Marcin Kamiński (kapitan)
Walenty Marcin August Kamiński[1][2] (ur. 12 listopada 1894 w Kiełpinach, zm. 16–19 kwietnia 1940 w Katyniu) – bankowiec, kapitan pospolitego ruszenia piechoty Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.
.jpg)
| |
 kapitan
| |
| Pełne imię i nazwisko |
Walenty Marcin August Kamiński |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia |
12 listopada 1894 |
| Data i miejsce śmierci |
16–19 kwietnia 1940 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby |
do 1940 |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Późniejsza praca |
bankowiec |
_podpis.jpg)
| |
| Odznaczenia | |
   
| |
Życiorys edytuj
Urodził się 12 listopada 1894 we wsi Kiełpiny, w ówczesnym powiecie lubawskim Prus Zachodnich, w rodzinie Walentego, nauczyciela i Heleny z Bielickich[3]. Jego młodszy brat Józef Teofil był posłem na Sejm II RP. W 1905 rozpoczął naukę w progimnazjum Collegium Marianum w Pelplinie. 1 października 1909 przeniósł się do gimnazjum w Kościerzynie, a w Wielkanoc 1912 do gimnazjum w Brodnicy, w którym dwa lata później zdał maturę. W Brodnicy został członkiem tajnego związku młodzierzy Filomaci Pomorscy.
Uczestniczył w I wojnie światowej. 17 sierpnia 1914 został powołany do armii niemieckiej, w której służył do 19 marca 1919. Dwukrotnie ranny.
Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości wstąpił do Wojska Polskiego. Służył w 66 pułku piechoty, w którym był organizatorem II batalionu i jego dowódcą w okresie wojny polsko-bolszewickiej. Został awansowany do stopnia kapitana. Został przeniesiony do rezerwy. W 1934, jako oficer pospolitego ruszenia pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Toruń. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VIII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[1]. W 1939 został zaliczony do pomocniczej służby wojskowej[2].
Pracował zawodowo jako bankowiec. W 1933 mieszkał w Toruniu przy ul. Mostowej 10[3].
Po wybuchu II wojny światowej, kampanii wrześniowej i agresji ZSRR na Polskę został zmobilizowany do Oddziału II Sztaby DOK VIII, aresztowany przez Sowietów i przewieziony do obozu w Kozielsku. Między 15 a 17 kwietnia 1940 został przekazany do dyspozycji naczelnika Zarządu NKWD Obwodu Smoleńskiego[2]. Między 16 a 19 kwietnia 1940 zamordowany w Katyniu i tam pogrzebany[2]. W 1943 jego ciało zidentyfikowano podczas ekshumacji prowadzonych przez Niemców pod numerem 1779[2]. Przy zwłokach Marcina Kamińskiego zostały odnalezione legitymacja oficerska, dowód osobisty, legitymacja odznaczeniowa, karta tramwajowa, wizytówka, fotografie, listy, dwa kalendarzyki[4].
5 października 2007 r. Minister Obrony Narodowej Aleksander Szczygło awansował go pośmiertnie do stopnia majora[5]. Awans został ogłoszony 9 listopada 2007 r. w Warszawie, w trakcie uroczystości „Katyń Pamiętamy – Uczcijmy Pamięć Bohaterów”[6].
Był żonaty z Jadwigą z Ruchniewiczów, z którą miał troje dzieci[7].
Ordery i odznaczenia edytuj
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari nr 2389 (307)[a] – 19 lutego 1922[8]
- Krzyż Walecznych[9]
- Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921[9]
- niemiecki Krzyż Żelazny II klasy[10]
Zobacz też edytuj
Uwagi edytuj
Przypisy edytuj
- ↑ a b Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 253, 1005.
- ↑ a b c d e Убиты в Катыни 2015 ↓, s. 363.
- ↑ a b c Kolekcja ↓, s. 1.
- ↑ Andrzej Leszek Szcześniak: Katyń. Lista ofiar i zaginionych jeńców obozów Kozielsk, Ostaszków, Starobielsk. Warszawa: Alfa, 1989, s. 74. ISBN 83-7001-294-9.
- ↑ Decyzja Nr 439/MON Ministra Obrony Narodowej z dnia 5 października 2007 roku w sprawie mianowania oficerów Wojska Polskiego zamordowanych w Katyniu, Charkowie i Twerze na kolejne stopnie oficerskie. Decyzja nie została ogłoszona w Dzienniku Urzędowym MON.
- ↑ Lista osób zamordowanych w Katyniu, Charkowie, Twerze i Miednoje mianowanych pośmiertnie na kolejne stopnie. policja.pl. [dostęp 2014-04-20].
- ↑ Kolekcja ↓, s. 2.
- ↑ Dekret Naczelnika Państwa z 19 lutego 1922 r. L. 11429/V.M. Adj. Gen. (Dziennik Personalny z 1922 r. Nr 10, s. 321)
- ↑ a b Kolekcja ↓, s. 3.
- ↑ Banaszek, Roman i Sawicki 2000 ↓, s. 122.
Bibliografia edytuj
- Kamiński Marcin. [w:] Kolekcja Orderu Wojennego Virtuti Militari, sygn. I.482.5-480 [on-line]. Wojskowe Biuro Historyczne. [dostęp 2023-05-07].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Biuro Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych, 1934.
- Убиты в Катыни. Книга Памяти польских военнопленных – узников Козельского лагеря НКВД, расстрелянных по решению политбюро ЦК ВКП(б) от 5 марта 1940 года. Лариса Еремина (red.). Москва: Общество «Мемориал» – Издательство «Звенья», 2015. ISBN 978-5-78700-123-5.
- Kazimierz Banaszek, Krystyna Wanda Roman, Zdzisław Sawicki: Kawalerowie Orderu Virtuti Militari w mogiłach katyńskich. Kapituła Orderu Wojennego Virtuti Militari, 2000. ISBN 83-87893-79-X.
- Jan Kiński, Helena Malanowska, Urszula Olech, Wacław Ryżewski, Janina Snitko-Rzeszut, Teresa Żach: Katyń. Księga Cmentarna Polskiego Cmentarza Wojennego. Marek Tarczyński (red.). Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2000. ISBN 83-905590-7-2.