Marian Wróbel
Marian Wróbel (ur. 1 stycznia 1907 we Lwowie, zm. 25 kwietnia 1960 w Warszawie) – problemista polski, zaliczający się do czołówki światowej.
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Obywatelstwo | |
| Tytuł szachowy |
mistrz międzynarodowy w kompozycji szachowej (1954) |
Życiorys edytuj
W latach 1947–1950 był najlepszym kompozytorem szachowym na świecie. Opublikował ponad 1000 zadań, zdobył 88 pierwszych nagród oraz setki wyróżnień w periodykach z całego świata.
W szachy nauczył się grać jako 5-letni chłopiec, ale zainteresowała go problemistyka. Z wykształcenia magister filologii polskiej, ale ze względu na słaby stan zdrowia (choroba kręgosłupa) poświęcił się całkowicie kompozycji szachowej.
Debiutował w 1922, a więc w wieku 15 lat. Już w 1928 międzynarodowy Związek Problemistów sklasyfikował go na IV miejscu na świecie. W 1948 został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi[1]. W 1956 Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu tytuł sędziego klasy międzynarodowej. Sędziował wiele imprez, w tym mistrzostwa Polski. Był też Członkiem Honorowym Polskiego Związku Szachowego
W 1954 otrzymał tytuł mistrza kompozycji szachowej. Międzynarodowa Federacja Szachowa nadała mu pierwsze tytuły międzynarodowe (arcymistrzowskie) w 1959, a kolejnej nominacji już nie dożył.
Napisał kilka książek związanych z kompozycją szachową:
- Mecz Polska-Dania (Warszawa 1933)
- Tajemnica dwuchodówki (Warszawa 1950)
- 100 lat polskiej kompozycji (Warszawa 1956)
Był cenionym wychowawcą i nauczycielem licznego grona polskich problemistów. Komisja Kompozycji Szachowej Polskiego Związku Szachowego ogłosiła rok 2007 – rokiem mistrza Mariana Wróbla[2].
W 2013 pośmiertnie otrzymał tytuł arcymistrza krajowego w kompozycji szachowej[3].
Przypisy edytuj
Bibliografia edytuj
- Andrzej Filipowicz, Dzieje Polskiego Związku Szachowego, Wydawnictwo „O-K”, Warszawa 2007
- W. Litmanowicz, J. Giżycki, Szachy od A do Z, tom II, Warszawa 1987, str. 1339