Marian Stanisław Rejniewicz (ur. 8 grudnia 1920 w Osinach, zm. 22 grudnia 1995 w Lublinie) – polski prawnik i polityk, adwokat, senator II kadencji.

Marian Rejniewicz
Data i miejsce urodzenia

8 grudnia 1920
Osiny

Data i miejsce śmierci

22 grudnia 1995
Lublin

Senator II kadencji
Okres

od 25 listopada 1991
do 31 maja 1993

Przynależność polityczna

Konfederacja Polski Niepodległej

Grób Mariana Rejniewicza na cmentarzu przy ul. Lipowej w Lublinie

Życiorys edytuj

Urodził się w rodzinie nauczycielskiej. W czasie II wojny światowej wraz z ojcem walczył w Armii Krajowej, był uczestnikiem akcji „Burza” – wziął udział w wyzwalaniu miast na Lubelszczyźnie spod okupacji niemieckiej w 1944. Studiował prawo na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W latach 1953–1956 więziony za przynależność do AK.

Po zwolnieniu podjął praktykę jako adwokat, pracował w zespołach adwokackich w Opolu Lubelskim i Puławach, następnie zaś otworzył własną kancelarię. W latach 80. bronił osób oskarżanych w procesach politycznych. Od 1987 należał do Konfederacji Polski Niepodległej. W latach 1991–1993 z ramienia KPN sprawował mandat senatora, reprezentując województwo lubelskie[1]. W Senacie był m.in. zastępcą przewodniczącego Komisji Inicjatyw i Prac Ustawodawczych. W 1993 bez powodzenia ubiegał się o mandat poselski[2]. Po odejściu z parlamentu powrócił do wykonywania zawodu adwokata.

Był teściem aktora Piotra Wysockiego[3].

Pochowany w części komunalnej cmentarza przy ul. Lipowej w Lublinie (kwatera P4KI–4–1)[4].

Przypisy edytuj

  1. Informacje na stronie Senatu. [dostęp 2020-08-23].
  2. Wyniki wyborów do Sejmu Rzeczypospolitej Polskiej w dniu 19 września 1993 r. Cz. 1: Wyniki głosowania w okręgach wyborczych, Państwowa Komisja Wyborcza, Warszawa 1993, s. 215.
  3. Piotr Wysocki, [w:] Kim kto jest w województwie lubelskim? (oprac. zespół Hanny Bednarzewskiej), „Multico”, Lublin 2000, s. 240.
  4. Informacje w serwisie Grobonet. [dostęp 2020-08-23].

Bibliografia edytuj

  • Senat i senatorowie Rzeczypospolitej 1989–2004: w 15. rocznicę odrodzenia Senatu RP (oprac. Jarosław Maciej Zawadzki), Kancelaria Senatu, Warszawa 2004, s. 106–107.