Marek Torzewski
Marek Torzewski (ur. 6 kwietnia 1960 w Rogoźnie) – polski śpiewak operowy – tenor.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Typ głosu | |
| Gatunki | |
| Zawód |
śpiewak operowy |
| Aktywność |
od 1971 |
| Wydawnictwo | |
| Strona internetowa | |
Życiorys edytuj
Kariera edytuj
Jako dziecko śpiewał w poznańskim chórze chłopięcym - Polskie Słowiki Jerzego Kurczewskiego[1]. Jako 11-latek zaśpiewał utwór „Krakowiaczek jeden...” dla ówczesnego prezydenta USA Richarda Nixona[1]. Jest absolwentem Wydziału Wokalnego Akademii Muzycznej w Poznaniu (1983)[potrzebny przypis].
W latach 1983–1986 był solistą Teatru Wielkiego w Łodzi[2]. W 1984 został laureatem międzynarodowego konkursu wokalnego im. Jana Kiepury w Krynicy[2]. W 1985 zadebiutował w Teatro alla Scala w Mediolanie pod dyrekcją Claudio Abbado. W 1986 wyemigrował do Belgii i został solistą Teatru Królewskiego de la Monnaie w Brukseli (do 1991)[potrzebny przypis]. W latach 1992–2003 występował jako solista na scenach operowych m.in. Niemiec, Francji, Włoch, Hiszpanii, Portugalii[potrzebny przypis]. W grudniu 1991 wziął udział w koncercie Requiem W.A. Mozarta w La Scali z okazji światowych obchodów 200-lecia śmierci Mozarta[potrzebny przypis].
W 2004 bez powodzenia kandydował do Parlamentu Europejskiego z listy Platformy Obywatelskiej[potrzebny przypis].
W 2009 otrzymał Perłę Honorową Polskiej Gospodarki (w kategorii „Kultura”), przyznawaną przez redakcję „Polish Market”[3]. 29 czerwca 2011 został członkiem Honorowego Komitetu Rozwoju Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli[4][5].
Proces edytuj
20 grudnia 2019 został skazany przez Sąd Rejonowy w Białej Podlaskiej na karę grzywny w wysokości 7500 złotych i zwrot kwoty 4550 złotych omyłkowo przelanej przez Bialskie Centrum Kultury (BCK) na konto bankowe Torzewskiego (miała to być gaża dla innego tenora). Artysta odmówił zwrotu omyłkowo przelanych mu pieniędzy, w wyniku czego został oskarżony o ich przywłaszczenie[6][7][8]. 7 lipca 2020 Sąd Okręgowy w Lublinie oddalił apelację Torzewskiego, zobowiązując go dodatkowo do zapłaty 840 złotych na rzecz BCK oraz 800 złotych kosztów postępowania odwoławczego. W uzasadnieniu sąd stwierdził, że: "Działania oskarżonego nacechowane były zamiarem bezpośrednim i kierunkowym w celu osiągnięcia korzyści majątkowej, ale w sposób zasługujący na szczególną naganę, albowiem motywem była próżna chęć szybkiego i łatwego wzbogacenia się kosztem innych osób"[9]. Wyrok jest prawomocny[6][8].
Życie prywatne edytuj
Żonaty z aktorką Barbarą Romanowicz, z która ma córkę Agatę (ur. 29 września 1984 w Łodzi), również piosenkarkę[10].
Dyskografia edytuj
| Rok | Tytuł | Certyfikat ZPAV |
|---|---|---|
| 2002 | Nic nie dane jest na zawsze
|
|
| 2005 | Magnes dusz
|
|
| 2011 | L'Amore
|
|
Przypisy edytuj
- ↑ a b Do Białegostoku przyjedzie Marek Torzewski [online], bialystok.wyborcza.pl [dostęp 2021-04-03].
- ↑ a b Krystyna Gucewicz: Dlaczego się kochają, czyli życie na różowo. Wydawnictwo Zetdezet, 1995, s. 73. ISBN 83-85056-40-8.
- ↑ Laureaci z poprzednich edycji: Polish Market [online], www.polishmarket.com.pl [dostęp 2015-12-04] [zarchiwizowane z adresu 2019-04-19].
- ↑ Pamięci Krzysztofa Kolbergera. 2011-06-29. [dostęp 2012-07-13].
- ↑ Biuletyn Informacyjny Centrum Onkologii Ziemi Lubelskiej im. św. Jana z Dukli „Razem” NR 2 (13).
- ↑ a b b, Sąd odrzucił apelację Marka Torzewskiego. Musi zwrócić pieniądze Bialskiemu Centrum Kutlury [online], Dziennik Wschodni, 7 lipca 2020 [dostęp 2020-07-07].
- ↑ Piotr Nowak, Nie chciał oddać pieniędzy za koncert, na którym nie wystąpił. Marek Torzewski skazany za przywłaszczenie [online], Kurier Lubelski, 20 grudnia 2019 [dostęp 2020-07-14].
- ↑ a b Piotr Nowak, Znany tenor ponownie skazany. Marek Torzewski musi zwrócić 4550 zł [online], Kurier Lubelski, 7 lipca 2020 [dostęp 2020-07-14].
- ↑ Dziennik Wschodni, Znany śpiewak operowy uznany za winnego. Musi oddać pieniądze i zapłacić karę grzywny [online], Dziennik Wschodni [dostęp 2020-08-31] (pol.).
- ↑ Biografia: Agata Torzewska. muzyka.dlastudenta.pl. [dostęp 2012-05-05]. (pol.).
- ↑ „Nic nie dane jest na zawsze” na empik.com. empik.com. [dostęp 2012-03-18]. (pol.).
- ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2006 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-08-17].
- ↑ „Magnes dusz” na empik.com. empik.com. [dostęp 2012-03-18]. (pol.).
- ↑ Złote płyty CD przyznane w 2009 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-08-17].
- ↑ „L’Amore” na empik.com. empik.com. [dostęp 2012-03-18]. (pol.).
- ↑ Platynowe płyty CD przyznane w 2013 roku [online], ZPAV [dostęp 2020-08-17].