizację wojskową i prowadził walki z Chinami[3] o wyzwolenie Mongolii Wewnętrznej[2] (tzw. wojna pięciu dróg(inne języki)[4]). Wygrał ponad 10 bitew, jednak po przeprowadzonych rozmowach dyplomatycznych przerwał działania wojenne i wycofał armię[2]. Podczas negocjacji z Chinami i Rosją stał na stanowisku utworzenia zjednoczonej Mongolii, w której skład powinna wchodzić także Mongolia Wewnętrzna i Barga[2]. Po podpisaniu traktatu kiachtańskiego przeprowadził się z rodziną z Hulun Buir i kontynuował pracę dla rządu mongolskiego[2].

11 września 1920 roku za zaangażowanie w ruch niepodległościowy został aresztowany przez chińskich żołnierzy i osadzony w więzieniu w Ułan Batorze, gdzie był poddawany przesłuchaniom[1] oraz torturom[2]. Zmarł w więzieniu 27 stycznia 1921 roku[2].

W Ułan Batorze nazwano jego imieniem jedną z ulic[5].

Przypisy edytuj

  1. a b c d Mongolian Famous People [online], web.archive.org, 7 marca 2018 [dostęp 2024-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2018-03-07].
  2. a b c d e f g h i j k l ДАМДИНСҮРЭН Жамсрангийн [online], mongoltoli.mn [dostęp 2024-01-27] (mong.).
  3. Alan J.K. Sanders, Historical Dictionary of Mongolia, Scarecrow Press, 20 maja 2010, s. 424, ISBN 978-0-8108-7452-7 [dostęp 2024-01-27] (ang.).
  4. Таван замын байлдаан ба манлай баатар Ж.Дамдинсүрэн [online], sonin.mn (web.archive.org), 1 marca 2014 [dostęp 2024-01-27] [zarchiwizowane z adresu 2014-03-01] (mong.).
  5. Manlaibaatar Damdinsuren Street, Ulaanbaatar, Ulaanbaatar, Mongolia [online], RESAAS [dostęp 2024-01-27] (ang.).