Marcin Leopold Oleniuk

Marcin Leopold Oleniuk (ur. 11 listopada 1913 w Rudkach, zm. 17 marca 2011 w Kłodzku[1]) – pułkownik Wojska Polskiego, nauczyciel, honorowy obywatel Kłodzka.

Marcin Leopold Oleniuk
pułkownik pułkownik
Data i miejsce urodzenia

11 listopada 1913
Rudki

Data i miejsce śmierci

17 marca 2011
Kłodzko

Przebieg służby
Lata służby

1939–1945

Siły zbrojne

Wojsko Polskie
Polskie Siły Zbrojne

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa (kampania wrześniowa,
Bitwa o Tobruk,
bitwa o Monte Cassino)

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari Krzyż Walecznych (od 1941, trzykrotnie) Gwiazda Afryki (Wielka Brytania)
Warta Honorowa przy grobie Leopolda Oleniuka w 71. rocznica zakończenia bitwy na Monte Cassino.
Tablica na grobie Leopolda Oleniuka

Życiorys edytuj

Urodził się w Rudkach w dawnym województwie lwowskim, w rodzinie kolejarskiej jako najmłodsze, szóste dziecko. W latach 20. XX wieku przeniósł się z rodziną do Sambora, gdzie ukończył Seminarium Nauczycielskie im. Marszałka Józefa Piłsudskiego. Następnie pracował na Pokuciu w charakterze nauczyciela[2].

W kampanii wrześniowej 1939 walczył, jako podchorąży rezerwy w szeregach 5 Pułku Strzelców Podhalańskich[2]. Po przekroczeniu granicy polsko-węgierskiej był internowany na Węgrzech, skąd uciekł i zgłosił się do Brygady Strzelców Karpackich w Syrii w 1940 roku. Jako plutonowy podchorąży walczył w Tobruku w szeregach dywizjonu artylerii przeciwpancernej. Później walczył pod Monte Cassino, Ankoną i Bolonią, jako dowódca baterii artylerii przeciwpancernej. Awansował na kapitana[2].

Po zakończeniu wojny przez dwa lata przebywał w Wielkiej Brytanii, po czym osiedlił się w Kłodzku. Pracował jako nauczyciel wychowania fizycznego, przysposobienia wojskowego, geografii, języka angielskiego w Liceum Pedagogicznym, Liceum Ogólnokształcącym, Technikum Mechanicznym. Odbył także studia w Instytucie Wychowania Fizycznego w Warszawie. Na emeryturę przeszedł w 1974 roku. Decyzją nr 626 z 11 grudnia 2006 Minister Obrony Narodowej na wniosek Klubu Kawalerów Orderu Wojennego Virtuti Militari mianował go na stopień pułkownika.

Zmarł w Kłodzku w 2011 roku i został pochowany obok swojej żony Zofii na miejscowym cmentarzu komunalnym.

Za swoją działalność był wielokrotnie nagradzany, w tym Krzyżem Srebrnym Orderu Virtuti Militari, trzykrotnie Krzyżem Walecznych, brytyjską Gwiazdą Afryki oraz licznymi innymi medalami włoskimi, angielskimi i francuskimi[2]. Otrzymał także tytuł honorowego obywatela Kłodzka[2].

Jego żoną była Zofia z domu Sas-Bilińska (1917–1991).

Przypisy edytuj

  1. Dane z nagrobka na kłodzkim cmentarzu [on-line] [dostęp 2012-12-07].
  2. a b c d e Szczepański 2011 ↓.

Bibliografia edytuj