Marian Rawa
Marian Rawa (ur. 14 lipca 1918 w Zamościu, zm. 29 grudnia 2006 w Warszawie) – polski nauczyciel języka polskiego, historyk, dyrektor szkoły, działacz partyjny, związkowy i społeczny.
| Data i miejsce urodzenia |
14 lipca 1918 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci |
29 grudnia 2006 |
| Miejsce spoczynku | |
| Zawód, zajęcie |
nauczyciel |
| Alma Mater | |
| Stanowisko |
dyrektor |
| Partia |
PPR (od 1948), PZPR |
| Odznaczenia | |
     
| |
Życiorys edytuj
Marian Rawa urodził się 14 lipca 1918 r. w Zamościu w powiecie makowskim. W latach 1932–1936 był uczniem w niższym seminarium pasjonistów w Przasnyszu. Następnie był klerykiem nowicjatu pasjonistów w Sadowiu o imieniu zakonnym Antoni w latach 1936–1939. W okresie II wojny światowej zajmował się pracą u brata na gospodarstwie w Zamościu oraz działalnością konspiracyjną. Od 1943 do 1945 pracował przymusowo w Prusach. W latach 1945–1951 pracował jako nauczyciel w szkołach podstawowych w Zamościu, Gostkowie, Nowym Brzozowie, Przasnyszu. Jednocześnie w 1946 roku uczył się w Liceum Pedagogicznym w Mławie uzyskując maturę dla eksternistów. Kontynuując edukację zaocznie w latach 1947–1951 w Instytucie Pedagogicznym ZNP w Warszawie otrzymał dyplom nauczyciela szkół średnich. W 1955 r. podjął zaoczne studia na Uniwersytecie Warszawskim na wydziale polonistyki i w roku 1960 uzyskał dyplom[1].
W 1956 r. został skierowany na stanowisko dyrektora Liceum Ogólnokształcącego w Przasnyszu. W tym czasie pełnił także funkcje: prezesa Powiatowego Zarządu Związku Nauczycielstwa Polskiego (1950–1956 i 1966–1972), prezesa Powiatowego Oddziału Towarzystwa Wiedzy Powszechnej (1956–1972), wiceprzewodniczącego Powiatowej Komisji Historii, Kultury i Sztuki przy Prezydium Powiatowej Rady Narodowej w Przasnyszu[2], przewodniczącego komisji Rewizyjnej Komitetu Powiatowego PZPR (1956–1972). W 1973 r. z okazji 50. rocznicy utworzenia liceum szkoła otrzymała imię Komisji Edukacji Narodowej, dyrektor z gronem nauczycielskim zorganizował zjazd absolwentów i wychowanków[3].
W 1978 r. jako dyrektor Liceum Ogólnokształcącego w Przasnyszu odszedł na emeryturę. Był dyrektorem w okresie 22 lat[4], uczył języka polskiego i historii. Wyjechał do Warszawy i tam zamieszkał.
Jest autorem wspomnień, które wydał w 1995 r.: Z pogranicza Mazowsza i Mazur. W 50 rocznicę zakończenia wojny. 6 października 2005 r. w setną rocznicę powstania Związku Nauczycielstwa Polskiego podczas uroczystości w Przasnyszu został odznaczony pamiątkowym medalem 100-lecia ZNP[1][5].
Zmarł 29 grudnia 2006 r. w Warszawie w wieku 88 lat. Został pochowany w dniu 5 stycznia 2007 r. na cmentarzu wojskowym na Powązkach[6] (kwatera D22-5-2). W uroczystościach pogrzebowych uczestniczyli obok najbliższej rodziny wychowankowie jego szkoły. Z Przasnysza przybyła oficjalna delegacja Liceum Ogólnokształcącego im. Komisji Edukacji Narodowej, a jego dyrektor wygłosiła laudację[6][7].
Ordery, odznaczenia i wyróżnienia edytuj
- Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
- Złoty Krzyż Zasługi
- Medal Komisji Edukacji Narodowej
- Złota Odznaka ZNP
- Odznaka „Zasłużony Działacz Kultury”
- pamiątkowym medalem 100-lecia ZNP
- Srebrna Odznaka "Za Zasługi dla OHP"
- Brązowa Odznaka „Za zasługi dla Województwa Ostrołęckiego”
- odznaka Stowarzyszenia Pomocy Szkole
- nagrody od Ministerstwa Oświaty, Kuratora Oświaty
Przypisy edytuj
- ↑ a b Bondarczuk 2006 ↓, s. 56.
- ↑ Powstanie Powiatowej Komisji Historii i Sztuki Powiatowej Rady Narodowej w Przasnyszu [online], Towarzystwo Przyjacioł Ziemi Przasnyskiej [dostęp 2020-06-01].
- ↑ Kalendarium historyczne [online], Liceum Ogólnokształcące im. Edukacji Narodowej [dostęp 2020-06-01].
- ↑ Dyrektorzy [online], Liceum Ogólnokształcące im. Edukacji Narodowej [dostęp 2020-06-01].
- ↑ Sto lat nauczycieli [online], Tygodnik Ostrołęcki [dostęp 2020-06-01].
- ↑ a b Piątego stycznia 2007 roku pożegnaliśmy Dyrektora Mariana Rawę [online], Andrzej Myśliński [dostęp 2020-06-01].
- ↑ Pełnienie funkcji dyrektora nie przeszkodziło Panu Marianowi Rawie pozostać człowiekiem dobrym, życzliwym i wyrozumiałym. Zawsze mawiał: „Lepiej żeby zamiast tysiąca słów, było jedno, lecz takie co niesie pokój”; „Lepiej żeby zamiast tysiąca pieśni, była jedna, lecz taka, co niesie radość”. Dlatego zostawia Pan, Panie dyrektorze najwyższą ocenę swojej pracy i człowieczeństwa. I chociaż przeszedł Pan w conradowską smugę cienia i chociaż „Dzień za dniem spada i pamięć ucieka i tylko czasem cienie powracają” Pańskie człowieczeństwo, Pański los związany jest z naszym tak mocno, że pozostanie Pan na zawsze życzliwej pamięci nas wszystkich. Przasnysz i Liceum dziś Pana żegna i Panu dziękuje (...)
Bibliografia edytuj
- Mariusz Bondarczuk: Misjonarze i barbarzyńcy. Opowieści o codziennym życiu przasnyskiego ogólniaka w latach 1923–2005. Przasnysz: Wydawnictwo Mazowieckie, 2006. ISBN 83-900940-4-5.